DE INDOLE
|
|
Aemilius Lepidus puer etiam tum progressus
|
3.1.1.1
|
in aciem hostem interemit, ciuem seruauit. cuius
|
|
tam memorabilis operis index est in Capitolio statua
|
|
bullata et incincta praetexta senatus consulto posita:
|
|
iniquum enim putauit eum honori nondum tempesti-
|
5
|
uum uideri, qui iam uirtuti maturus fuisset. prae<cu>-
|
|
currit igitur Lepidus aetatis stabilimentum fortiter
|
|
faciendi celeritate duplicemque laudem e proelio re-
|
|
tulit, cuius eum uix spectatorem anni esse patieban-
|
|
tur: arma enim infesta et destricti gladii et discursus
|
10
|
telorum et aduentantis equitatus fragor et concur-
|
|
rentium exercituum impetus iuuenibus quoque ali-
|
|
quantum terroris incutit, inter quae gentis Aemiliae
|
|
pueritia coronam mereri, spolia rapere ualuit.
|
|
Hic spiritus ne M. quidem Catonis pueritiae
|
2.1
|
defuit: nam cum in domo M. Drusi auunculi sui
|
|
educaretur, et ad eum tribunum pl. Latini de ciui-
|
|
tate inpetranda conuenissent, a Q. Poppedio Latii
|
|
principe, Drusi autem hospite, rogatus ut socios
|
5
|
apud auunculum adiuuaret, constanti uultu non
|
|
facturum se respondit. iterum deinde ac saepius
|
|
interpellatus in proposito perstitit. tunc Poppedius
|
|
in excelsam aedium partem leuatum abiecturum inde
|
|
se, nisi precibus obtemperaret, minatus est: nec hac
|
10
|
re ab incepto moueri potuit. expressa est itaque illa
|
|
uox homini: 'gratulemur nobis, Latini et socii, hunc
|
|
esse tam paruum, quo senatore ne sperare quidem
|
|
nobis ciuitatem licuisset'. tenero ergo animo Cato
|
|
totius curiae grauitatem percepit perseuerantiaque
|
15
|
sua Latinos iura nostrae ciuitatis adprehendere cu-
|
|
pientes reppulit.
|
|
Idem, cum salutandi gratia praetextatus ad Sul-
|
|
lam uenisset et capita proscriptorum in atrium adlata
|
|
uidisset, atrocitate rei commotus paedagogum suum
|
20
|
nomine <Sarpedonem> interrogauit quapropter nemo
|
|
inueniretur, qui tam crudelem tyrannum occideret:
|
|
cumque is non uoluntatem hominibus, sed facultatem
|
|
deesse, quod salus eius magno praesidio militum cu-
|
|
stodiretur, respondisset, ut ferrum sibi daret obse-
|
25
|
crauit, adfirmando perfacile se eum interfecturum,
|
|
quod in lecto illius considere soleret. paedagogus et
|
|
animum Catonis agnouit et propositum exhorruit
|
|
eumque postea ad Sullam excussum semper adduxit.
|
|
nihil hoc admirabilius: puer in officina crudelitatis
|
30
|
deprehensum uictorem non extimuit tum maxime
|
|
consules, municipia, legiones, equestris ordinis ma-
|
|
iorem partem trucidantem. ipsum Marium illo loci
|
|
statuisses, celerius aliquid de sua fuga quam de Sul-
|
|
lae nece cogitasset.
|
35
|
Cuius filium Faustum C. Cassius condiscipu-
|
3.1
|
lum suum in schola proscriptionem paternam lau-
|
|
dantem ipsumque, cum per aetatem potuisset, idem
|
|
facturum minitantem colapho percussit. dignam ma-
|
|
num, quae publico parricidio se non contaminaret.
|
5
|