QVAE RATA MANSERVNT CVM
|
|
CAVSAS HABERENT CVR RESCINDI
|
|
POSSENT
|
|
His rescissorum testamentorum exemplis con-
|
7.8.pr.1
|
tenti attingamus ea, quae rata manserunt, cum
|
|
causas haberent, propter quas rescindi possent.
|
|
Quam certae, quam etiam notae insaniae Tu-
|
1.1
|
ditanus! utpote qui populo nummos sparserit togam-
|
|
que uelut tragicam uestem in foro trahens maximo
|
|
cum hominum risu conspectus fuerit ac multa his
|
|
consentanea fecerit. testamento † filium instituit
|
5
|
heredem, quod Ti. Longus sanguine ei proximus
|
|
hastae iudicio subuertere frustra conatus est: magis
|
|
enim centumuiri quid scriptum esset in tabulis quam
|
|
quis eas scripsisset considerandum existimauerunt.
|
|
Vita Tuditani demens, Aebutiae autem, quae
|
2.1
|
L. Meneni Agrippae uxor fuerat, tabulae testamenti
|
|
plenae furoris: nam cum haberet duas simillimae
|
|
probitatis filias † Pletoniam et Afroniam, animi sui
|
|
potius inclinatione prouecta quam ullis alterius in-
|
5
|
iuriis aut officiis conmota, Pletoniam tantum modo
|
|
heredem instituit: filiis etiam Afroniae ex admodum
|
|
amplo patrimonio xx nummum legauit. Afronia
|
|
tamen cum sorore sacramento contendere noluit
|
|
testamentumque matris patientia honorare quam
|
10
|
iudicio conuellere satius esse duxit, eo se ipsa in-
|
|
digniorem iniuria ostendens quo eam aequiore animo
|
|
sustinebat.
|
|
Minus mirandum errorem muliebrem Q. Me-
|
3.1
|
tellus fecit: is namque plurimis et celeberrimis
|
|
eiusdem nominis uiris in urbe nostra uigentibus,
|
|
Claudiorum etiam familia, quam artissimo sanguinis
|
|
uinculo contingebat, florente, Carrinatem solum he-
|
5
|
redem reliquit, nec hac re testamentum eius quis-
|
|
quam adtemptauit.
|
|
Item Pompeius Reginus uir transalpinae re-
|
4.1
|
gionis, cum testamento fratris praeteritus esset et
|
|
ad coarguendam iniquitatem eius binas tabulas testa-
|
|
mentorum suorum in comitio incisas habita utriusque
|
|
ordinis maxima frequentia recitasset, in quibus ma-
|
5
|
gna ex parte heres frater erat scriptus, praelegaba-
|
|
turque ei centies et quinquagies sestertium, multum
|
|
ac diu inter adsentientes indignationi suae amicos
|
|
questus, quod ad hastae iudicium adtinuit, cineres
|
|
fratris quietos esse passus est. et erant ab eo in-
|
10
|
stituti heredes neque sanguine Regino pares neque
|
|
proximi, sed alieni et humiles, ut non solum flagi-
|
|
tiosum silentium, sed etiam praelatio contumeliosa
|
|
uideri posset.
|
|
Aeque felicis inpunitatis, sed nescio an taetri-
|
5.1
|
oris haec delicti testamenta.
|
|
QVAE ADVERSVS OPINIONES HOMINVM
|
|
HEREDES HABVERVNT
|
|
Q. Caecilius, L. Luculli promptissimo studio
|
|
maximaque liberalitate et honestum dignitatis gra-
|
|
dum et amplissimum patrimonium consecutus, cum
|
5
|
prae se semper tulisset unum illum sibi esse here-
|
|
dem, moriens etiam anulos ei suos tradidisset, Pom-
|
|
ponium Atticum testamento adoptauit omniumque
|
|
bonorum <heredem> reliquit. sed fallacis et insidiosi
|
|
cadauer populus Romanus ceruicibus reste circum-
|
10
|
datum per uias traxit. itaque nefarius homo filium
|
|
quidem et heredem habuit quem uoluit, funus autem
|
|
et exequias quales meruit.
|
|
Neque aliis dignus fuit T. Marius Vrbinas,
|
6.1
|
qui ab infimo militiae loco beneficiis diui Augusti
|
|
imperatoris ad summos castrensis honores perductus
|
|
eorumque uberrimis quaestibus locuples factus, non
|
|
solum ceteris uitae temporibus ei se fortunas suas
|
5
|
relinquere, a quo acceperat, praedicauit, sed etiam
|
|
pridie quam expiraret idem istud ipsi Augusto dixit,
|
|
cum interim ne nomen quidem eius tabulis testa-
|
|
menti adiecit.
|
|
L. autem Valerius, cui cognomen Heptachordo
|
7.1
|
fuit, togatum hostem Cornelium Balbum expertus,
|
|
utpote ope<ra> eius et consilio conpluribus priuatis
|
|
litibus uexatus ad ultimumque subiecto accusatore
|
|
capitali crimine accusatus, praeteritis aduocatis et
|
5
|
patronis suis solum heredem reliquit. nimirum con-
|
|
sternatio quae<dam> animum eius transuersum egit:
|
|
amauit enim sordes suas et dilexit pericula et dam-
|
|
nationem uotis expetiuit, auctorem harum rerum
|
|
beniuolentia, propulsatores odio insecutus.
|
10
|
T. Barrus Lentulo Spintheri, cuius amantissi-
|
8.1
|
mum animum liberalissimamque amicitiam senserat,
|
|
decedens anulos suos perinde atque unico heredi
|
|
tradidit, quem nulla ex parte heredem relinquebat.
|
|
quantum illo momento temporis conscientia, si modo
|
5
|
uires, quas habere creditur, possidet, a taeterrimo
|
|
homine supplicium exegit! inter ipsam enim fallacis
|
|
et ingratae culpae cogitationem spiritum posuit,
|
|
quasi tortore aliquo mentem eius intus cruciante,
|
|
quod animaduertebat e uita ad mortem transitum
|
10
|
suum et superis dis inuisum esse et inferis detesta-
|
|
bilem futurum.
|
|
M. uero Popilius senatori ordinis Oppium
|
9.1
|
Gallum ab ineunte aetate familiarissimum sibi mo-
|
|
riens pro uetusto iure amicitiae et uultu benigno
|
|
respexit et uerbis magnum prae se amorem ferenti-
|
|
bus prosecutus est, unum etiam de multis, qui ad-
|
5
|
sidebant, ultimo conplexu et osculo dignum iudi-
|
|
cauit <in>superque anulos quoque suos ei tradidit, ui-
|
|
delicet ne quid ex ea hereditate, quam non erat
|
|
aditurus, amitteret. quos Oppius, uir diligens, sed
|
|
morientis amici plenum contumeliae ludibrium, in
|
10
|
locellum repositos et a praesentibus adsignatos dili-
|
|
gentissime heredibus illius exheres ipse reddidit.
|
|
quid hoc ioco inhonestius aut quid intempestiuius?
|
|
senator populi Romani curia egressus, homo uitae
|
|
fructibus continuo cariturus sanctissima iura fami-
|
15
|
liaritatis morte pressis oculis et spiritu supremos
|
|
anhelitus reddente scurrili lusu suggillanda sibi
|
|
desumpsit.
|
|