| HERCVLES EPITRAPEZIOS NOVI VINDICIS | |
| Forte remittentem curas Phoeboque levatum | 4.6.1 |
| pectora, cum patulis tererem vagus otia Saeptis | |
| iam moriente die, rapuit me cena benigni | |
| Vindicis. haec imos animi perlapsa recessus | |
| inconsumpta manet: neque enim ludibria ventris | 5 |
| hausimus aut epulas diverso a sole petitas | |
| vinaque perpetuis aevo certantia fastis. | |
| a miseri, quos nosse iuvat quid Phasidis ales | |
| distet ab hiberna Rhodopes grue, quis magis anser | |
| exta ferat, cur Tuscus aper generosior Vmbro, | 10 |
| lubrica qua recubent conchylia mollius alga. | |
| nobis verus amor medioque Helicone petitus | |
| sermo hilaresque ioci brumalem absumere noctem | |
| suaserunt mollemque oculis expellere somnum, | |
| donec ab Elysiis prospexit sedibus alter | 15 |
| Castor et hesternas risit Tithonia mensas. | |
| o bona nox iunctaque utinam Tirynthia luna! | |
| nox et Erythraeis Thetidis signanda lapillis | |
| et memoranda diu geniumque habitura perennem! | |
| mille ibi tunc species aerisque eborisque vetusti | 20 |
| atque locuturas mentito corpore ceras | |
| edidici. quis namque oculis certaverit usquam | |
| Vindicis, artificum veteres agnoscere ductus | |
| et non inscriptis auctorem reddere signis? | |
| hic tibi quae docto multum vigilata Myroni | 25 |
| aera, laboriferi vivant quae marmora caelo | |
| Praxitelis, quod ebur Pisaeo pollice rasum, | |
| quid Polycleteis iussum spirare caminis, | |
| linea quae veterem longe fateatur Apellen, | |
| monstrabit: namque haec, quotiens chelyn exuit, illi | 30 |
| desidia est, hic Aoniis amor avocat antris. | |
| Haec inter castae genius tutelaque mensae | |
| Amphitryoniades multo mea cepit amore | |
| pectora nec longo satiavit lumina visu: | |
| tantus honos operi finesque inclusa per artos | 35 |
| maiestas. deus ille, deus! seseque videndum | |
| indulsit, Lysippe, tibi parvusque videri | |
| sentirique ingens! et cum mirabilis intra | |
| stet mensura pedem, tamen exclamare libebit, | |
| si visus per membra feres: 'hoc pectore pressus | 40 |
| vastator Nemees; haec exitiale ferebant | |
| robur et Argoos frangebant brachia remos.' | |
| ac spatio tam magna brevi mendacia formae! | |
| quis modus in dextra, quanta experientia docti | |
| artificis curis pariter gestamina mensae | 45 |
| fingere et ingentes animo versare colossos! | |
| tale nec Idaeis quicquam Telchines in antris | |
| nec stolidus Brontes nec, qui polit arma deorum, | |
| Lemnius exigua potuisset ludere massa. | |
| nec torva effigies epulisque aliena remissis, | 50 |
| sed qualem parci domus admirata Molorchi | |
| aut Aleae lucis vidit Tegeaea sacerdos; | |
| qualis et Oetaeis emissus in astra favillis | |
| nectar adhuc torva laetus Iunone bibebat: | |
| sic mitis vultus, veluti de pectore gaudens, | 55 |
| hortatur mensas. tenet haec marcentia fratris | |
| pocula, at haec clavae meminit manus; aspera sedis | |
| sustinet et cultum Nemeaeo tegmine saxum. | |
| Digna operi fortuna sacro. Pellaeus habebat | |
| regnator laetis numen venerabile mensis | 60 |
| et comitem occasus secum portabat et ortus, | |
| praestabatque libens modo qua diademata dextra | |
| abstulerat dederatque et magnas verterat urbes. | |
| semper ab hoc animos in crastina bella petebat, | |
| huic acies semper victor narrabat opimas, | 65 |
| sive catenatos Bromio detraxerat Indos, | |
| seu clusam magna Babylona refregerat hasta, | |
| seu Pelopis terras libertatemque Pelasgam | |
| obruerat bello; magnoque ex agmine laudum | |
| fertur Thebanos tantum excusasse triumphos. | 70 |
| ille etiam, magnos fatis rumpentibus actus, | |
| cum traheret letale merum, iam mortis opaca | |
| nube gravis vultus alios in numine caro | |
| aeraque supremis timuit sudantia mensis. | |
| Mox Nasamoniaco decus admirabile regi | 75 |
| possessum; fortique deo libavit honores | |
| semper atrox dextra periuroque ense superbus | |
| Hannibal. Italicae perfusum sanguine gentis | |
| diraque Romuleis portantem incendia tectis | |
| oderat, et cum epulas, et cum Lenaea dicaret | 80 |
| dona, deus castris maerens comes ire nefandis, | |
| praecipue cum sacrilega face miscuit arces | |
| ipsius immeritaeque domos ac templa Sagunti | |
| polluit et populis Furias immisit honestas. | |
| Nec post Sidonii letum ducis aere potita | 85 |
| egregio plebeia domus. convivia Syllae | |
| ornabat semper claros intrare penates | |
| assuetum et felix dominorum stemmate signum. | |
| Nunc quoque, si mores humanaque pectora curae | |
| nosse deis, non aula quidem, Tirynthie, nec te | 90 |
| regius ambit honos, sed casta ignaraque culpae | |
| mens domini, cui prisca fides coeptaeque perenne | |
| foedus amicitiae. scit adhuc florente sub aevo | |
| par magnis Vestinus avis, quem nocte dieque | |
| spirat et in carae vivit complexibus umbrae. | 95 |
| hic igitur tibi laeta quies, fortissime divum | |
| Alcide, nec bella vides pugnasque feroces, | |
| sed chelyn et vittas et amantes carmina laurus. | |
| hic tibi sollemni memorabit carmine quantus | |
| Iliacas Geticasque domos quantusque nivalem | 100 |
| Stymphalon quantusque iugis Erymanthon aquosis | |
| terrueris, quem te pecoris possessor Hiberi, | |
| quem tulerit saevae Mareoticus arbiter arae; | |
| hic penetrata tibi spoliataque limina mortis | |
| concinet et flentes Libyae Scythiaeque puellas. | 105 |
| nec te regnator Macetum nec barbarus umquam | |
| Hannibal aut saevi posset vox horrida Syllae | |
| his celebrare modis. certe tu, muneris auctor, | |
| non aliis malles oculis, Lysippe, probari. |