M. Horatius interfectae sororis crimine
|
8.1(absol).1.1
|
a Tullo rege damnatus ad populum prouocato iudi-
|
|
cio absolutus est. quorum alterum atrocitas necis
|
|
mouit, alterum causa flexit, quia inmaturum uir-
|
|
ginis amorem seuere magis quam impie punitum
|
5
|
existimabat. itaque forti punitione liberata fratris
|
|
dextera tantum consanguineo quantum hostili cruore
|
|
gloriae haurire potuit.
|
|
Acrem se tunc pudicitiae custodem populus
|
2.1
|
Romanus, postea plus iusto placidum iudicem prae-
|
|
stitit. cum a Libone tribuno pl. Ser. Galba pro
|
|
rostris uehementer increparetur, quod Lusitanorum
|
|
magnam manum interposita fide praetor in Hispania
|
5
|
interemisset, actionique tribuniciae M. Cato ultimae
|
|
senectutis oratione sua, quam in Origines retulit,
|
|
suscriberet, reus pro se iam nihil recusans paruulos
|
|
liberos suos et Galli sanguine sibi coniunctum filium
|
|
flens conmendare coepit eoque facto mitigata con-
|
10
|
tione qui omnium consensu periturus erat paene
|
|
nullum triste suffragium habuit. misericordia ergo
|
|
illam quaestionem, non aequitas rexit, quoniam quae
|
|
innocentiae tribui nequierat absolutio, respectui pue-
|
|
rorum data est.
|
15
|
Consentaneum quod sequitur. A. Gabinius
|
3.1
|
in maximo infamiae suae ardore suffragiis populi
|
|
<C.> Memmio accusatore subiectus abruptae esse spei
|
|
uidebatur, quoniam et accusatio partes suas plene
|
|
exhibebat et defensionis praesidia inualida fide nite-
|
5
|
bantur et qui iudicabant ira perciti poenam hominis
|
|
cupide expetebant. igitur uiator et carcer ante ocu-
|
|
los obuersabantur, cum interim omnia ista propitiae
|
|
fortunae interuentu dispulsa sunt: filius namque
|
|
Gabinii Sisenna consternationis inpulsu ad pedes se
|
10
|
Memmii supplex prostrauit, inde aliquod fomentum
|
|
procellae petens, unde totus impetus tempestatis
|
|
eruperat. quem truci uultu a se uictor insolens re-
|
|
pulsum excusso e manu anulo humi iacere aliquam-
|
|
diu passus est. quod spectaculum fecit ut Laelius
|
15
|
tribunus pl. adprobantibus cunctis Gabinium dimitti
|
|
iuberet ac documentum daretur neque secundarum
|
|
rerum prouentu insolenter abuti neque aduersis <prae>-
|
|
propere debilitari oportere: idque proximo exemplo
|
|
aeque patet.
|
20
|
App. Claudius, nescio religionis maior an
|
4.1
|
patriae iniuria, si quidem illius uetustissimum mo-
|
|
rem neglexit, huius pulcherrimam classem amisit,
|
|
infesto populo obiectus, cum effugere debitam poe-
|
|
nam nullo modo posse crederetur, subito coorti
|
5
|
imbris beneficio tutus fuit a damnatione: discussa
|
|
enim quaestione aliam uelut dis interpellantibus de
|
|
integro instaurari non placuit. ita cui maritima
|
|
tempestas causae dictionem contraxerat, caelestis
|
|
salutem attulit.
|
10
|
Eodem auxilii genere Tucciae uirginis Vesta-
|
5.1
|
lis incesti criminis reae castitas infamiae nube ob-
|
|
scurata emersit. quae conscientia certa sinceritatis
|
|
suae spem salutis ancipiti argumento ausa petere
|
|
est: arrepto enim cribro 'Vesta' inquit, 'si sacris
|
5
|
tuis castas semper admoui manus, effice ut hoc
|
|
hauriam e Tiberi aquam et in aedem tuam per-
|
|
feram'. audaciter et temere iactis uotis sacerdotis
|
|
rerum ipsa natura cessit.
|
|
Item L. Piso a L. Claudio Pulchro accusatus,
|
6.1
|
quod graues et intolerabiles iniurias sociis intulisset,
|
|
haud dubiae ruinae metum fortuito auxilio uitauit:
|
|
namque per id ipsum tempus, quo tristes de eo sen-
|
|
tentiae ferebantur, repentina uis nimbi incidit, cum-
|
5
|
que prostratus humi pedes iudicum oscularetur, os
|
|
suum caeno repleuit. quod conspectum totam quae-
|
|
stionem a seueritate ad clementiam et mansuetudi-
|
|
nem transtulit, quia satis iam graues eum poenas
|
|
sociis dedisse arbitrati sunt huc deductum necessi-
|
10
|
tatis, ut abicere se tam suppliciter et attollere tam
|
|
deformiter cogeretur.
|
|
Subnectam duos accusatorum suorum culpa
|
7.1
|
absolutos. Q. Flauius a C. Valerio aedile apud
|
|
populum reus actus, cum xiiii tribuum suffragiis
|
|
damnatus esset, proclamauit se innocentem opprimi.
|
|
cui Valerius aeque clara uoce respondit nihil sua
|
5
|
interesse nocensne an innoxius periret, dummodo
|
|
periret. qua uiolentia dicti reliquas tribus aduersario
|
|
donauit. abiecerat inimicum, eundem, dum pro
|
|
certo pessum datum credit, erexit uictoriamque in
|
|
ipsa uictoria perdidit.
|
10
|
C. etiam Cosconium Seruilia lege reum, propter
|
8.1
|
plurima et euidentissima facinora sine ulla dubita-
|
|
tione nocentem, Valeri Valentini accusatoris eius
|
|
recitatum in iudicio carmen, quo puerum praetexta-
|
|
tum et ingenuam uirginem a se corruptam poetico
|
5
|
ioco significauerat, erexit, si quidem iudices inicum
|
|
rati sunt eum uictorem dimittere, qui palmam non
|
|
ex alio ferre, sed de se dare merebatur. magis
|
|
uero Valerius in Cosconii absolutione damnatus
|
|
quam Cosconius in sua causa liberatus est.
|
10
|
Attingam eos quoque, quorum salus propriis
|
9.1
|
obruta criminibus proximorum claritati donata est.
|
|
A. Atilium Calatinum Soranorum oppidi proditione
|
|
reum admodum infamem imminentis damnationis
|
|
periculo pauca uerba Q. Maximi soceri subtraxerunt,
|
5
|
quibus adfirmauit, si in eo crimine sontem illum ipse
|
|
conperisset, dirempturum se fuisse adfinitatem: con-
|
|
tinuo enim populus paene iam exploratam senten-
|
|
tiam suam unius iudicio concessit, indignum ratus eius
|
|
testimonio non credere, cui difficillimis rei publicae
|
10
|
temporibus bene se exercitus credidisse meminerat.
|
|
M. quoque Aemilius Scaurus repetundarum
|
10.1
|
reus adeo perditam et conploratam defensionem in
|
|
iudicium attulit, ut, cum accusator diceret lege sibi
|
|
centum atque xx hominibus denuntiare testimonium
|
|
licere seque non recusare quominus absolueretur,
|
5
|
si totidem nominasset, quibus in prouincia nihil abs-
|
|
tulisset, tam bona condicione uti non potuerit.
|
|
tamen propter uetustissimam nobilitatem et recentem
|
|
memoriam patris absolutus est.
|
|
Sed quem ad modum splendor amplissimo-
|
11.1
|
rum uirorum in protegendis reis plurimum ualuit,
|
|
ita <in> opprimendis non sane multum potuit: quin
|
|
etiam euidenter noxiis, dum eos acrius inpugnat,
|
|
profuit. P. Scipio Aemilianus Cottam apud populum
|
5
|
accusauit. cuius causa, quamquam grauissimis cri-
|
|
minibus erat confossa, septies ampliata et ad ulti-
|
|
mum octauo iudicio absoluta est, quia homines
|
|
uerebantur ne praecipuae accusatoris amplitudini
|
|
damnatio eius donata existimaretur. quos haec se-
|
10
|
cum locutos crediderim: 'nolumus caput alterius pe-
|
|
tentem in iudicium triumphos et tropaea spoliaque
|
|
et deuictarum nauium rostra deferre: terribilis sit
|
|
his aduersus hostem, ciuis uero salutem tanto fra-
|
|
gore gloriae subnixus ne insequatur'.
|
15
|
Tam uehementes iudices aduersus excellen-
|
12.1
|
tissimum accusatorem quam mites in longe inferioris
|
|
fortunae reo. Calidius Bononiensis in cubiculo ma-
|
|
riti noctu deprehensus, cum ob id causam adulterii
|
|
diceret, inter maximos et grauissimos infamiae fluctus
|
5
|
emersit, tamquam fragmentum naufragii leue admo-
|
|
dum genus defensionis amplexus: adfirmauit enim
|
|
se ob amorem pueri serui eo esse perductum. su-
|
|
spectus erat locus, suspectum tempus, suspecta ma-
|
|
tris familiae persona, suspecta etiam adulescentia
|
10
|
ipsius, sed crimen libidinis confessio intemperantiae
|
|
liberauit.
|
|
Remissioris hoc, illud aliquanto grauioris
|
13.1
|
materiae exemplum. cum parricidii causam fratres
|
|
Caelii dicerent splendido Tarracinae loco nati, quo-
|
|
rum pater T. Caelius in cubiculo quiescens, filiis
|
|
altero cubantibus lecto erat interemptus, neque aut
|
5
|
seruus quisquam aut liber inueniretur, ad quem su-
|
|
spicio caedis pertineret, hoc uno nomine absoluti
|
|
sunt, quia iudicibus planum factum est illos aperto
|
|
ostio inuentos esse dormientes. somnus innoxiae
|
|
securitatis certissimus index miseris opem tulit: iudi-
|
10
|
catum est enim rerum naturam non recipere ut
|
|
occiso patre supra uulnera et cruorem eius quietem
|
|
capere potuerint.
|
|