Deianira Vagus per artus errat excussos tremor,
|
706
|
erectus horret crinis, impulsis adhuc
|
|
stat terror animis et cor attonitum salit
|
|
pauidumque trepidis palpitat uenis iecur.
|
|
ut fractus austro pontus etiamnum tumet,
|
710
|
quamuis quiescat languidis uentis dies,
|
|
ita mens adhuc uexatur excusso metu.
|
|
semel profecto premere felices deus
|
|
cum coepit, urget. hos habent magna exitus.
|
|
Chorvs Quis tam impotens, miseranda, te casus rotat?
|
715
|
De. Vt missa palla est tabe Nessea inlita
|
|
thalamisque maerens intuli gressum meis,
|
|
nescioquid animus timuit * * *
|
|
* * * * * et fraudem struit.
|
|
libet experiri. solibus uirus ferum
|
|
flammisque Nessus sanguinem ostendi arcuit:
|
720
|
hic ipse fraudes esse praemonuit dolus.
|
|
et forte, nulla nube respersus iubar,
|
|
laxabat ardens feruidum Titan diem
|
|
(uix ora solui patitur etiamnunc timor):
|
|
medios in ignes solis et claram facem,
|
725
|
quo tincta fuerat palla uestisque inlita,
|
|
abiectus horret uillus et Phoebi coma
|
|
tepefactus arsit (uix queo monstrum eloqui).
|
|
niues ut Eurus soluit aut tepidus Notus,
|
|
quas uere primo lucidus perdit Mimas,
|
730
|
utque euolutos frangit Ionio salo
|
|
opposita fluctus Leucas et lassus tumor
|
|
in litore ipso spumat, aut caelestibus
|
|
aspersa tepidis tura laxantur focis,
|
|
sic languet omne uellus et perdit comas.
|
735
|
dumque ista miror, causa mirandi perit;
|
|
quin ipsa tellus spumeos motus agit
|
|
et quidquid illa tabe contactum est labat
|
|
tumensque tacita * * * *
|
|
* * * * quassat caput
|
|
natum pauentem cerno et ardenti pede
|
740
|
gressus ferentem. prome quid portes noui.
|
|