ODE LYRICA AD VIBIVM MAXIMVM
Iam diu lato sociata campo 4.7.1
fortis heroos, Erato, labores
differ atque ingens opus in minores
  contrahe gyros,
tuque regnator lyricae cohortis 5
da novi paulum mihi iura plectri,
si tuas cantu Latio sacravi,
  Pindare, Thebas.
Maximo carmen tenuare tempto;
nunc ab intonsa capienda myrto 10
serta, nunc maior sitis et bibendus
  castior amnis.
quando te dulci Latio remittent
Dalmatae montes, ubi Dite viso
pallidus fossor redit erutoque 15
  concolor auro?
ecce me natum propiore terra
non tamen portu retinent amoeno
desides Baiae liticenve notus
  Hectoris armis. 20
torpor est nostris sine te Camenis,
tardius sueto venit ipse Thymbrae
rector et primis meus ecce metis
  haeret Achilles.
quippe te fido monitore nostra 25
Thebais multa cruciata lima
temptat audaci fide Mantuanae
  gaudia famae.
sed damus lento veniam, quod alma
prole fundasti vacuos penates. 30
o diem laetum! venit ecce nobis
  Maximus alter.
orbitas omni fugienda nisu,
quam premit votis inimicus heres,
optimo poscens (pudet heu) propinquo 35
  funus amice.
orbitas nullo tumulata fletu:
stat domo capta cupidus superstes
imminens leti spoliis et ipsum
  computat ignem. 40
duret in longum generosus infans,
perque non multis iter expeditum
crescat in mores patrios avumque
  provocet actis!
tu tuos parvo memorabis enses, 45
quos ad Eoum tuleras Orontem
signa frenatae moderatus alae
  Castore dextro;
ille ut invicti rapidum secutus
Caesaris fulmen refugis amaram 50
Sarmatis legem dederit, sub uno
  vivere caelo.
sed tuas artes puer ante discat,
omne quis mundi senium remensus
orsa Sallusti brevis et Timavi 55
  reddis alumnum.