LAVDES CRISPINI VETTI BOLANI FILII
|
|
Rura meus Tyrrhena petit saltusque Tagetis
|
5.2.1
|
Crispinus; nec longa mora est aut avia tellus;
|
|
et mea secreto velluntur pectora morsu,
|
|
udaque turgentes impellunt lumina guttas,
|
|
ceu super Aegaeas hiemes abeuntis amici
|
5
|
vela sequar spectemque ratem iam fessus ab altis
|
|
rupibus atque oculos longo querar aëre vinci.
|
|
Quid? si militiae iam te, puer inclite, primae
|
|
clara rudimenta et castrorum dulce vocaret
|
|
auspicium, quanto manarent gaudia fletu
|
10
|
quosve darem amplexus! etiamne optanda propinqui
|
|
tristia, ut octonos bis iam tibi circuit orbes
|
|
vita? sed angustis animus robustior annis
|
|
succumbitque oneri, et mentem sua non capit aetas.
|
|
nec mirum: non te series inhonora parentum
|
15
|
obscurum proavis et priscae lucis egentem
|
|
plebeia de stirpe tulit; non sanguine cretus
|
|
turmali trabeaque recens et paupere clavo
|
|
augustam sedem et Latii penetrale senatus
|
|
advena pulsasti, sed praecedente tuorum
|
20
|
agmine. Romulei qualis per iugera circi
|
|
cum pulcher visu titulis generosus avitis
|
|
exspectatur equus cuius de stemmate longo
|
|
felix demeritos habet admissura parentes,
|
|
illum omnes acuunt plausus, illum ipse volantem
|
25
|
pulvis et incurvae gaudent agnoscere metae:
|
|
sic te, clare puer, genitum sibi curia sensit,
|
|
primaque patricia clausit vestigia luna.
|
|
mox Tyrios ex more sinus tunicamque potentem
|
|
agnovere umeri. sed enim tibi magna parabat
|
30
|
ad titulos exempla pater. quippe ille iuventam
|
|
protinus ingrediens pharetratum invasit Araxen
|
|
belliger indocilemque fero servire Neroni
|
|
Armeniam. rigidi summam Mavortis agebat
|
|
Corbulo, sed comitem belli sociumque laborum
|
35
|
ille quoque egregiis multum miratus in armis
|
|
Bolanum; atque illi curarum asperrima suetus
|
|
credere partirique metus, quod tempus amicum
|
|
fraudibus, exerto quaenam bona tempora bello,
|
|
quae suspecta fides aut quae fuga vera ferocis
|
40
|
Armenii. Bolanus iter praenosse timendum,
|
|
Bolanus tutis iuga quaerere commoda castris,
|
|
metiri Bolanus agros, aperire malignas
|
|
torrentum nemorumque moras tantamque verendi
|
|
mentem implere ducis iussisque ingentibus unus
|
45
|
sufficere. ipsa virum norat iam barbara tellus,
|
|
ille secundus apex bellorum et proxima cassis.
|
|
sic Phryges attoniti, quamquam Nemeaea viderent
|
|
arma Cleonaeusque acies impelleret arcus,
|
|
pugnante Alcide tamen et Telamona timebant.
|
50
|
disce, puer, (nec enim externo monitore petendus
|
|
virtutis tibi pulcher amor: cognata ministret
|
|
laus animos. aliis Decii reducesque Camilli
|
|
monstrentur), tu disce patrem, quantusque negantem
|
|
fluctibus occiduis fesso usque Hyperione Thylen
|
55
|
intrarit mandata gerens quantusque potentis
|
|
mille urbes Asiae sortito rexerit anno,
|
|
imperium mulcente toga. bibe talia pronis
|
|
auribus, haec certent tibi conciliare propinqui,
|
|
haec iterent comites praecepta senesque paterni.
|
60
|
Iamque alio moliris iter nec deside passu
|
|
ire paras. nondum validae tibi signa iuventae
|
|
inrepsere genis, et adhuc tenor integer aevi.
|
|
nec genitor iuxta; fatis namque haustus iniquis
|
|
occidit et geminam prolem sine praeside linquens;
|
65
|
nec saltem teneris ostrum puerile lacertis
|
|
exuit albentique umeros induxit amictu.
|
|
quem non corrupit pubes effrena novaeque
|
|
libertas properata togae? ceu nescia falcis
|
|
silva comas tollit fructumque exspirat in umbras.
|
70
|
at tibi Pieriae tenero sub pectore curae
|
|
et pudor et docti legem sibi dicere mores;
|
|
tunc hilaris probitas et frons tranquilla, nitorque
|
|
luxuriae confine tenens, pietasque per omnes
|
|
dispensata modos; aequaevo cedere fratri
|
75
|
mirarique patrem miseraeque ignoscere matri
|
|
admonuit fortuna domus. tibine illa nefanda
|
|
pocula letalesque manu componere sucos
|
|
evaluit, qui voce potes praevertere morsus
|
|
serpentum atque omnis vultu placare novercas?
|
80
|
infestare libet manes meritoque precatu
|
|
pacem auferre rogis; sed te, puer optime, cerno
|
|
flectentem iustis et talia dicta parantem:
|
|
'parce precor cineri: fatum illud et ira nocentum
|
|
Parcarum crimenque dei, mortalia quisquis
|
85
|
pectora sero videt nec primo in limine sistit
|
|
conatus scelerum atque animos infanda parantes.
|
|
excidat illa dies aevo nec postera credant
|
|
saecula. nos certe taceamus et obruta multa
|
|
nocte tegi propriae patiamur crimina gentis.
|
90
|
exegit poenas, hominum cui cura suorum,
|
|
quo Pietas auctore redit terrasque revisit,
|
|
quem timet omne nefas. satis haec lacrimandaque nobis
|
|
ultio. quin saevas utinam exorare liceret
|
|
Eumenidas timidaeque avertere Cerberon umbrae
|
95
|
immemoremque tuis citius dare manibus amnem.'
|
|
Macte animo, iuvenis! sed crescunt crimina matris.
|
|
nec tantum pietas, sed protinus ardua virtus
|
|
affectata tibi. nuper cum forte sodalis
|
|
immeritae falso palleret crimine famae
|
100
|
erigeretque forum succinctaque iudice multo
|
|
surgeret et castum vibraret Iulia fulmen,
|
|
tu, quamquam non ante forum legesque severas
|
|
passus sed tacita studiorum occultus in umbra,
|
|
defensare metus adversaque tela subisti
|
105
|
pellere, inermis adhuc et tiro, paventis amici.
|
|
haud umquam tales aspexit Romulus annos
|
|
Dardaniusque senex medii bellare togata
|
|
strage fori. stupuere patres temptamina tanta
|
|
conatusque tuos, nec te reus ipse timebat.
|
110
|
par vigor et membris, promptaeque ad fortia vires
|
|
sufficiunt animo atque ingentia iussa sequuntur.
|
|
ipse ego te nuper Tiberino in litore vidi
|
|
qua Tyrrhena vadis Laurentibus aestuat unda,
|
|
tendentem cursus vexantemque ilia nuda
|
115
|
calce ferocis equi, vultu dextraque minacem:
|
|
si qua fides dictis, stupui armatumque putavi.
|
|
Gaetulo sic pulcher equo Troianaque quassans
|
|
tela novercales ibat venator in agros
|
|
Ascanius miseramque patri flagrabat Elissam;
|
120
|
Troilus haut aliter gyro leviore minantes
|
|
eludebat equos, aut quem de turribus altis
|
|
Arcadas Ogygio versantem in pulvere metas
|
|
spectabant Tyriae non torvo lumine matres.
|
|
ergo age (nam magni ducis indulgentia pulsat
|
125
|
certaque dat votis hilaris vestigia frater),
|
|
surge animo, et fortes castrorum concipe curas.
|
|
monstrabunt acies Mavors Actaeaque virgo,
|
|
flectere Castor equos, umeris quatere arma Quirinus,
|
|
qui tibi iam tenero permisit plaudere collo
|
130
|
nubigenas clipeos intactaque caedibus arma.
|
|
Quasnam igitur terras, quem Caesaris ibis in orbem?
|
|
Arctoosne amnes et Rheni fracta natabis
|
|
flumina, an aestiferis Libyae sudabis in arvis?
|
|
an iuga Pannoniae mutatoresque domorum
|
135
|
Sauromatas quaties? an te septenus habebit
|
|
Hister et umbroso circumflua coniuge Peuce?
|
|
an Solymum cinerem palmetaque capta subibis
|
|
non sibi felices silvas ponentis Idymes?
|
|
quod si te magno tellus frenata parenti
|
140
|
accipiat, quantum ferus exsultabit Araxes,
|
|
quanta Caledonios attollet gloria campos,
|
|
cum tibi longaevus referet trucis incola terrae:
|
|
'hic suetus dare iura parens, hoc cespite turmas
|
|
adfari; vicis speculas castellaque—longe
|
145
|
aspicis?—ille dedit cinxitque haec moenia fossa;
|
|
belligeris haec dona deis, haec tela dicavit
|
|
(cernis adhuc titulos); hunc ipse vocantibus armis
|
|
induit, hunc regi rapuit thoraca Britanno,'
|
|
qualiter in Teucros victricia bella paranti
|
150
|
ignotum Pyrrho Phoenix narrabat Achillem.
|
|
Felix qui viridi fidens, Optate, iuventa
|
|
durabis quascumque vias vallumque subibis,
|
|
forsan et ipse latus (sic numina principis adsint)
|
|
cinctus et unanimi comes indefessus amici,
|
155
|
quo Pylades ex more pius, quo Dardana gessit
|
|
bella Menoetiades. quippe haec concordia vobis,
|
|
hic amor est; duretque, precor! nos fortior aetas
|
|
iam fugit; hinc votis animum precibusque iuvabo,
|
|
et mihi. sed questus solitos si forte ciebo
|
160
|
et mea Romulei venient ad carmina patres,
|
|
tu deeris, Crispine, mihi, cuneosque per omnes
|
|
te meus absentem circumspectabit Achilles.
|
|
sed venies melior (vatum non irrita currunt
|
|
omina); quique aquilas tibi nunc et castra recludit,
|
165
|
idem omnes perferre gradus cingique superbis
|
|
fascibus et patrias dabit insedisse curules.
|
|
Sed quis ab excelsis Troianae collibus Albae,
|
|
unde suae iuxta prospectat moenia Romae
|
|
proximus ille deus, fama velocior intrat
|
170
|
nuntius atque tuos implet, Crispine, penates?
|
|
dicebam certe: vatum non irrita currunt
|
|
auguria. en, ingens reserat tibi limen honorum
|
|
Caesar et Ausonii committit munia ferri.
|
|
vade, puer, tantisque enixus suffice donis,
|
175
|
felix qui magno iam nunc sub praeside iuras
|
|
cuique sacer primum tradit Germanicus ensem!
|
|
non minus hoc, fortis quam si tibi panderet ipse
|
|
Bellipotens aquilas torvaque induceret ora
|
|
casside. vade alacer maioraque disce mereri!
|
180
|