| Quanta sua suorumque nomine exstruxit | 2.130.1.1 |
| opera! Quam pia munificentia superque humanam | |
| euecta fidem templum patri molitur! Quam magni- | |
| fico animi temperamento Cn. quoque Pompei munera | |
| absumpta igni restituit! Qui quidquid umquam clari- | 5 |
| tudine eminuit, id ueluti cognatum censet tuendum. | |
| Qua liberalitate cum alias, tum proxime incenso | 2.1 |
| monte Caelio omnis ordinis hominum iacturae patri- | |
| monio succurrit suo! Quanta cum quiete hominum | |
| rem perpetui praecipuique timoris, supplementum, | |
| sine trepidatione delectus prouidet! | 5 |
| Si aut natura patitur aut mediocritas recipit ho- | 3.1 |
| minum, audeo cum deis queri: 'Quid hic meruit, | |
| primum ut scelerata Drusus Libo iniret consilia? | |
| Deinde ut Silium Pisonemque tam <infestos haberet, | |
| quorum> alterius dignitatem constituit, auxit al- | 5 |
| terius?' Vt ad maiora transcendam, quamquam et | |
| haec ille duxit maxima, quid, ut iuuenes amitteret | |
| filios? Quid, ut nepotem ex Druso suo? | |
| Dolenda adhuc | 4.1 |
| rettulimus: ueniendum ad erubescenda est. Quantis | |
| hoc triennium, M. Vinici, doloribus lacerauit animum | |
| eius! Quam diu abstruso, quod miserrimum est, | |
| pectus eius flagrauit incendio, quod ex nuru, quod ex | 5 |
| nepote dolere, indignari, erubescere coactus est! | |
| Cuius temporis aegritudinem auxit amissa mater, | |
| eminentissima et per omnia deis quam hominibus | |
| similior femina, cuius potentiam nemo sensit nisi | |
| aut leuatione periculi aut accessione dignitatis. | 10 |