| Nulla sors longa est: dolor ac uoluptas | 596 |
| inuicem cedunt; breuior uoluptas. | |
| ima permutat leuis hora summis. | |
| Ille qui donat diadema fronti, | |
| quem genu nixae tremuere gentes, | 600 |
| cuius ad nutum posuere bella | |
| Medus et Phoebi propioris Indus | |
| et Dahae Parthis equitem minati, | |
| anxius sceptrum tenet et mouentes | |
| cuncta diuinat metuitque casus | 605 |
| mobiles rerum dubiumque tempus. | |
| Vos quibus rector maris atque terrae | |
| ius dedit magnum necis atque uitae, | |
| ponite inflatos tumidosque uultus: | |
| quidquid a uobis minor expauescit, | 610 |
| maior hoc uobis dominus minatur: | |
| omne sub regno grauiore regnum est. | |
| quem dies uidit ueniens superbum, | |
| hunc dies uidit fugiens iacentem. | |
| Nemo confidat nimium secundis, | 615 |
| nemo desperet meliora lassis: | |
| miscet haec illis prohibetque Clotho | |
| stare Fortunam, rotat omne fatum. | |
| nemo tam diuos habuit fauentes, | |
| crastinum ut posset sibi polliceri: | 620 |
| res deus nostras celeri citatas | |
| turbine uersat. | |
| Nvntivs Quis me per auras turbo praecipitem uehet | |
| atraque nube inuoluet, ut tantum nefas | |
| eripiat oculis? o domus Pelopi quoque | 625 |
| et Tantalo pudenda! Cho. Quid portas noui? | |
| Nvn. Quaenam ista regio est? Argos et Sparte, pios | |
| sortita fratres, et maris gemini premens | |
| fauces Corinthos, an feris Hister fugam | |
| praebens Alanis, an sub aeterna niue | 630 |
| Hyrcana tellus, an uagi passim Scythae? | |
| quis hic nefandi est conscius monstri locus? | |
| Cho. Effare, et istud pande, quodcumque est, malum. | |
| Nvn. Si steterit animus, si metu corpus rigens | |
| remittet artus. haeret in uultu trucis | 635 |
| imago facti. ferte me insanae procul, | |
| illo, procellae, ferte quo fertur dies | |
| hinc raptus. Cho. Animos grauius incertos tenes. | |
| quid sit quod horres ede et auctorem indica: | |
| non quaero quis sit, sed uter. effare ocius. | 640 |
| Nvn. In arce summa Pelopiae pars est domus | |
| conuersa ad Austros, cuius extremum latus | |
| aequale monti crescit atque urbem premit | |
| et contumacem regibus populum suis | |
| habet sub ictu; fulget hic turbae capax | 645 |
| immane tectum, cuius auratas trabes | |
| uariis columnae nobiles maculis ferunt. | |
| post ista uulgo nota, quae populi colunt, | |
| in multa diues spatia discedit domus. | |
| Arcana in imo regio secessu iacet, | 650 |
| alta uetustum ualle compescens nemus, | |
| penetrale regni, nulla qua laetos solet | |
| praebere ramos arbor aut ferro coli, | |
| sed taxus et cupressus et nigra ilice | |
| obscura nutat silua, quam supra eminens | 655 |
| despectat alte quercus et uincit nemus. | |
| hinc auspicari regna Tantalidae solent, | |
| hinc petere lassis rebus ac dubiis opem. | |
| affixa inhaerent dona: uocales tubae | |
| fractique currus, spolia Myrtoi maris, | 660 |
| uictaeque falsis axibus pendent rotae | |
| et omne gentis facinus; hoc Phrygius loco | |
| fixus tiaras Pelopis, hic praeda hostium | |
| et de triumpho picta barbarico chlamys. |