| EVCHARISTICON AD IMP. AVG. GERM. | |
| DOMITIANVM | |
| Regia Sidoniae convivia laudat Elissae, | 4.2.1 |
| qui magnum Aenean Laurentibus intulit arvis; | |
| Alcinoique dapes mansuro carmine monstrat, | |
| aequore qui multo reducem consumpsit Vlixem: | |
| ast ego cui sacrae Caesar nova gaudia cenae | 5 |
| nunc primum dominaque dedit consurgere mensa, | |
| qua celebrem mea vota lyra, quas solvere grates | |
| sufficiam? non, si pariter mihi vertice laeto | |
| nectat odoratas et Smyrna et Mantua lauros, | |
| digna loquar. mediis videor discumbere in astris | 10 |
| cum Iove et Iliaca porrectum sumere dextra | |
| immortale merum. steriles transmisimus annos: | |
| haec aevi mihi prima dies, hic limina vitae. | |
| tene ego, regnator terrarum orbisque subacti | |
| magne parens, te, spes hominum, te, cura deorum, | 15 |
| cerno iacens? datur haec iuxta, datur ora tueri | |
| vina inter mensasque, et non assurgere fas est? | |
| Tectum augustum, ingens, non centum insigne columnis, | |
| sed quantae superos caelumque Atlante remisso | |
| sustentare queant. stupet hoc vicina Tonantis | 20 |
| regia, teque pari laetantur sede locatum | |
| numina. nec magnum properes excedere caelum: | |
| tanta patet moles effusaeque impetus aulae | |
| liberior, campi multumque amplexus operti | |
| aetheros, et tantum domino minor; ille penates | 25 |
| implet et ingenti genio iuvat. aemulus illic | |
| mons Libys Iliacusque nitet, ⏕ multa Syene | |
| et Chios et glaucae certantia Doridi saxa; | |
| Lunaque portandis tantum suffecta columnis. | |
| longa supra species: fessis vix culmina prendas | 30 |
| visibus auratique putes laquearia caeli. | |
| hic cum Romuleos proceres trabeataque Caesar | |
| agmina mille simul iussit discumbere mensis, | |
| ipsa sinus accincta Ceres Bacchusque laborat | |
| sufficere. aetherii felix sic orbita fluxit | 35 |
| Triptolemi, sic vitifero sub palmite nudos | |
| umbravit colles et sobria rura Lyaeus. | |
| Sed mihi non epulas Indisque innixa columnis | |
| robora Maurorum famulasque ex ordine turmas, | |
| ipsum, ipsum cupido tantum spectare vacavit | 40 |
| tranquillum vultu sed maiestate serena | |
| mulcentem radios summittentemque modeste | |
| fortunae vexilla suae; tamen ore nitebat | |
| dissimulatus honos. talem quoque barbarus hostis | |
| posset et ignotae conspectum agnoscere gentes. | 45 |
| non aliter gelida Rhodopes in valle recumbit | |
| dimissis Gradivus equis; sic lubrica ponit | |
| membra Therapnaea resolutus gymnade Pollux, | |
| sic iacet ad Gangen Indis ululantibus Euhan, | |
| sic gravis Alcides post horrida iussa reversus | 50 |
| gaudebat strato latus adclinare leoni. | |
| parva loquor necdum aequo tuos, Germanice, vultus: | |
| talis, ubi Oceani finem mensasque revisit | |
| Aethiopum sacro diffusus nectare vultus | |
| dux superum secreta iubet dare carmina Musas | 55 |
| et Pallenaeos Phoebum laudare triumphos. | |
| Di tibi (namque animas saepe exaudire minores | |
| dicuntur) patriae bis terque exire senectae | |
| annuerint fines. rata numina miseris astris, | |
| templaque des habitesque domos. saepe annua pandas | 60 |
| limina, saepe novo Ianum lictore salutes, | |
| saepe coronatis iteres quinquennia lustris. | |
| qua mihi felices epulas mensaeque dedisti | |
| sacra tuae, talis longo post tempore venit | |
| lux mihi, Troianae qualis sub collibus Albae, | 65 |
| cum modo Germanas acies modo Daca sonantem | |
| proelia Palladio tua me manus induit auro. |