| ARGONAUTICON LIBER OCTAVUS | |
| At trepidam in thalamis et iam sua facta paventem | 8.1 |
| Colchida circa omnes pariter furiaeque minaeque | |
| patris habent, nec caerulei timor aequoris ultra | |
| nec miserae terra ulla procul: quascumque per undas | |
| ferre fugam, quamcumque cupit iam scandere puppem. | 5 |
| ultima virgineis tunc flens dedit oscula vittis | |
| quosque fugit complexa toros crinemque genasque | |
| aegra per antiqui carpsit vestigia somni | |
| atque haec impresso gemuit miseranda cubili: | |
| 'o mihi si profugae genitor nunc ille supremos | 10 |
| amplexus, Aeeta, dares fletusque videres | |
| ecce meos! ne crede, pater, non carior ille est | |
| quem sequimur—tumidis utinam simul obruar undis! | |
| tu precor haec longa placidus mox sceptra senecta | |
| tuta geras meliorque tibi sit cetera proles!' | 15 |
| dixit et Haemonio numquam spernenda marito | |
| condita letiferis promit medicamina cistis | |
| virgineosque sinus ipsumque monile venenis | |
| implicat ac saevum super omnibus addidit ensem. | |
| inde velut torto Furiarum erecta flagello | 20 |
| prosilit, attonito qualis pede prosilit Ino | |
| in freta nec parvi meminit conterrita nati | |
| quem tenet; extremum coniunx ferit inritus Isthmon. | |
| Iam prior in lucos curis urgentibus heros | |
| venerat et nemoris sacra se nocte tegebat | 25 |
| tum quoque siderea clarus procul ora iuventa. | |
| qualis adhuc sparsis comitum per lustra catervis | |
| Latmius aestiva residet venator in umbra | |
| dignus amore deae, velatis cornibus et iam | |
| Luna venit, roseo talis per nubila ductor | 30 |
| implet honore nemus talemque exspectat amantem. | |
| ecce autem pavidae virgo de more columbae | |
| quae super ingenti circumdata praepetis umbra | |
| in quemcumque tremens hominem cadit, haud secus illa | |
| acta timore gravi mediam se misit. at ille | 35 |
| excepit blandoque prior sic ore locutus: | |
| 'o decus in nostros magnum ventura penates | |
| solaque tantarum virgo haud indigna viarum | |
| causa reperta mihi, <iam>iam non ulla requiro | |
| vellera teque meae satis est vexisse carinae. | 40 |
| verum age et hoc etiam, quando potes, adice tantis | |
| muneribus meritisque tuis. namque aurea iussi | |
| terga referre sumus. socios ea gloria tangit.' | |
| sic ait et primis supplex dedit oscula palmis. | |
| Contra virgo novis iterum singultibus orsa est: | 45 |
| 'linquo domos patrias te propter opesque meorum | |
| nec iam nunc regina loquor sceptrisque relictis | |
| vota sequor; serva hanc profugae, prior ipse dedisti | |
| quam (scis nempe) fidem. di nostris vocibus adsunt | |
| sidera et haec te meque vident. tecum aequora, tecum | 50 |
| experiar quascumque vias, modo nequis abactam | |
| huc referat me forte dies oculis<que> parentis | |
| ingerar. hoc superos, hoc te quoque deprecor, hospes.' | |
| Haec ait atque furens rapido per devia passu | |
| tollitur. ille haeret comes et mi[se]ratur euntem | 55 |
| cum subito ingentem media inter nubila flammam | |
| conspicit et saeva vibrantes luce tenebras. | |
| 'quis rubor iste poli? quod tam lugubre refulsit | |
| sidus?' ait, reddit trepido cui talia virgo: | |
| 'ipsius en oculos et lumina torva draconis | 60 |
| aspicis. ille suis haec vibrat fulgura cristis | |
| meque pavens contra solam videt ac vocat ultro, | |
| ceu solet, et blanda poscit me pabula lingua. | |
| dic age nunc utrum vigilanti hostemque videnti | |
| exuvias auferre velis an lumina somno | 65 |
| mergimus et domitum potius tibi tradimus anguem.' | |
| ille silet, tantus subiit tum virginis horror. | |
| Iamque manus Colchis †crinem†que intenderat astris | |
| carmina barbarico fundens pede teque ciebat, | |
| Somne pater: 'Somne omnipotens, te Colchi[di]s ab omni | 70 |
| orbe voco inque unum iubeo nunc ire draconem, | |
| quae freta saepe tuo domui, quae nubila cornu | |
| fulminaque et toto quicquid micat aethere, sed nunc, | |
| nunc age maior ades fratrique simillime Leto. | |
| te quoque, Phrixeae pecudis fidissime custos, | 75 |
| tempus ab hac oculos tandem deflectere cura. | |
| quem metuis me adstante dolum? servabo parumper | |
| ipsa nemus; longum interea tu pone laborem.' | |
| ille haud Aeolio discedere fessus ab auro | |
| nec dare permissae, quamvis iuvet, ora quieti | 80 |
| sustinet ac primi percussus nube soporis | |
| horruit et dulces excussit ab arbore somnos. | |
| contra Tartareis Colchis spumare <venenis> | |
| cunctaque Lethaei quassare silentia rami | |
| perstat et adverso luctantia lumina cantu | 85 |
| obruit atque omnem linguaque manuque fatigat | |
| vim Stygiam ardentes donec sopor occupet iras. | |
| iamque altae cecidere iubae nutatque coactum | |
| iam caput atque ingens extra sua vellera cervix | |
| ceu refluens Padus aut septem proiectus in amnes | 90 |
| Nilus et Hesperium veniens Alpheos in orbem. | |
| ipsa caput cari postquam Medea draconis | |
| vidit humi fusis circum proiecta lacertis | |
| seque suumque simul flevit crudelis alumnum. | |
| 'non ego te sera talem sub nocte videbam | 95 |
| sacra ferens epulasque tibi nec talis hianti | |
| mella dabam ac nostris nutribam fida venenis. | |
| quam gravida nunc mole iaces, quam segnis inertem | |
| flatus habet! nec te saltem, miserande, peremi. | |
| heu saevum passure diem, iam nulla videbis | 100 |
| vellera, nulla tua fulgentia dona sub umbra. | |
| cede adeo inque aliis senium nunc digere lucis | |
| immemor, oro, mei nec me tua sibila toto | |
| exagitent infesta mari. sed tu quoque cunctas, | |
| Aesonide, dimitte moras atque effuge raptis | 105 |
| velleribus. patrios exstinxi noxia tauros, | |
| terrigenas in fata dedi: fusum ecce draconis | |
| corpus habes! iamque omne nefas, iam, spero, peregi.' | |
| quaerenti tunc deinde viam, qua se arduus heros | |
| ferret ad aurigerae caput arboris, 'heia per ipsum | 110 |
| scande age et adverso gressus' ait 'imprime dorso.' | |
| nec mora fit. dictis fidens Cretheia proles | |
| calcat et aeriam squamis perfertur ad ornum, | |
| cuius adhuc rutilam servabant bracchia pellem, | |
| nubibus accensis similem aut cum veste recincta | 115 |
| labitur ardenti Thaumantias obvia Phoebo. | |
| corripit optatum decus extremumque laborem | |
| Aesonides longosque sibi gestata per annos | |
| Phrixeae monumenta fugae vix reddidit arbor | |
| cum gemitu tristesque super coiere tenebrae. | 120 |
| egressi relegunt campos et fluminis ora | |
| summa petunt. micat omnis ager villisque comantem | |
| sidereis totos pellem nunc fundit in artus, | |
| nunc in colla refert, nunc implicat ille sinistrae: | |
| talis ab Inachiis Nemeae Tirynthius antris | 125 |
| ibat adhuc aptans umeris capitique leonem. | |
| ut vero sociis, qui tunc praedicta tenebant | |
| ostia, per longas apparuit aureus umbras, | |
| clamor ab Haemonio surgit grege. se quoque gaudens | |
| promovet ad primas iuveni ratis obvia ripas. | 130 |
| praecipites agit ille gradus atque aurea misit | |
| terga prius, mox attonita cum virgine puppem | |
| insilit ac rapta victor consistit in hasta. | |
| Interea patrias saevus venit horror ad aures | |
| fata domus luctumque ferens fraudemque fugamque | 135 |
| virginis. hinc subitis infelix frater in armis, | |
| urbs etiam mox tota coit, volat ipse senectae | |
| immemor Aeetes, complentur litora bello | |
| nequiquam, fugit immissis iam puppis habenis. | |
| Mater adhuc ambas tendebat in aequora palmas | 140 |
| et soror atque omnes aliae matresque nurusque | |
| Colchides aequalesque tibi, Medea, puellae. | |
| exstat sola parens impletque ululatibus auras: | |
| 'siste fugam, medio refer huc ex aequore puppem, | |
| nata, potes! quo' clamat 'abis? hic turba tuorum | 145 |
| omnis et iratus nondum pater, haec tua tellus | |
| sceptraque: quid terris solam te credis Achaeis? | |
| quis locus Inachias inter tibi, barbara, natas? | |
| istane vota domus exspectatique hymenaei? | |
| hunc petii grandaeva diem? vellem unguibus uncis | 150 |
| ut volucris possem praedonis in ipsius ora | |
| ire ratemque supra claroque reposcere cantu | |
| quam genui. Albano fuit haec promissa tyranno, | |
| non tibi; nil tecum miseri pepigere parentes, | |
| Aesonide, non hoc Pelias evadere furto | 155 |
| te iubet aut ullas Colchis abducere natas: | |
| vellus habe et nostris siquid super accipe templis! | |
| sed quid ego quemquam immeritis incuso querellis? | |
| ipsa fugit tantoque (nefas) ipsa ardet amore. | |
| hoc erat, infelix, redeunt nam singula menti, | 160 |
| ex quo [to] Thessalici subierunt †nam singula† | |
| quod nullae te, nata, dapes, non ulla iuvabant | |
| tempora. non ullus tibi tum color aegraque verba | |
| errantesque genae atque alieno gaudia vultu | |
| semper erant. cur tanta mihi non prodita pestis, | 165 |
| ut gener Aesonides nostra consideret aula | |
| nec talem paterere fugam, commune fuisset | |
| aut certe nunc omne nefas iremus et ambae | |
| in quascumque vias? pariter petiisse iuvaret | |
| Thessaliam et saevi, quaecumque est, hospitis urbem.' | 170 |
| sic genetrix similique implet soror omnia questu | |
| exululans, famulae pariter clamore supremo | |
| in vacuos dant verba notos dominamque reclamant | |
| nomine; te venti procul et tua fata ferebant. | |
| Inde diem noctemque volant. redeuntibus aura | 175 |
| gratior et notae Minyis transcurrere terrae, | |
| cum subito Erginus puppi sic fatur ab alta: | |
| 'vos,' ait 'Aesonide, contenti vellere capto | |
| nec via quae superet nec quae fortuna videtis. | |
| crastina namque dies trucis ad confinia Ponti | 180 |
| Cyaneasque vocat meminique, o Tiphy, tuorum | |
| saxa per illa, pater, memini, venerande, laborum. | |
| mutandum, o socii, nobis iter: altera ponti | |
| eluctanda via et cursu quem fabor eundum est. | |
| haud procul hinc ingens Scythici ruit exitus Histri, | 185 |
| fundere non uno tantum quem flumina cornu | |
| accipimus. septem exit aquis, septem ostia pandit. | |
| illius adversi nunc ora petamus et undam | |
| quae latus in laevum Ponti cadit, inde sequemur | |
| ipsius amnis iter donec nos flumine certo | 190 |
| perferat inque aliud reddat mare. sint age tanti, | |
| Aesonide, quaecumque morae quam saeva subire | |
| saxa iterum, quam Cyaneos perrumpere montes. | |
| sat mihi, non totis Argo redit ecce corymbis.' | |
| haec ait ignarus fixas iam numine rupes | 195 |
| stare neque adversis ultra concurrere saxis. | |
| reddidit Aesonides: 'et te, fidissime rector, | |
| haud vani tetigere metus nec me ire recuso | |
| longius et cunctis redeuntem ostendere terris.' | |
| protinus inde alios flectunt regesque locosque | 200 |
| adsuetumque petunt plaustris migrantibus aequor. | |
| Puppe procul summa vigilis post terga magistri | |
| haeserat auratae genibus Medea Minervae | |
| atque ibi deiecta residens in lumina palla | |
| flebat adhuc, quamquam Haemoniis cum regibus iret | 205 |
| sola tamen nec coniugii secura futuri. | |
| illam Sarmatici miserantur litora ponti, | |
| illa Thoanteae transit defleta Dianae, | |
| nulla palus, nullus Scythiae non maeret euntem | |
| amnis. Hyperboreas movit conspecta pruinas | 210 |
| tot modo regna tenens; ipsi quoque murmura ponunt | |
| iam Minyae, iam ferre volunt. vix adlevat ora | |
| ad seras siquando dapes, quas carus Iason | |
| ipse dab<at, i>am nubiferam transire Carambin | |
| significans, iam regna Lyci, totiensque gementem | 215 |
| fallit ad Haemonios hortatus surgere montes. | |
| Insula Sarmaticae Peuce stat nomine nymphae | |
| torvus ubi et ripa semper metuendus utraque | |
| in freta per saevos Hister descendit alumnos. | |
| solvere in hoc tandem resides dux litore curas | 220 |
| ac primum socios ausus sua pacta docere | |
| promissamque fidem thalami foedusque iugale. | |
| ultro omnes laeti instigant meritamque fatentur, | |
| ipse autem invitae iam Pallados erigit aras | |
| incipit Idaliae numen nec spernere divae | 225 |
| praecipueque sui siquando in tempore pulcher | |
| coniugii Minyas numquam magis eminet inter, | |
| qualis sanguineo victor Gradivus ab Hebro | |
| Idalium furto subit aut dilecta Cythera | |
| seu cum caelestes Alcidae invisere mensas | 230 |
| iam vacat et fessum Iunonia sustinet Hebe. | |
| adsunt unanimes Venus hortatorque Cupido; | |
| suscitat adfixam maestis Aeetida curis, | |
| ipsa suas illi croceo subtegmine vestes | |
| induit, ipsa suam duplicem Cytherea coronam | 235 |
| donat et arsuras alia cum virgine gemmas. | |
| tum novus implevit vultus honor ac sua flavis | |
| reddita cura comis graditurque oblita malorum. | |
| sic ubi Mygdonios planctus sacer abluit Almo | |
| laetaque iam Cybele festaeque per oppida taedae, | 240 |
| quis modo tam saevos adytis fluxisse cruores | |
| cogitet aut ipsi qui iam meminere ministri? | |
| inde ubi sacrificas cum coniuge venit ad aras | |
| Aesonides unaque adeunt pariterque precari | |
| incipiunt, ignem Pollux undamque iugalem | 245 |
| praetulit et dextrum pariter vertuntur in orbem. | |
| sed neque se pingues tum candida flamma per auras | |
| explicuit nec tura videt concordia Mopsus | |
| promissam nec stare fidem, breve tempus amorum. | |
| odit utrumque simul, simul et miseratur utrumque | 250 |
| et tibi tum nullos optavit, barbara, natos. | |
| mox epulas et sacra parant. silvestria laetis | |
| praemia venatu facili quaesita supersunt; | |
| pars veribus, pars undanti despumat aeno. | |
| gramineis ast inde toris discumbitur, olim | 255 |
| Hister anhelantem Peucen quo presserat antro. | |
| ipsi inter medios rosea radiante iuventa | |
| altius inque sui sternuntur velleris auro. | |
| Quis novus inceptos timor impediit hymenaeos | |
| turbavitque toros et sacra calentia rupit? | 260 |
| Absyrtus subita praeceps cum classe parentis | |
| advehitur profugis infestam lampada Grais | |
| concutiens diramque premens clamore sororem | |
| atque 'hanc, o siquis vobis dolor iraque, Colchi, | |
| accelerate viam, neque enim fugit aequore raptor | 265 |
| Iuppiter aut falsi sequimur vestigia tauri. | |
| puppe (nefas) una praedo Phrixea reportat | |
| vellera, qua libuit remeat cum virgine; nobis, | |
| o pudor, et muros et stantia tecta reliquit. | |
| quid mihi deinde satis? nec quaero vellera nec te | 270 |
| accipio, germana, datam nec foederis ulla | |
| spes erit aut irae quisquam modus. inde reverti | |
| patris ad ora mei tam parvo in tempore fas sit? | |
| quinquaginta animae me scilicet unaque mersa | |
| sufficiet placare ratis? te, Graecia fallax, | 275 |
| persequor atque tuis hunc quasso moenibus ignem. | |
| nec tibi digna, soror, desum ad conubia frater | |
| primus et ecce fero quatioque hanc lampada vestro | |
| coniugio, primus celebro dotalia sacra, | |
| qui potui: patriae veniam da, quaeso, senectae. | 280 |
| quin omnes alii pariter populique patresque | |
| mecum adsunt. magni virgo ne regia Solis | |
| Haemonii thalamos adeas despecta mariti | |
| tot decuit coiisse rates, tot fulgere taedas.' | |
| Dixerat atque orans iterum ventosque virosque | 285 |
| perque ratis supplex et remigis <. . . . . . . . | 286a |
| . . . . . . . . . . . . . . . . . .> vexilla magistris. | |
| illi autem intorquent truncis frond<ent>ibus undam | 287 |
| quaeque die fuerat raptim formata sub uno | |
| et tantum deiecta suis a montibus arbor— | |
| quid dolor et veterum potuit non ira virorum?— | 290 |
| haud longis iam distat aquis sequiturque volantem | |
| barbara Palladiam puppem ratis, ostia donec | |
| Danuvii viridemque vident ante ostia Peucen | |
| ultimaque agnoscunt Argoi cornua mali. | |
| tum vero clamorem omnes inimicaque tollunt | 295 |
| gaudia, tum gravior remis fragor, ut procul Argo | |
| visa viris, unamque petunt rostra omnia puppem. | |
| princeps navalem nodosi roboris uncum | |
| arripit et longa Styrus prospectat ab unda | |
| coniugio atque iterum sponsae flammatus amore. | 300 |
| iamque alii clipeos et tela trabalia dextris | |
| expediunt, armant alii picis unguine flammas. | |
| impatiens tremit hasta morae nec longius inter | |
| quam quod tela vetet superest mare. vocibus urgent | |
| interea et pedibus pulsant tabulata frementes. | 305 |
| Cum subitas videre rates vibrataque flammis | |
| aequora non una Minyae formidine surgunt, | |
| primus et in puppem deserta virgine ductor | |
| prosilit et summa galeam rapit altus ab hasta, | |
| ense simul clipeoque micat nec cetera pubes | 310 |
| segnius arreptis in litore constitit armis. | |
| at tibi quae scelerum facies, Medea, tuorum | |
| quisve pudor Colchos iterum fratremque videnti | |
| quicquid et abscisum vasto iam tuta profundo | |
| credideras! ergo infausto sese occulit antro | 315 |
| non aliud quam certa mori seu carus Iason | |
| seu frater Graia victus cecidisset ab hasta. | |
| Haud ita sed summo segnis sed<et> aethere Iuno | |
| aut sinit extrema Minyas decernere pugna | |
| nec numero quoniam Colchis nec puppibus aequos. | 320 |
| ergo ubi diva rates hostemque accedere cernit, | |
| ipsa subit terras tempestatumque refringit | |
| ventorumque domos. volucrum gens turbida fratrum | |
| erumpit, classem dextra Saturnia monstrat. | |
| videre inque unum pariter mare protinus omnes | 325 |
| infesto clamore ruunt inimicaque Colchis | |
| aequora et adversos statuunt a litore fluctus. | |
| Tollitur atque infra Minyas Argoaque vela | |
| Styrus habet, vasto rursus desidit hiatu | |
| abruptus revolutus aqua. iamque omnis in astra | 330 |
| itque reditque ratis lapsoque reciproca fluctu | |
| descendit. vorat hos vertex, hos agmine toto | |
| gurges agit, simul in vultus micat undique terror; | |
| crebra ruina poli caelestia limina laxat. | |
| non tamen ardentis Styri violentia cedit, | 335 |
| hortatur socios media inter proelia divum: | |
| 'transferet ergo meas in quae volet oppida dotes | |
| Colchis et Haemonius nobis succedet adulter | |
| nec mihi tot magnos inter regesque procosque | |
| profuerit prona haud dubii sententia patris? | 340 |
| an virtus praelata viri est et fortior ille | |
| quem sequitur? iungam igniferos sine carmine tauros | |
| saevaque Echionii ferro sata persequar hydri. | |
| hoc adeo interea specta de litore pugnas | |
| amborum: victoris eris. iam digna videbis | 345 |
| proelia iamque illud carum caput ire cruenta | |
| sub freta, semiviri nec murra corpus Achivi | |
| sed pice, sed flammis et olentes sulphure crines. | |
| vos modo vel solum hoc, fluctus, expellite corpus: | |
| non te, Aeeta pater, generi aut, Sol magne, pudebit. | 350 |
| fallor, an hos nobis magico nunc carmine ventos | |
| ipsa movet diraque levat maria ardua lingua | |
| atque iterum Aesonides, iterum defenditur arte | |
| qua solet? haud illi cantus et futile murmur | |
| proderit. ite, rates, et frangite virginis undam!' | 355 |
| dixit et intortis socio cum milite remis | |
| prosilit. at fluctu puppis labefacta reverso | |
| solvitur effunditque viros ipsumque minantem | |
| tunc quoque et elata quaerentem litora dextra. | |
| ibat et arma ferens et strictum naufragus ensem | 360 |
| incipit et remos et quaerere transtra solutae | |
| sparsa ratis maestas<que> altis intendere voces | |
| puppibus. ast inter tantos succurrere fluctus | |
| nulla potest aut ille sequi quotiensque propinquat | |
| tunc alius rursus dirimit mare. iam tamen errat | 365 |
| iamque abiit fundoque iterum violentus ab imo | |
| erigitur, sed fluctus adest magnoque sub altis | |
| turbine figit aquis et tandem virgine cessit. | |
| Absyrtus visu maeret defixus acerbo: | |
| heu quid agat? qua vi portus et prima capessat | 370 |
| ostia, qua possit Minyas invadere clausos, | |
| quos videt agnoscitque fremens? maria obvia contra | |
| saevaque pugnat hiems totusque in vertice pontus. | |
| abscessit tandem vanaque recedit ab ira | |
| et tanta de clade ratis. latus inde sinistrum | 375 |
| adversamque procul Peuces defertur in oram | |
| cum sociis, gemino nam scinditur insula flexu | |
| Danuvii. hac dudum Minyas Pagasaea<que> puppis | |
| in statione manent, illinc Aeetius heros | |
| obsidet adversa tentoria Thessala classe | 380 |
| impatiens pugnaeque datur non ulla potestas. | |
| noctes atque dies vastis mare fluctibus inter | |
| perfurit, expediant donec Iunonia sese | |
| consilia atque aliquem bello ferat anxia finem. | |
| At Minyae tanti reputantes ultima belli | 385 |
| urgent et precibus cuncti fremituque fatigant | |
| Aesoniden: quid se externa pro virgine clausos | |
| obiciat quidve illa pati discrimina cogat? | |
| respiceret pluresque animas maioraque fata | |
| tot comitum, qui non furiis nec amore nefando | 390 |
| per freta, sed sola sese virtute sequantur. | |
| an vero ut thalamis raptisque indulgeat unus | |
| coniugiis? id tempus enim. sat vellera Grais | |
| et posse oblata componere virgine bellum. | |
| quemque suas sinat ire domos nec Marte cruento | 395 |
| Europam atque Asiam prima haec committat Erinys. | |
| namque datum hoc fatis trepidus supplexque canebat | |
| Mopsus, ut in seros irent magis ista nepotes | |
| atque alius lueret tam dira incendia raptor. | |
| Ille trahens gemitum tantis ac vocibus impar | 400 |
| quamquam iura deum et sacri sibi conscia pacti | |
| religio dulcisque movent primordia taedae, | |
| cunctatur mortemque cupit sociamque pericli | |
| cogitat. haud ultra sociis obsistere pergit. | |
| haec ubi fixa viris, tempus fluctusque quietos | 405 |
| exspectant. ipsam interea quid restet amantem | |
| ignorare sinunt decretaque tristia servant. | |
| Sed miser ut vanos, veros ita saepe timores | |
| versat amor fallique sinit nec virginis annos. | |
| ac prior ipsa dolos et quamlibet intima sensit | 410 |
| non fidi iam signa viri nimiumque silentes | |
| una omnes. haud illa sui tamen immemor umquam | |
| nec subitis turbata minis prior occupat unum | |
| Aesoniden longeque trahit, mox talibus infit: | |
| 'me quoque, vir, tecum Minyae, fortissima pubes, | 415 |
| nocte dieque movent? liceat cognoscere tandem, | |
| si modo Peliacae non sum captiva carinae | |
| nec dominos decepta sequor consultaque vestra | |
| fas audire mihi. merear, fidissime coniunx, | |
| nil equidem, miserere tamen promissaque serva | 420 |
| usque ad Thessalicos saltem conubia portus | |
| inque tua me sperne domo. scis te mihi certe, | |
| non socios iurasse tuos. hi reddere forsan | |
| fas habeant, tibi non eadem permissa potestas | |
| teque simul mecum ipsa traham: non sola reposcor | 425 |
| virgo nocens atque hac pariter rate fugimus omnes. | |
| an fratris te bella mei patriaeque biremes | |
| terrificant magnoque impar urgeris ab hoste? | |
| finge rates alias et adhuc maiora coire | |
| agmina: nulla fides, nullis ego digna periclis, | 430 |
| non merui mortemque tuam comitemque tuorum? | |
| vellem equidem nostri tetigissent litora patris | |
| te sine duxque illis alius quicumque fuisset. | |
| nunc remeant meque ecce (nefas) et reddere possunt | |
| nec spes ulla super. quin tu mea respice saltem | 435 |
| consilia et nimio comitum ne ce<de> timori. | |
| credidit ardentes quis te tunc iungere tauros | |
| posse, quis ad saevi venturum templa draconis? | |
| o utinam ergo meus pro te non omnia posset | |
| atque aliquid dubitaret amor. quin nunc quoque quaero | 440 |
| quid iubeas. heu, dure, siles? magnumque minatur | 460 |
| nescioquid tuus iste pudor. mene, optime quondam | 441 |
| Aesonide, me ferre preces et supplicis ora | |
| fas erat—haud hoc nunc genitor putat—aut dare poenas | |
| iam sceleris dominumque pati?' sic fata parantem | |
| redde<re> dicta virum furiata mente refugit | 445 |
| vociferans. qualem Ogygias cum tollit in arces | |
| Bacchus et Aoniis inlidit Thyiada truncis, | |
| talis erat talemque iugis se virgo ferebat | |
| cuncta pavens; fugit infestos vibrantibus hastis | |
| terrigenas, fugit ardentes exterrita tauros. | 450 |
| si Pagasas vel Peliacas hinc denique nubes | |
| cerneret et <tenui> Tempe lucentia fumo, | |
| hoc visu contenta mori. tunc tota querellis | |
| egeritur questuque dies eademque sub astris | |
| sola movet, maestis veluti nox illa sonaret | 455 |
| plena lupis quaterentque truces ieiuna leones | |
| ora vel orbatae traherent suspiria vaccae. | |
| procedit non gentis honos, non <gloria magni> | |
| Solis avi, non barbaricae decor ille iuventae, | |
| qualis erat cum Chaonio radiantia trunco | 461 |
| vellera vexit ovans interque ingentia Graium | |
| nomina Palladia virgo stet altera prora. | |
| Maestus at ille minis et mota Colchidos ira | 463a |
| haeret et hinc praesens pudor, hinc decreta suorum | 464 |
| dura premunt. utcumque tamen mulcere gementem | 465 |
| temptat et ipse gemens et †tempera† dictis: | |
| 'mene aliquid meruisse putas, me talia velle? | |
| * |