Solitae mundi periere uices? 813
nihil occasus, nihil ortus erit?
Stupet Eoos assueta deo 815
    tradere frenos
genetrix primae roscida lucis
peruersa sui limina regni:
nescit fessos tinguere currus
nec fumantes sudore iubas 820
    mergere ponto.
Ipse insueto nouus hospitio
Sol Auroram uidet occiduus
tenebrasque iubet surgere nondum
    nocte parata:
non succedunt astra nec ullo 825
    micat igne polus,
non Luna grauis digerit umbras.
  Sed quidquid id est, utinam nox sit!
trepidant, trepidant pectora magno
    percussa metu,
ne fatali cuncta ruina 830
quassata labent iterumque deos
hominesque premat deforme chaos,
iterum terras et mare cingens
et uaga picti sidera mundi
    natura tegat.
Non aeternae facis exortu 835
dux astrorum saecula ducens
dabit aestatis brumaeque notas,
non Phoebeis obuia flammis
demet nocti Luna timores
uincetque sui fratris habenas 840
curuo breuius limite currens.