| ARGONAUTICON LIBER PRIMUS | |
| Prima deum magnis canimus freta pervia natis | 1.1 |
| fatidicamque ratem, Scythici quae Phasidis oras | |
| ausa sequi mediosque inter iuga concita cursus | |
| rumpere flammifero tandem consedit Olympo. | |
| Phoebe, mone, si Cumaeae mihi conscia vatis | 5 |
| stat casta cortina domo, si laurea digna | |
| fronte viret, tuque o pelagi cui maior aperti | |
| fama, Caledonius postquam tua carbasa vexit | |
| Oceanus Phrygios prius indignatus Iulos, | |
| eripe me populis et habenti nubila terrae, | 10 |
| sancte pater, veterumque fave veneranda canenti | |
| facta virum: versam proles tua pandit Idumen, | |
| namque potest, Solymo nigrantem pulvere fratrem | |
| spargentemque faces et in omni turre furentem. | |
| ille tibi cultusque deum delubraque genti | 15 |
| instituet, cum iam, genitor, lucebis ab omni | |
| parte poli neque erit Tyriae Cynosura carinae | |
| certior aut Grais Helice servanda magistris. | |
| seu tu signa dabis seu te duce Graecia mittet | |
| et Sidon Nilusque rates: nunc nostra serenus | 20 |
| orsa iuves, haec ut Latias vox impleat urbes. | |
| Haemoniam primis Pelias frenabat ab annis, | |
| iam gravis et longus populis metus. illius amnes | |
| Ionium quicumque petunt, ille Othryn et Haemum | |
| atque imum felix versabat vomere Olympum. | 25 |
| sed non ulla quies animo fratrisque paventi | |
| progeniem divumque minas. hunc nam fore regi | |
| exitio vatesque canunt pecudumque per aras | |
| terrifici monitus iterant; super ipsius ingens | |
| instat fama viri virtusque haud laeta tyranno. | 30 |
| ergo anteire metus iuvenemque exstinguere pergit | |
| Aesonium letique vias ac tempora versat, | |
| sed neque bella videt Graias neque monstra per urbes | |
| ulla: Cleonaeo iam tempora clausus hiatu | |
| Alcides, olim Lernae defensus ab angue | 35 |
| Arcas et ambobus iam cornua fracta iuvencis. | |
| ira maris vastique placent discrimina ponti. | |
| tum iuvenem tranquilla tuens nec fronte timendus | |
| occupat et fictis dat vultum et pondera dictis. | |
| 'hanc mihi militiam, veterum quae pulchrior actis, | 40 |
| adnue daque animum. nostri de sanguine Phrixus | |
| Cretheos ut patrias audis effugerit aras. | |
| hunc ferus Aeetes, Scythiam Phasinque rigentem | |
| qui colit—heu magni Solis pudor!—, hospita vina | |
| inter et attonitae mactat sollemnia mensae | 45 |
| nil nostri divumque memor. non nuntia tantum | |
| fama refert: ipsum iuvenem tam saeva gementem, | |
| ipsum ego, cum serus fessos sopor alligat artus, | |
| aspicio, lacera adsiduis namque illius umbra | |
| questibus et magni numen maris excitat Helle. | 50 |
| si mihi quae quondam vires, et pendere poenas | |
| Colchida iam et regis caput hic atque arma videres. | |
| olim annis ille ardor hebet necdum mea proles | |
| imperio et belli rebus matura marique. | |
| tu, cui iam curaeque vigent animique viriles, | 55 |
| i, decus, et pecoris Nephelaei vellera Graio | |
| redde tholo ac tantis temet dignare periclis!' | |
| talibus hortatur iuvenem propiorque iubenti | |
| conticuit certus Scythico concurrere ponto | |
| Cyaneas tantoque silet possessa dracone | 60 |
| vellera, multifidas regis quem filia linguas | |
| vibrantem ex adytis cantu dapibusque vocabat | |
| et dabat externo liventia mella veneno. | |
| Mox taciti patuere doli nec vellera curae | |
| esse viro, sed sese odiis immania cogi | 65 |
| in freta. qua iussos sectatur quaerere Colchos | |
| arte queat: nunc aerii plantaria vellet | |
| Perseos aut currus et quos frenasse dracones | |
| creditus, ignaras Cereris qui vomere terras | |
| imbuit et flava quercum damnavit arista. | 70 |
| heu quid agat? populumne levem veterique tyranno | |
| infensum atque olim miserantes Aesona patres | |
| advocet an socia Iunone et Pallade fretus | |
| armisona speret magis et freta iussa capessat, | |
| siqua operis tanti domito consurgere ponto | 75 |
| fama queat. tu sola animos mentemque peruris, | |
| Gloria, te viridem videt immunemque senectae | |
| Phasidis in ripa stantem iuvenesque vocantem. | |
| tandem animi incertum confusaque pectora firmat | |
| religio tendensque pias ad sidera palmas | 80 |
| 'omnipotens regina,' inquit, 'quam, turbidus atro | |
| aethere caeruleum quateret cum Iuppiter imbrem, | |
| ipse ego praecipiti tumidum per Enipea nimbo | |
| in campos et tuta tuli nec credere quivi | |
| ante deam quam te tonitru nutuque reposci | 85 |
| coniugis et subita raptam formidine vidi, | |
| da Scythiam Phasinque mihi tuque, innuba Pallas, | |
| eripe me! vestris egomet tunc vellera templis | |
| illa dabo, dabit auratis et cornibus igni | |
| colla pater niveique greges altaria cingent?' | 90 |
| Accepere deae celerique per aethera lapsu | |
| diversas petiere vias: in moenia pernix | |
| Thespiaca ad carum Tritonia devolat Argum. | |
| moliri hunc puppem iubet et demittere ferro | |
| robora Peliacas et iam comes exit in umbras. | 95 |
| at Iuno Argolicas pariter Macetumque per urbes | |
| spargit inexpertos temptare parentibus Austros | |
| Aesoniden, iam stare ratem remisque superbam | |
| poscere quos revehat rebusque in saecula tollat. | |
| Omnis avet quae iam bellis spectataque fama | 100 |
| turba ducum primae seu quos in flore iuventae | |
| temptamenta tenent necdum data copia rerum. | |
| at quibus arvorum studiumque insontis aratri, | |
| hos stimulant magnaque ratem per lustra viasque | |
| iussi laude canunt manifesto in lumine Fauni | 105 |
| silvarumque deae atque elatis cornibus Amnes. | |
| Protinus Inachiis ultro Tirynthius Argis | |
| advolat, Arcadio cuius flammata veneno | |
| tela puer facilesque umeris gaudentibus arcus | |
| gestat Hylas; velit ille quidem, sed dextera nondum | 110 |
| par oneri clavaeque capax. quos talibus amens | |
| insequitur solitosque novat Saturnia questus: | |
| 'o utinam Graiae rueret non omne iuventae | |
| in nova fata decus nostrique Eurystheos haec nunc | |
| iussa forent. imbrem et tenebras saevumque tridentem | 115 |
| iamiam ego et inviti torsissem coniugis ignem. | |
| nunc quoque nec socium nostrae columenve carinae | |
| esse velim Herculeis nec me umquam fidere fas sit | |
| auxiliis comiti et tantum debere superbo.' | |
| dixit et Haemonias oculos detorquet ad undas. | 120 |
| Fervere cuncta virum coetu, simul undique cernit | |
| delatum nemus et docta resonare bipenni | |
| litora. iam pinus gracili dissolvere lamna | |
| Thespiaden iungique latus lentoque sequaces | |
| molliri videt igne trabes remisque paratis | 125 |
| Pallada velifero quaerentem bracchia malo. | |
| constitit ut longo moles non pervia ponto, | |
| puppis et ut tenues subiere latentia cerae | |
| lumina, picturae varios super addit honores. | |
| hic sperata < ̆ ̄ > Tyrrheni tergore piscis | 130 |
| Peleos in thalamos vehitur Thetis; aequora delphin | |
| corripit, <ipsa> sedet deiecta in lumina palla | |
| nec Iove maiorem nasci suspirat Achillen. | |
| hanc Panope Dotoque soror laetataque fluctu | |
| prosequitur nudis pariter Galatea lacertis | 135 |
| antra petens; Siculo revocat de litore Cyclops. | |
| contra ignis viridique torus de fronde dapesque | |
| vinaque et aequoreos inter cum coniuge divos | |
| Aeacides pulsatque chelyn post pocula Chiron. | |
| parte alia Pholoe multoque insanus Iaccho | 140 |
| Rhoecus et Atracia subitae de virgine pugnae. | |
| crateres mensaeque volant araeque deorum | |
| poculaque, insignis veterum labor. optimus hasta | |
| hic Peleus, hic ense furens agnoscitur Aeson. | |
| fert gravis invito victorem Nestora tergo | 145 |
| Monychus, ardenti peragit Clanis Actora quercu. | |
| nigro Nessus equo fugit adclinisque tapetis | |
| in mediis vacuo condit caput Hippasus auro. | |
| Haec quamquam miranda viris stupet Aesone natus, | |
| at secum: 'heu miseros nostrum natosque patresque! | 150 |
| hacine nos animae faciles rate nubila contra | |
| mittimur? in solum nunc saeviet Aesona pontus? | |
| non iuvenem in casus eademque pericula Acastum | |
| abripiam? invisae Pelias freta tuta carinae | |
| optet et exoret nostris cum matribus undas.' | 155 |
| Talia conanti laevum Iovis armiger aethra | |
| advenit et validis fixam gerit unguibus agnam. | |
| at procul e stabulis trepidi clamore sequuntur | |
| pastores fremitusque canum; citus occupat auras | |
| raptor et Aegaei super effugit alta profundi. | 160 |
| accipit augurium Aesonides laetusque superbi | |
| tecta petit Peliae. prior huic tum regia proles | |
| advolat amplexus fraternaque pectora iungens. | |
| ductor ait: 'non degeneres, ut reris, Acaste, | |
| venimus ad questus: socium te iungere coeptis | 165 |
| est animus neque enim Telamon aut Canthus et Idas | |
| Tyndareusque puer mihi vellere dignior Helles. | |
| o quantum terrae, quantum cognoscere caeli | |
| permissum est, pelagus quantos aperimus in usus! | |
| nunc forsan grave reris opus, sed laeta recurret | 170 |
| cum ratis et caram cum iam mihi reddet Iolcon, | |
| quis pudor heu nostros tibi tunc audire labores, | |
| quae referam visas tua per suspiria gentes!' | |
| Nec passus rex plura virum 'sat multa parato | |
| in quaecumque vocas. nec nos,' ait 'optime, segnes | 175 |
| credideris patriisve magis confidere regnis | |
| quam tibi, si primos duce te virtutis honores | |
| carpere, fraternae si des adcrescere famae. | |
| quin ego, nequa metu nimio me cura parentis | |
| impediat, fallam ignarum subitusque paratis | 180 |
| tunc adero, primas linquet cum puppis harenas.' | |
| dixerat. ille animos promissaque talia laetus | |
| accipit et gressus avidos ad litora vertit. | |
| At ducis imperiis Minyae monituque frequentes | |
| puppem umeris subeunt et tento poplite proni | 185 |
| decurrunt intrantque fretum; non clamor anhelis | |
| nauticus aut blandus testudine defuit Orpheus. | |
| tum laeti statuunt aras. tibi, rector aquarum, | |
| summus honor, tibi caeruleis in litore vittis | |
| et Zephyris Glaucoque bovem Thetidique iuvencam | 190 |
| deicit Ancaeus: non illo certior alter | |
| pinguia letifera perfringere colla bipenni. | |
| ipse ter aequoreo libans carchesia patri | |
| sic ait Aesonides: 'o qui spumantia nutu | |
| regna quatis terrasque salo complecteris omnes, | 195 |
| da veniam! scio me cunctis e gentibus unum | |
| inlicitas temptare vias hiememque mereri: | |
| sed non sponte feror nec nunc mihi iungere montes | |
| mens †tamen† aut summo deposcere fulmen Olympo. | |
| ne Peliae te vota trahant! ille aspera iussa | 200 |
| repperit et Colchos in me luctumque meorum. | |
| illum ego—tu tantum non indignantibus undis | |
| hoc caput accipias et pressam regibus alnum.' | |
| sic fatus pingui cumulat libamine flammam. | |
| Protulit ut crinem densis luctatus in extis | 205 |
| ignis et escendit salientia viscera tauri, | |
| ecce sacer totusque dei per litora Mopsus | |
| immanis visu vittamque comamque per auras | |
| surgentem laurusque rotat. vox reddita tandem, | |
| vox horrenda viris. tum facta silentia vati. | 210 |
| 'heu quaenam aspicio? nostris modo concitus ausis | |
| aequoreos vocat ecce deos Neptunus et ingens | |
| concilium. fremere et legem defendere cuncti | |
| hortantur. sic amplexus, sic pectora fratris, | |
| Iuno, tene tuque o puppem ne desere, Pallas: | 215 |
| nunc patrui, nunc flecte minas! cessere ratemque | |
| accepere mari. per quot discrimina rerum | |
| expedior! subita cur pulcher harundine crines | |
| velat Hylas? unde urna umeris niveosque per artus | |
| caeruleae vestes? unde haec tibi vulnera, Pollux? | 220 |
| quantus io tumidis taurorum e naribus ignis! | |
| tollunt se galeae sulcisque ex omnibus hastae | |
| et iam iamque umeri. quem circum vellera Martem | |
| aspicio? quaenam aligeris secat anguibus auras | |
| caede madens? quos ense ferit? miser, eripe parvos, | 225 |
| Aesonide! cerno et thalamos ardere iugales!' | |
| Iamdudum Minyas <⏔ ̄ > ambage ducemque | |
| terrificat; sed enim contra Phoebeius Idmon | |
| non pallore viris, non ullo horrore comarum | |
| terribilis, plenus fatis Phoeboque quieto, | 230 |
| cui genitor tribuit monitu praenoscere divum | |
| omina, seu flammas seu lubrica comminus exta | |
| seu plenum certis interroget aera pinnis, | |
| sic sociis Mopsoque canit: 'quantum augur Apollo | |
| flammaque prima docet, praeduri plena laboris | 235 |
| cerno equidem, patiens sed quae ratis omnia vincet. | |
| ingentes durate animae dulcesque parentum | |
| tendite ad amplexus!' lacrimae cecidere canenti | |
| quod sibi iam clausos invenit in ignibus Argos. | |
| Vix ea fatus erat, iungit cum talia ductor | 240 |
| Aesonius: 'superum quando consulta videtis, | |
| o socii, quantisque datur spes maxima coeptis, | |
| vos quoque nunc vires animosque adferte paternos. | |
| non mihi Thessalici pietas culpanda tyranni | |
| suspective doli: deus haec, deus omine dextro | 245 |
| imperat; ipse suo voluit commercia mundo | |
| Iuppiter et tantos hominum miscere labores. | |
| ite, viri, mecum dubiisque evincite rebus | |
| quae meminisse iuvet nostrisque nepotibus instent. | |
| hanc vero, socii, venientem litore laeti | 250 |
| dulcibus adloquiis ludoque educite noctem!' | |
| paretur. molli iuvenes funduntur in alga | |
| conspicuusque toris Tirynthius. exta ministri | |
| rapta simul veribus Cereremque dedere canistris. | |
| Iamque aderat summo decurrens vertice Chiron | 255 |
| clamantemque patri procul ostendebat Achillen. | |
| ut puer ad notas erectum Pelea voces | |
| vidit et ingenti tendentem bracchia passu, | |
| adsiluit caraque diu cervice pependit. | |
| illum nec valido spumantia pocula Baccho | 260 |
| sollicitant veteri nec conspicienda metallo | |
| signa tenent: stupet in ducibus magnumque sonantes | |
| haurit et Herculeo fert comminus ora leoni. | |
| laetus at impliciti Peleus rapit oscula nati | |
| suspiciensque polum 'placido si currere fluctu | 265 |
| Pelea vultis' ait 'ventosque optare ferentes, | |
| hoc, superi, servate caput! tu cetera, Chiron, | |
| da mihi! te parvus lituos et bella loquentem | |
| miretur; sub te puerilia tela magistro | |
| venator ferat et nostram festinet ad hastam.' | 270 |
| omnibus inde viae calor additus; ire per altum | |
| magna mente volunt. Phrixi promittitur absens | |
| vellus et auratis Argo reditura corymbis. | |
| Sol ruit et totum Minyis laetantibus undae | |
| deduxere diem. sparguntur litore curvo | 275 |
| lumina nondum ullis terras monstrantia nautis. | |
| Thracius hic noctem dulci testitudine vates | |
| extrahit, ut steterit redimitus tempora vittis | |
| Phrixus et iniustas contectus nubibus aras | |
| fugerit Inoo linquens Athamanta Learcho; | 280 |
| aureus ut iuvenem miserantibus intulit undis | |
| vector et adstrictis ut sedit cornibus Helle. | |
| septem Aurora vias totidemque peregerat umbras | |
| luna polo dirimique procul non aequore visa | |
| coeperat a gemina discedere Sestos Abydo. | 285 |
| hic soror Aeoliden aevum mansura per omne | |
| deserit, heu saevae nequiquam erepta novercae! | |
| illa quidem fessis longe petit umida palmis | |
| vellera, sed bibulas urgenti pondere vestes | |
| unda trahit levique manus labuntur ab auro. | 290 |
| quis tibi, Phrixe, dolor, rapido cum concitus aestu | |
| respiceres miserae clamantia virginis ora | |
| extremasque manus sparsosque per aequora crines! | |
| Iamque mero ludoque modus positique quietis | |
| conticuere toris, solus quibus ordine fusis | 295 |
| impatiens somni ductor manet. hunc gravis Aeson | |
| et pariter vigil Alcimede spectantque tenentque | |
| pleni oculos. illis placidi sermonis Iason | |
| suggerit adfatus turbataque pectora mulcet. | |
| mox ubi victa gravi ceciderunt lumina somno | 300 |
| visa coronatae fulgens tutela carinae | |
| vocibus his instare duci: 'Dodonida quercum | |
| Chaoniique vides famulam Iovis. aequora tecum | 308 |
| ingredior nec fatidicis avellere silvis | 303 |
| me nisi promisso potuit Saturnia caelo. | |
| tempus adest: age rumpe moras, dumque aequore toto | 305 |
| currimus incertus si nubila duxerit aether, | |
| iam nunc mitte metus fidens superisque mihique.' | |
| dixerat. ille pavens laeto quamquam omine divum | 309 |
| prosiluit stratis. Minyas simul obtulit omnes | 310 |
| alma novo crispans pelagus Tithonia Phoebo. | |
| discurrunt transtris: hi celso cornua malo | |
| expediunt, alii tonsas in marmore summo | |
| praetemptant, prora funem legit Argus ab alta. | |
| increscunt matrum gemitus et fortia languent | 315 |
| corda patrum, longis flentes amplexibus haerent. | |
| vox tamen Alcimedes planctus supereminet omnis, | |
| femineis tantum illa furens ululatibus obstat, | |
| obruat Idaeam quantum tuba Martia buxum, | |
| fatur et haec: 'nate indignos aditure labores, | 320 |
| dividimur nec ad hos animum componere casus | |
| ante datum, sed bella tibi terrasque timebam. | |
| vota aliis facienda deis. si fata reducunt | |
| te mihi, si trepidis placabile matribus aequor, | |
| possum equidem lucemque pati longumque timorem. | 325 |
| sin aliud fortuna parat, miserere parentum, | |
| Mors bona, dum metus est nec adhuc dolor. ei mihi, Colchos | |
| unde ego et avecti timuissem vellera Phrixi? | |
| quos iam mente dies, quam saeva insomnia curis | |
| prospicio! quotiens raucos ad litoris ictus | 330 |
| deficiam Scythicum metuens pontumque polumque | |
| nec de te credam nostris ingrata serenis! | |
| da, precor, amplexus haesuraque verba relinque | |
| auribus et dulci iam nunc preme lumina dextra!' | |
| talibus Alcimede maeret, sed fortior Aeson | 335 |
| attollens dictis animos: 'o si mihi sanguis | |
| quantus erat cum signiferum cratera minantem | |
| non leviore Pholum manus haec compescuit auro, | |
| primus in aeratis posuissem puppibus arma | |
| concussoque ratem gauderem tollere remo. | 340 |
| sed patriae valuere preces auditaque magnis | |
| vota deis: video nostro tot in aequore reges | |
| teque ducem. tales, tales ego ducere suetus | |
| atque sequi. nunc ille dies—det Iuppiter oro—, | |
| ille super quo te Scythici regisque marisque | 345 |
| victorem atque umeros ardentem vellere rapto | |
| accipiam cedantque tuae mea facta iuventae.' | |
| sic ait. ille suo conlapsam pectore matrem | |
| sustinuit magnaque senem cervice recepit. | |
| Et iam finis erat. Zephyrumque ratemque morantes | 350 |
| solverat amplexus tristi tuba tertia signo. | |
| dant remo sua quisque viri, dant nomina transtris. | |
| hinc laevum Telamon pelagus tenet, altior inde | |
| occupat Alcides aliud mare, cetera pubes | |
| dividitur. celer Asterion, quem matre cadentem | 355 |
| Peresius gemino fovit pater amne Cometes, | |
| segnior Apidani vires ubi sentit Enipeus, | |
| nititur, hinc Talaus fratrisque Leodocus urget | |
| remo terga sui, quos nobile contulit Argos. | |
| hinc quoque missus adest quamvis arcentibus Idmon | 360 |
| alitibus; sed turpe viro timuisse futura. | |
| hic et Naubolides tortas consurgit in undas | |
| Iphitus, hic patrium frangit Neptunius aequor, | |
| qui tenet undisonam Psamathen semperque patentem | |
| Taenaron, Euphemus, mollique a litore Pellae | 365 |
| Deucalion certus iaculis et comminus ense | |
| nobilis Amphion, pariter quos edidit Hypso | |
| nec potuit similes voluitve ediscere vultus. | |
| tum valida Clymenus percusso pectore tonsa | |
| frater et Iphiclus puppem trahit et face saeva | 370 |
| in tua mox Danaos acturus saxa, Caphereu, | |
| Nauplius, et tortum non a Iove fulmen Oileus | |
| qui gemet Euboicas nato stridente per undas | |
| quique Erymanthei sudantem pondere monstri | |
| Amphitryoniaden Tegeaeo limine Cepheus | 375 |
| iuvit et Amphidamas (at frater plenior actis | |
| maluit Ancaeo vellus contingere Phrixi) | |
| tectus et Eurytion servato colla capillo, | |
| quem pater Aonias reducem tondebit ad aras. | |
| te quoque Thessalicae, Nestor, rapit in freta puppis | 380 |
| fama, Mycenaeis olim qui candida velis | |
| aequora nec stantes mirabere mille magistros. | |
| nec Peleus fretus soceris et coniuge diva | 403 |
| defuit ac prora splendet tua cuspis ab alta, | |
| Aeacide; tantum haec aliis excelsior hastis | 405 |
| quantum Peliacas in vertice vicerat ornos. | |
| linquit et Actorides natum Chironis in antro, | |
| ut socius caro pariter meditetur Achilli | |
| fila lyrae pariterque leves puer incitet hastas. | |
| [discat eques placidi conscendere terga magistri] | 410 |
| hic vates Phoebique fides non vana parentis | 383 |
| Mopsus, puniceo cui circumfusa cothurno | |
| palla imos ferit alba pedes vittataque frontem | 385 |
| cassis et in summo laurus Peneia cono. | |
| quin etiam Herculeo consurgit ab ordine Tydeus | |
| Nelidesque Periclymenus, quem parva Methone | |
| et levis Elis equis et fluctibus obvius Aulon | |
| caestibus adversos viderunt frangere vultus. | 390 |
| tu quoque Phrixeos remo, Poeantie, Colchos | |
| bis Lemnon visure petis, nunc cuspide patris | |
| inclitus, Herculeas olim moture sagittas. | |
| proximus hinc Butes Actaeis dives ab oris; | |
| innumeras nam claudit apes longaque superbus | 395 |
| fuscat nube diem dum plenas nectare cellas | |
| pandit et in dulcem reges dimittit Hymetton. | |
| insequeris casusque tuos expressa, Phalere, | |
| arma geris laeva; nam lapsus ab arbore parvum | |
| ter quater ardenti tergo circumvenit anguis, | 400 |
| stat procul intendens dubium pater anxius arcum. | |
| tum caelata metus alios gerit arma Eribotes | |
| et quem fama genus non est decepta Lyaei | 411 |
| Phlias immissus patrios de vertice crines. | |
| nec timet Ancaeum genetrix committere ponto, | |
| plena tulit quem rege maris. securus in aequor | |
| haud minus Erginus proles Neptunia fertur, | 415 |
| qui maris insidias, clarae qui sidera noctis | |
| norit et e clausis quem destinet Aeolus antris, | |
| non metuat cui regna ratis, cui tradere caelum | |
| adsidua Tiphys vultum lassatus ab Arcto. | |
| taurea vulnifico portat celer a<spera> plumbo | 420 |
| terga Lacon, saltem in vacuos ut bracchia ventos | |
| spargat et Oebalium Pagaseia puppis alumnum | |
| spectet securo celebrantem litora ludo, | |
| oraque Thessalico melior contundere freno | |
| vectorem pavidae Castor dum quaereret Helles | 425 |
| passus Amyclaea pinguescere Cyllaron herba. | |
| illis Taenario pariter tremit ignea fuco | |
| purpura, quod gemina mater spectabile tela | |
| duxit opus: bis Taygeton silvasque comantes | |
| struxerat, Eurotan molli bis fuderat auro. | 430 |
| quemque suus sonipes niveo de stamine portat | |
| et volat amborum patrius de pectore cycnus. | |
| at tibi collectas solvit iam fibula vestes | |
| ostenditque umeros fortes spatiumque superbi | |
| pectoris Herculeis aequum, Meleagre, lacertis. | 435 |
| hic numerosa phalanx, proles Cyllenia: certus | |
| Aethalides subitas nervo redeunte sagittas | |
| cogere; tu medios gladio bonus ire per hostes, | |
| Euryte; nec patrio Minyis ignobilis usu | |
| nuntia verba ducis populis qui reddit Echion. | 440 |
| sed non, Iphi, tuis Argo reditura lacertis | |
| heu cinerem Scythica te maesta relinquet harena | |
| cessantemque tuo lugebit in ordine remum. | |
| te quoque dant campi tanto pastore Pheraei | |
| felices, Admete, tuis nam pendet in arvis | 445 |
| Delius ingrato Steropen quod fuderat arcu. | |
| a quotiens famulo notis soror obvia silvis | |
| flevit ubi Ossaeae captaret frigora quercus | |
| perderet et pingui miseros Boebeide crines! | |
| insurgit transtris et remo Nerea versat | 450 |
| Canthus, in Aeaeo volvet quem barbara cuspis | |
| pulvere; at interea clari decus adiacet orbis | |
| quem genitor gestabat Abas—secat aurea fluctu | |
| tegmina Chalcidicas fugiens Euripus harenas | |
| celsaque semiferum contorquens frena luporum | 455 |
| surgis ab ostrifero medius, Neptune, Geraesto. | |
| et tibi Palladia pinu, Polypheme, revecto | |
| ante urbem ardentis restat deprendere patris | |
| reliquias, multum famulis pia iusta moratis | |
| si venias. breviore petit iam caerula remo | 460 |
| occupat et longe sua transtra novissimus Idas. | |
| at frater magnos Lynceus servatur in usus, | |
| quem tulit Arene, possit qui rumpere terras | |
| et Styga transmisso tacitam deprendere visu. | |
| fluctibus e mediis terras dabit ille magistro | 465 |
| et dabit astra rati cumque aethera Iuppiter umbra | |
| perdiderit solus transibit nubila Lynceus. | |
| quin et Cecropiae proles vacat Orithyiae | |
| temperet ut tremulos Zetes fraterque ceruchos. | |
| nec vero Odrysius transtris impenditur Orpheus | 470 |
| aut pontum remo subigit, sed carmine tonsas | |
| ire docet summo passim ne gurgite pugnent. | |
| donat et Iphiclo pelagus iuvenumque labores | |
| Aesonides, fessum Phylace quem miserat aevo | |
| non iam operum in partem, monitus sed tradat ut acres | 475 |
| magnorumque viros qui laudibus urat avorum. | |
| Arge, tuae tibi cura ratis, te moenia doctum | |
| Thespia Palladio dant munere; sors tibi nequa | |
| parte trahat tacitum puppis mare fissaque fluctu | |
| vel pice vel molli conducere vulnera cera. | 480 |
| pervigil Arcadio Tiphys pendebat ab astro | |
| Hagniades, felix stellis qui segnibus usum | |
| et dedit aequoreos caelo duce tendere cursus. | |
| Ecce per obliqui rapidum compendia montis | |
| ductor ovans laetusque dolis agnoscit Acastum | 485 |
| horrentem iaculis et parmae luce coruscum. | |
| ille ubi se mediae per scuta virosque carinae | |
| intulit, ardenti Aesonides retinacula ferro | |
| abscidit. haud aliter saltus vastataque pernix | |
| venator cum lustra fugit dominoque timentem | 490 |
| urget equum teneras compressus pectore tigres | |
| quas astu rapuit pavido, dum saeva relictis | |
| mater in adverso catulis venatur Amano. | |
| it pariter propulsa ratis. stant litore matres | |
| claraque vela oculis percussaque sole sequuntur | 495 |
| scuta virum, donec iam celsior arbore pontus | |
| immens<usque> ratem spectantibus abstulit aer. | |
| Siderea tunc arce pater pulcherrima Graium | |
| coepta tuens tantamque operis consurgere molem | |
| laetatur; patrii neque enim probat otia regni. | 500 |
| una omnes gaudent superi venturaque mundo | |
| tempora quaeque vias cernunt sibi crescere Parcae. | |
| sed non et Scythici genitor discrimine nati | |
| intrepidus tales fundit Sol pectore voces: | |
| 'summe sator, cui nostra dies volventibus annis | 505 |
| tot peragit reficitque vices, tuane ista voluntas | |
| Graiaque nunc undis duce te nutuque secundo | |
| it ratis? an meritos fas est mihi rumpere questus? | |
| hoc metuens et nequa foret manus invida nato | |
| non mediae telluris opes, non improba legi | 510 |
| divitis arva plagae (teneant uberrima Teucer | |
| et Libys et vestri Pelopis domus): horrida saevo | |
| quae premis arva gelu strictosque insedimus amnes. | |
| cederet his etiam et sese sine honore referret | |
| ulterius, sed nube rigens ac nescia rerum | 515 |
| stat super et nostros iam zona reverberat ignes. | |
| quid regio immanis, quid barbarus amnibus ullis | |
| Phasis et aversis proles mea gentibus obstat? | |
| quid Minyae meruere queri? num vellere Graio | |
| vi potitur? profugo quin agmina iungere Phrixo | 520 |
| abnuit, Inoas ultor nec venit ad aras, | |
| imperii sed parte virum nataeque moratus | |
| coniugio videt e Graia nunc stirpe nepotes | |
| et generos vocat et iunctas sibi sanguine terras. | |
| flecte ratem motusque, pater, nec vulnere nostro | 525 |
| aequora pande viris; veteris sat conscia luctus | |
| silva Padi et viso flentes genitore sorores!' | |
| adfremit his quassatque caput qui vellera dono | |
| Bellipotens sibi fixa videt temptataque, contra | |
| Pallas et amborum gemuit Saturnia questus. | 530 |
| Tum genitor: 'vetera haec nobis et condita pergunt | |
| ordine cuncta suo rerumque a principe cursu | |
| fixa manent; neque enim terris tum sanguis in ullis | |
| noster erat cum fata darem, iustique facultas | |
| hinc mihi cum varios struerem per saecula reges. | 535 |
| atque ego curarum repetam decreta mearum. | |
| iam pridem regio quae virginis aequor ad Helles | |
| et Tanai tenus immenso descendit ab Euro | |
| undat equis floretque viris nec tollere contra | |
| ulla pares animos nomenque capessere bellis | 540 |
| ausa manus. sic fata locos, sic ipse fovebam. | |
| accelerat sed summa dies Asiamque labantem | |
| linquimus et poscunt iam me sua tempora Grai. | |
| inde meae quercus tripodesque animaeque parentum | |
| hanc pelago misere manum. via facta per undas | 545 |
| perque hiemes, Bellona, tibi. nec vellera tantum | |
| indignanda manent propiorque ex virgine rapta | |
| ille dolor, sed—nulla magis sententia menti | |
| fixa meae—veniet Phrygia iam pastor ab Ida, | |
| qui gemitus irasque pares et mutua Grais | 550 |
| dona ferat. quae classe dehinc effusa procorum | |
| bella, quot ad Troiae flentes hiberna Mycenas, | |
| quot proceres natosque deum, quae robora cernes | |
| oppetere et magnis Asiam concedere fatis! | |
| hinc Danaum de fine sedet gentesque fovebo | 555 |
| mox alias. pateant montes silvaeque lacusque | |
| cunctaque claustra maris, spes et metus omnibus esto. | |
| arbiter ipse locos terrenaque summa movendo | |
| experiar, quaenam populis longissima cunctis | |
| regna velim linquamque datas ubi certus habenas.' | 560 |
| tunc oculos Aegaea refert ad caerula robur | |
| Herculeum Ledaeque tuens genus atque ita fatur: | |
| 'tendite in astra, viri: me primum regia mundo | |
| Iapeti post bella trucis Phlegraeque labores | |
| imposuit; durum vobis iter et grave caeli | 565 |
| institui. sic ecce meus, sic orbe peracto | |
| Liber et expertus remeavit Apollo.' | |
| dixit et ingenti flammantem nubila sulco | |
| direxit per inane facem, quae puppe propinqua | |
| in bifidum discessit iter fratresque petivit | 570 |
| Tyndareos, placida et mediis in frontibus haesit | |
| protinus amborum lumenque innoxia fundit | |
| purpureum, miseris olim implorabile nautis. | |
| Interea medio saevus permissa profundo | |
| carbasa Pangaea Boreas speculatus ab arce | 575 |
| continuo Aeoliam Tyrrhenaque tendit ad antra | |
| concitus. omne dei rapidis nemus ingemit alis, | |
| strata Ceres motuque niger sub praepete pontus. | |
| aequore Trinacrio refugique a parte Pelori | |
| stat rupes horrenda fretis, quot in aethera surgit | 580 |
| molibus, infernas totidem demissa sub undas. | |
| nec scopulos aut antra minor iuxta altera tellus | |
| cernitur. illam Acamans habitat nudusque Pyracmon, | |
| has nimbi ventique domos et naufraga servat | |
| tempestas, hinc in terras latumque profundum | 585 |
| est iter, hinc olim soliti miscere polumque | |
| infelixque fretum (neque enim tunc Aeolus illis | |
| rector erat, Libya cum rumperet advena Calpen | |
| Oceanus, cum flens Siculos Oenotria fines | |
| perderet et mediis intrarent montibus undae), | 590 |
| intonuit donec pavidis ex aethere ventis | |
| Omnipotens regemque dedit, quem iussa vereri | |
| saeva cohors; vix monte chalybs iterataque muris | |
| saxa domant Euros. cum iam cohibere frementum | |
| ora nequit, rex tunc aditus et claustra refringit | 595 |
| ipse volens placatque data fera murmura porta. | |
| nuntius hunc solio Boreas proturbat ab alto. | |
| 'Pangaea quod ab arce nefas,' ait, 'Aeole, vidi! | |
| Graia novam ferro molem commenta iuventus | |
| pergit et ingenti gaudens domat aequora velo. | 600 |
| nec mihi libertas imis freta tollere harenis | |
| qualis eram nondum vinclis et carcere clausus. | |
| hinc animi structaeque viris fiducia puppis, | |
| quod Borean sub rege vident. da mergere Graios | |
| insanamque ratem! nil me mea pignora tangunt. | 605 |
| tantum hominum compesce minas dum litora iuxta | |
| Thessala necdum aliae viderunt carbasa terrae.' | |
| Dixerat, at cuncti fremere intus et aequora venti | |
| poscere. tum validam contorto turbine portam | |
| impulit Hippotades, fundunt se carcere laeti | 610 |
| Thraces equi Zephyrusque et nocti concolor alas | |
| nimborum cum prole Notus crinemque procellis | |
| hispidus et multa flavus caput Eurus harena. | |
| induxere hiemem raucoque ad litora tractu | |
| unanimi freta curva ferunt. nec sola Tridentis | 615 |
| regna movent, vasto pariter ruit igneus aether | |
| cum tonitru piceoque premit nox omnia caelo. | |
| excussi manibus remi conversaque frontem | |
| puppis in obliquum resonos latus accipit ictus, | |
| vela super tremulum subitus volitantia malum | 620 |
| turbo rapit. qui tum Minyis trepidantibus horror | |
| cum picei fulsere poli pavidamque coruscae | |
| ante ratem cecidere faces antemnaque laevo | |
| prona dehiscentem cornu cum sustulit undam. | |
| non hiemem missosque putant consurgere ventos | 625 |
| ignari, sed tale fretum. tum murmure maesto: | |
| 'hoc erat inlicitas temerare rudentibus undas | |
| quod nostri timuere patres. vix litore puppem | |
| solvimus et quanto fremitu se sustulit Aegon! | |
| hocine Cyaneae concurrunt aequore cautes | 630 |
| tristius an miseris superest mare? linquite, terrae, | |
| spem pelagi sacrosque iterum seponite fluctus!' | |
| haec iterant segni flentes occumbere leto. | |
| magnanimus spectat pharetras et inutile robur | |
| Amphitryoniades. miscent suprema paventes | 635 |
| verba alii iunguntque manus atque ora fatigant | |
| aspectu in misero †tota† cum protinus alnus | |
| solvitur et vasto puppis mare sorbet hiatu. | |
| illam huc atque illuc nunc torquens verberat Eurus, | |
| nunc stridens Zephyris aufert Notus. undique fervent | 640 |
| aequora, cum subitus trifida Neptunus in hasta | |
| caeruleum fundo caput extulit. 'hanc mihi Pallas | |
| et soror hanc,' inquit, 'mulcens mea pectora fletu | |
| abstulerint; veniant Phariae Tyriaeque carinae | |
| permissumque putent. quotiens mox rapta videbo | 645 |
| vela notis plenasque aliis clamoribus undas! | |
| non meus Orion aut saevus Pliade Taurus | |
| mortis causa novae; miseris tu gentibus, Argo, | |
| fata paras nec iam merito tibi, Tiphy, quietum | |
| ulla parens volet Elysium manesque piorum.' | 650 |
| haec ait et pontum pater ac turbata reponit | |
| litora depellitque Notos, quos caerulus horror | |
| et madido gravis unda sinu longeque secutus | |
| imber ad Aeoliae tendunt simul aequora portae. | |
| emicuit reserata dies caelumque resolvit | 655 |
| arcus et in summos redierunt nubila montes. | |
| iam placidis ratis exstat aquis, quam gurgite ab imo | |
| et Thetis et magnis Nereus socer erigit ulnis. | |
| ergo umeros ductor sacro velatur amictu | |
| Aesoniamque capit pateram, quam munere gaudens | 660 |
| liquerat hospitio pharetrasque rependerat auro | |
| Salmoneus, nondum ille furens, cum fingeret alti | |
| quadrifida trabe tela Iovis contraque ruenti | |
| aut Athon aut Rhodopen maestae nemora ardua Pisae | |
| aemulus et miseros ipse ureret Elidis agros. | 665 |
| hac pelago libat latices et talibus infit: | |
| 'di, quibus undarum tempestatisque sonorae | |
| imperium et magno penitus par regia caelo, | |
| tuque, fretum divosque pater sortite biformes, | |
| seu casus nox ista fuit seu, volvitur axis | 670 |
| ut superum, sic stare†t opus† tollique vicissim | |
| pontus habet seu te subitae nova puppis imago | |
| armorumque hominumque truces consurgere in iras | |
| impulit, haec luerim satis et tua numina, rector, | |
| iam fuerint meliora mihi. da reddere terris | 675 |
| has animas patriaeque amplecti limina portae! | |
| tum quocumque loco meritas tibi plurimus aras | |
| pascet honos, quantusque rotis horrendus equisque | |
| stas, pater, atque ingens utrimque fluentia Triton | |
| frena tenet, tantus nostras condere per urbes.' | 680 |
| dixerat haec. oritur clamor dextraeque sequentum | |
| verba ducis. sic cum stabulis et messibus ingens | |
| ira deum et Calabri populator Sirius arvi | |
| incubuit, coit agrestum manus anxia priscum | |
| in nemus et miseris dictat pia vota sacerdos. | 685 |
| ecce autem molli Zephyros descendere lapsu | |
| aspiciunt, volat immissis cava pinus habenis | |
| infinditque salum et spumas vomit aere tridenti; | |
| Tiphys agit tacitique sedent ad iussa ministri, | |
| qualiter ad summi solium Iovis omnia circum | 690 |
| prona parata deo, ventique imbresque nivesque | |
| fulguraque et tonitrus et adhuc in fontibus amnes. | |
| At subitus curaque ducem metus acrior omni | |
| mensque mali praesaga quatit, quod regis adortus | |
| progeniem raptoque dolis crudelis Acasto | 695 |
| cetera nuda neci medioque in crimine patrem | |
| liquerit ac nullis inopem vallaverit armis, | |
| ipse procul nunc tuta tenens; ruat omnis in illos | |
| quippe furor. nec vana pavet trepidatque futuris. | |
| Saevit atrox Pelias inimicaque vertice ab alto | 700 |
| vela videt nec qua se ardens effundere possit. | |
| nil animi, nil regna iuvant; fremit obice ponti | |
| clausa cohors telisque salum facibusque coruscat. | |
| haud secus, aerisona volucer cum Daedalus Ida | |
| prosiluit iuxtaque comes brevioribus alis, | 705 |
| nube nova linquente domos Minoia frustra | |
| infremuit manus et visu lassatur inani | |
| omnis eques plenisque redit Gortyna pharetris. | |
| quin etiam in thalamis primoque in limine Acasti | |
| fusus humo iuvenis gressus et inania signa | 710 |
| ore premit sparsisque legens vestigia canis | |
| 'te quoque iam maesti forsan genitoris imago, | |
| nate,' ait 'et luctus subeunt suspiria nostri | |
| iamque dolos circumque trucis discrimina leti | |
| mille vides. qua te, infelix, quibus insequar oris? | 715 |
| non Scythicas ferus ille domos nec ad ostia Ponti | |
| tendit iter, falsae sed captum laudis amore | |
| te, puer, in nostrae durus tormenta senectae | |
| nunc lacerat. celsis an si freta puppibus essent | |
| pervia, non ultro iuvenes classemque dedissem? | 720 |
| o domus, o freti nequiquam prole penates!' | |
| dixit et extemplo furiis iraque minaci | |
| terribilis: 'sunt hic etiam tua vulnera, praedo, | |
| sunt lacrimae carusque parens!' simul aedibus altis | |
| itque reditque fremens rerumque asperrima versat. | 725 |
| Bistonas ad meritos cum cornua saeva Thyone<us> | |
| torsit et infelix iam mille furoribus Haemus, | |
| iam Rhodopes nemora alta gemunt, talem incita longis | |
| porticibus coniunxque fugit natique Lycurgum. | |
| Tartareo tum sacra Iovi Stygiisque ferebat | 730 |
| manibus Alcimede tanto super anxia nato, | |
| siquid ab excitis melius praenosceret umbris. | |
| ipsum etiam curisque parem talesque prementem | |
| corde metus ducit, facilem tamen, Aesona coniunx. | |
| in scrobibus cruor et largus Phlegethontis operti | 735 |
| stagnat honos saevoque vocat grandaeva tumultu | |
| Thessalis exanimes atavos magnaeque nepotem | |
| Pleiones. et iam tenues ad carmina vultus | |
| extulerat maestosque tuens natumque nurumque | |
| talia libato pandebat sanguine Cretheus: | 740 |
| 'mitte metus, volat ille mari, quantumque propinquat | |
| iam magis atque magis variis stupet Aea deorum | |
| prodigiis quatiuntque truces oracula Colchos. | |
| heu quibus ingreditur fatis, qui gentibus horror | |
| pergit! mox Scythiae spoliis nuribusque superbus | 745 |
| adveniet—cuperem ipse graves tum rumpere terras—, | |
| sed tibi triste nefas fraternaque turbidus arma | |
| rex parat et saevas irarum concipit ignes. | |
| quin rapis hinc animam et famulos citus effugis artus? | |
| i, meus es, iam te in lucos pia turba silentum | 750 |
| secretisque ciet volitans pater Aeolus arvis.' | |
| Horruit interea famulum clamore supremo | |
| maesta domus, regemque fragor per moenia differt | |
| mille ciere manus et iam dare iussa vocatis. | |
| flagrantes aras vestemque nemusque sacerdos | 755 |
| praecipitat subitisque pavens circumspicit, Aeson | |
| quid moveat. quam multa leo cunctatur in arta | |
| mole virum rictuque genas et lumina pressit, | |
| sic curae subiere ducem, ferrumne capessat | |
| imbelle atque aevi senior gestamina primi | 760 |
| an patres regnique acuat mutabile vulgus. | |
| contra effusa manus haerensque in pectore coniunx | |
| 'me quoque' ait 'casus comitem quicumque propinquat | |
| accipies nec fata traham natumque videbo | |
| te sine, sat caeli patiens, cum prima per altum | 765 |
| vela dedit, potui quae tantum ferre dolorem.' | |
| talia per lacrimas. et iam circumspicit Aeson, | |
| praeveniat quo fine minas, quae fata capessat | |
| digna satis; magnos obitus natumque domumque | |
| et genus Aeolium pugnataque poscere bella. | 770 |
| est etiam ante oculos aevum rudis altera proles, | |
| ingentes animos et fortia discere facta | |
| quem velit atque olim leti meminisse paterni. | |
| ergo sacra novat. veteris sub nocte cupressi | |
| sordidus et multa pallens ferrugine taurus | 775 |
| stabat adhuc, cui caeruleae per cornua vittae | |
| et taxi frons hirta comis; ipse aeger anhelans | |
| impatiensque loci visaque exterritus umbra. | |
| hunc sibi praecipuum gentis de more nefandae | |
| Thessalis in seros Ditis servaverat usus, | 780 |
| tergeminam cum placat eram Stygiasque supremo | |
| obsecrat igne domos, iamiam exorabile retro | |
| carmen agens; neque enim ante leves niger avehit umbras | |
| portitor et cunctae primis stant faucibus Orci. | |
| illum ubi terrifici superesse in tempore sacri | 785 |
| conspexit, statuit leto supremaque fatur | |
| ipse manu tangens damnati cornua tauri: | |
| 'vos quibus imperium Iovis et non segne peractum | |
| lucis iter, mihi conciliis, mihi cognita bellis | |
| nomina magnorum fama sacrata nepotum | 790 |
| tuque, excite parens umbris, ut nostra videres | |
| funera et oblitos superum paterere dolores, | |
| da placidae mihi sedis iter meque hostia vestris | |
| conciliet praemissa locis! tu, nuntia sontum | |
| virgo Iovi, terras oculis quae prospicis aequis, | 795 |
| ultricesque deae Fasque et grandaeva Furorum | |
| Poena parens, meritis regis succedite tectis | |
| et saevas inferte faces! sacer effera raptet | |
| corda pavor nec sola mei gravia adfore nati | |
| arma ratemque putet. classes et Pontica signa | 800 |
| atque indignatos temerato litore reges | |
| mente agitet semperque metu decurrat ad undas | |
| arma ciens: mors sera viam temptataque claudat | |
| effugia et nostras nequeat praecurrere diras, | |
| sed reduces iam iamque viros auroque coruscum | 805 |
| cernat iter. stabo insultans et ovantia contra | |
| ora manusque feram. tum vobis siquod inausum | |
| arcanumque nefas et adhuc incognita leti | |
| sors superest, date fallaci pudibunda senectae | |
| exitia indecoresque obitus! non Marte nec armis | 810 |
| aut nati precor ille mei dignatus ut umquam | |
| ense cadat; quae fida manus, quae cara suorum | |
| diripiat laceretque senem nec membra sepulchro | |
| contegat. haec noster de rege piacula sanguis | |
| sumat et heu cunctae quas misit in aequora gentes!' | 822 |
| adstitit et nigro fumantia pocula tabo | 815 |
| contigit ipsa gravi Furiarum maxima dextra, | |
| illi avide exceptum pateris hausere cruorem. | |
| Fit fragor: inrumpunt sonitu, qui saeva ferebant | |
| imperia et strictos iussis regalibus enses. | |
| in media iam morte senes suffectaque leto | 820 |
| lumina et undanti revomentes veste cruorem | |
| conspiciunt primoque rudem sub limine rerum | 823 |
| te, puer, et visa pallentem morte parentum | |
| diripiunt adduntque tuis. procul horruit Aeson | 825 |
| excedens memoremque tulit sub nubibus umbram. | |
| Cardine sub nostro rebusque abscisa supernis | |
| Tartarei sedet aula patris. non illa ruenti | |
| accessura polo, victam si volvere molem | |
| ingenti placet ore Chaos, quod pondere fessam | 830 |
| materiem lapsumque queat consumere mundum. | |
| hic geminae aeternum portae, quarum altera dura | |
| semper lege patens populos regesque receptat, | |
| ast aliam temptare nefas et tendere contra: | |
| rara et sponte patet, siquando pectore ductor | 835 |
| vulnera nota gerens, galeis praefixa rotisque | |
| cui domus aut studium mortales pellere curas, | |
| culta fides, longe metus atque ignota cupido, | |
| seu venit in vittis castaque in veste sacerdos. | |
| quos omnes levibus plantis et lampada quassans | 840 |
| progenies Atlantis agit. lucet via late | |
| igne dei, donec silvas et amoena piorum | |
| deveniant camposque, ubi sol totumque per annum | |
| durat aprica dies thiasique chorique virorum | |
| carminaque et quorum populis iam nulla cupido. | 845 |
| has pater in sedes aeternaque moenia natum | |
| inducitque nurum. tum porta quanta sinistra | |
| poena docet maneat Pelian, quot limine monstra. | |
| mirantur tantos strepitus turbamque ruentem | |
| et loca et infernos almae virtutis honores. | 850 |