LIBER SECUNDUS
|
|
Exuit implicitum tenebris umentibus orbem
|
2.1
|
Oceano prolata dies, genitorque coruscae
|
|
lucis adhuc hebetem vicina nocte levabat
|
|
et nondum excusso rorantem lampada ponto.
|
|
et iam punicea nudatum pectora palla
|
5
|
insignemque ipsis, quae prima invaserat, armis
|
|
Aeaciden—quippe aura vocat cognataque suadent
|
|
aequora—prospectant cuncti iuvenemque ducemque
|
|
nil ausi meminisse pavent; sic omnia visu
|
|
mutatus rediit, ceu numquam Scyria passus
|
10
|
litora Peliacoque rates escendat ab antro.
|
|
tunc ex more deis—ita namque monebat Ulixes—
|
|
aequoribusque austrisque litat fluctuque sub ipso
|
|
caeruleum regem tauro veneratur avumque
|
|
Nerea: vittata genetrix placata iuvenca.
|
15
|
hic spumante salo iaciens tumida exta profatur:
|
|
'Paruimus, genetrix, quamquam haut toleranda iuberes,
|
|
paruimus nimium: bella ad Troiana ratesque
|
|
Argolicas quaesitus eo.' sic orsus et alno
|
|
insiluit penitusque Noto stridente propinquis
|
20
|
abripitur terris: et iam ardua ducere nubes
|
|
incipit et longo Scyros discedere ponto.
|
|
Turre procul summa lacrimis comitata sororum
|
|
commissumque tenens et habentem nomina Pyrrhum
|
|
pendebat coniunx oculisque in carbasa fixis
|
25
|
ibat et ipsa freto, et puppem iam sola videbat.
|
|
ille quoque obliquos dilecta ad moenia vultus
|
|
declinat viduamque domum gemitusque relictae
|
|
cogitat: occultus sub corde renascitur ardor
|
|
datque locum virtus. sentit Laertius heros
|
30
|
maerentem et placidis adgressus flectere dictis:
|
|
'Tene' inquit, 'magnae vastator debite Troiae,
|
|
quem Danaae classes, quem divum oracula poscunt,
|
|
erectumque manet reserato in limine Bellum,
|
|
callida femineo genetrix violavit amictu
|
35
|
commisitque illis tam grandia furta latebris
|
|
speravitque fidem? nimis o suspensa nimisque
|
|
mater! an haec tacita virtus torperet in umbra,
|
|
quae vix audito litui clangore refugit
|
|
et Thetin et comites et quos suppresserat ignes?
|
40
|
nec nostrum est, quod in arma venis sequerisque precantis;
|
|
venisses—' dixit; quem talibus occupat heros
|
|
Aeacius: 'Longum resides exponere causas
|
|
maternumque nefas; hoc excusabitur ense
|
|
Scyros et indecores, fatorum crimina, cultus.
|
45
|
tu potius, dum lene fretum Zephyroque fruuntur
|
|
carbasa, quae Danais tanti primordia belli,
|
|
ede: libet iustas hinc sumere protinus iras.'
|
|
Hic Ithacus paulum repetito longius orsu:
|
|
'Fertur in Hectorea, si talia credimus, Ida
|
50
|
electus formae certamina solvere pastor
|
|
sollicitas tenuisse deas, nec torva Minervae
|
|
ora nec aetherii sociam rectoris amico
|
|
lumine, sed solam nimium vidisse Dionen.
|
|
atque adeo lis illa tuis exorta sub antris
|
55
|
concilio superum, dum Pelea dulce maritat
|
|
Pelion, et nostris iam tunc promitteris armis.
|
|
ira quatit victas; petit exitialia iudex
|
|
praemia; raptori faciles monstrantur Amyclae.
|
|
ille Phrygas lucos, matris penetralia caedit
|
60
|
turrigerae veritasque solo procumbere pinus
|
|
praecipitat terrasque freto delatus Achaeas
|
|
hospitis Atridae—pudet heu miseretque potentis
|
|
Europae!—spoliat thalamos, Helenaque superbus
|
|
navigat et captos ad Pergama devehit Argos.
|
65
|
inde dato passim varias rumore per urbes,
|
|
undique inexciti sibi quisque et sponte coimus
|
|
ultores: quis enim inlicitis genialia rumpi
|
|
pacta dolis facilique trahi conubia raptu
|
|
ceu pecus armentumve aut vilis messis acervos
|
70
|
perferat? haec etiam fortes iactura moveret.
|
|
non tulit insidias divum imperiosus Agenor
|
|
mugitusque sacros et magno numine vectam
|
|
quaesiit Europen aspernatusque Tonantem est
|
|
ut generum; raptam Scythico de litore prolem
|
75
|
non tulit Aeetes ferroque et classe secutus
|
|
semideos reges et ituram in sidera puppim:
|
|
nos Phryga semivirum portus et litora circum
|
|
Argolica incesta volitantem puppe feremus?
|
|
usque adeo nusquam arma et equi, fretaque invia Grais?
|
80
|
quid si nunc aliquis patriis rapturus ab oris
|
|
Deidamian eat viduaque e sede revellat
|
|
attonitam et magni clamantem nomen Achillis?'
|
|
illius ad capulum rediit manus ac simul ingens
|
|
inpulit ora rubor; tacuit contentus Ulixes.
|
85
|
Excipit Oenides: 'Quin, o dignissima caeli
|
|
progenies, ritusque tuos elementaque primae
|
|
indolis et, valida mox accedente iuventa,
|
|
quae solitus laudum tibi semina pandere Chiron
|
|
virtutisque aditus, quas membra augere per artes,
|
90
|
quas animum, sociis multumque faventibus edis?
|
|
sit pretium longas penitus quaesisse per undas
|
|
Scyron et his primum me arma ostendisse lacertis.'
|
|
Quem pigeat sua facta loqui? tamen ille modeste
|
|
incohat, ambiguus paulum propiorque coacto:
|
95
|
'Dicor et in teneris et adhuc reptantibus annis,
|
|
Thessalus ut rigido senior me monte recepit,
|
|
non ullos ex more cibos hausisse nec almis
|
|
uberibus satiasse famem, sed spissa leonum
|
|
viscera semianimisque lupae traxisse medullas.
|
100
|
haec mihi prima Ceres, haec laeti munera Bacchi,
|
|
sic dabat ille pater. mox ire per invia secum
|
|
lustra gradu maiore trahens visisque docebat
|
|
adridere feris nec fracta ruentibus undis
|
|
saxa nec ad vastae trepidare silentia silvae.
|
105
|
iam tunc arma manu, iam tunc cervice pharetrae,
|
|
et ferri properatus amor durataque multo
|
|
sole geluque cutis; tenero nec fluxa cubili
|
|
membra, sed ingenti saxum commune magistro.
|
|
vix mihi bissenos annorum torserat orbes
|
110
|
vita rudis, volucris cum iam praevertere cervos
|
|
et Lapithas cogebat equos praemissaque cursu
|
|
tela sequi; saepe ipse gradu me praepete Chiron,
|
|
dum velox aetas, campis admissus agebat
|
|
omnibus, exhaustumque vago per gramina passu
|
115
|
laudabat gaudens atque in sua terga levabat.
|
|
saepe etiam primo fluvii torpore iubebar
|
|
ire supra glaciemque levi non frangere planta.
|
|
hoc puerile decus. quid nunc tibi proelia dicam
|
|
silvarum et saevo vacuos iam murmure saltus?
|
120
|
numquam ille inbelles Ossaea per avia dammas
|
|
sectari aut timidas passus me cuspide lyncas
|
|
sternere, sed tristes turbare cubilibus ursos
|
|
fulmineosque sues, et sicubi maxima tigris
|
|
aut seducta iugis fetae spelunca leaenae.
|
125
|
ipse sedens vasto facta exspectabat in antro,
|
|
si sparsus nigro remearem sanguine; nec me
|
|
ante nisi inspectis admisit ad oscula telis.
|
|
iamque et ad ensiferos vicina pube tumultus
|
|
aptabar, nec me ulla feri Mavortis imago
|
130
|
praeteriit. didici, quo Paeones arma rotatu,
|
|
quo Macetae sua gaesa citent, quo turbine contum
|
|
Sauromates falcemque Getes arcumque Gelonus
|
|
tenderet et flexae Balearicus actor habenae
|
|
quo suspensa trahens libraret vulnera tortu
|
135
|
inclusumque suo distingueret aëra gyro.
|
|
vix memorem cunctos, etsi bene gessimus, actus.
|
|
nunc docet ingentes saltu me iungere fossas,
|
|
nunc caput aërii scandentem prendere montis,
|
|
quo fugitur per plana gradu, simulacraque pugnae
|
140
|
excipere inmissos curvato umbone molares
|
|
ardentesque intrare casas peditemque volantis
|
|
sistere quadriiugos. memini, rapidissimus ibat
|
|
imbribus adsiduis pastus nivibusque solutis
|
|
Sperchios vivasque trabes et saxa ferebat,
|
145
|
cum me ille immissum, qua saevior impetus undae,
|
|
stare iubet contra tumidosque repellere fluctus,
|
|
quos vix ipse gradu totiens obstante tulisset.
|
|
stabam equidem, sed me referebat concitus amnis
|
|
et latae caligo fugae; ferus ille minari
|
150
|
desuper incumbens verbisque urgere pudorem.
|
|
nec nisi iussus abi: sic me sublimis agebat
|
|
gloria, nec duri tanto sub teste labores.
|
|
nam procul Oebalios in nubila condere discos
|
|
et liquidam nodare palen et spargere caestus,
|
155
|
ludus erat requiesque mihi; nec maior in istis
|
|
sudor, Apollineo quam fila sonantia plectro
|
|
cum quaterem priscosque virum mirarer honores.
|
|
quin etiam sucos atque auxiliantia morbis
|
|
gramina, quo nimius staret medicamine sanguis,
|
160
|
quid faciat somnos, quid hiantia vulnera claudat,
|
|
quae ferro cohibenda lues, quae cederet herbis,
|
|
edocuit monitusque sacrae sub pectore fixit
|
|
iustitiae, qua Peliacis dare iura verenda
|
|
gentibus atque suos solitus pacare biformes.
|
165
|
hactenus annorum, comites, elementa meorum
|
|
et memini et meminisse iuvat: scit cetera mater.'
|
|