| Nos e tanto uisi populo | 875 |
| digni, premeret quos euerso | |
| cardine mundus? | |
| in nos aetas ultima uenit? | |
| o nos dura sorte creatos, | |
| seu perdidimus solem miseri, | 880 |
| siue expulimus! | |
| Abeant questus, discede timor: | |
| uitae est auidus quisquis non uult | |
| mundo secum pereunte mori. | |
| Atrevs Aequalis astris gradior et cunctos super | 885 |
| altum superbo uertice attingens polum. | |
| nunc decora regni teneo, nunc solium patris. | |
| dimitto superos: summa uotorum attigi. | |
| bene est, abunde est, iam sat est etiam mihi. | |
| sed cur satis sit? pergam et implebo patrem | 890 |
| funere suorum. ne quid obstaret pudor, | |
| dies recessit: perge dum caelum uacat. | |
| utinam quidem tenere fugientes deos | |
| possem, et coactos trahere, ut ultricem dapem | |
| omnes uiderent—quod sat est, uideat pater. | 895 |
| etiam die nolente discutiam tibi | |
| tenebras, miseriae sub quibus latitant tuae. | |
| nimis diu conuiua securo iaces | |
| hilarique uultu; iam satis mensis datum est | |
| satisque Baccho: sobrio tanta ad mala | 900 |
| opus est Thyeste.—Turba famularis, fores | |
| templi relaxa, festa patefiat domus. | |
| libet uidere, capita natorum intuens, | |
| quos det colores, uerba quae primus dolor | |
| effundat aut ut spiritu expulso stupens | 905 |
| corpus rigescat. fructus hic operis mei est. | |
| miserum uidere nolo, sed dum fit miser. |