Dum haec in urbe Italiaque geruntur,
|
2.37.1.1
|
Cn. Pompeius memorabile aduersus Mithridaten,
|
|
qui post Luculli profectionem magnas noui exer-
|
|
citus uires reparauerat, bellum gessit.
|
|
At rex fusus
|
2.1
|
fugatusque et omnibus exutus copiis Armeniam
|
|
Tigranemque socerum petiit, regem eius temporis,
|
|
nisi quia Luculli armis erat infractus, potentissi-
|
|
mum.
|
5
|
Simul itaque duos persecutus Pompeius
|
3.1
|
intrauit Armeniam. Prior filius Tigranis, sed discors
|
|
patri, peruenit ad Pompeium;
|
|
mox ipse supplex
|
4.1
|
et praesens se regnumque dicioni eius permisit,
|
|
praefatus neminem alium neque Romanum neque
|
|
ullius gentis uirum futurum fuisse cuius se societati
|
|
commissurus foret quam Cn. Pompeium; proinde
|
5
|
omnem sibi uel aduersam uel secundam, cuius
|
|
auctor ille esset, fortunam tolerabilem futuram:
|
|
non esse turpe ab eo uinci, quem uincere esset nefas,
|
|
neque inhoneste aliquem summitti huic, quem
|
|
fortuna super omnes extulisset.
|
10
|
Seruatus regi honos
|
5.1
|
imperii, sed multato ingenti pecunia quae omnis,
|
|
sicuti Pompeio moris erat, redacta in quaestoris
|
|
potestatem ac publicis descripta litteris. Syria
|
|
aliaeque quas occupauerat prouinciae ereptae et
|
5
|
aliae restitutae populo Romano, aliae tum primum
|
|
in eius potestatem redactae, ut Syria, quae tum
|
|
primum facta est stipendiaria. Finis imperii regii
|
|
terminatus Armenia.
|
|