Qua aestate Caesar tam prospere 2.82.1.1
finiuit in Sicilia bellum, fortuna in Caesare et in
republica militauit ad Orientem. Quippe Antonius
cum tredecim legionibus egressus Armeniam ac
deinde Mediam et per eas regiones Parthos petens, 5
habuit regem eorum obuium.
Primoque duas le- 2.1
giones cum omnibus impedimentis tormentisque et
Statiano legato amisit, mox saepius ipse cum summo
totius exercitus discrimine ea adiit pericula, <a>
quibus seruari se posse desperauerat; amissaque non 5
minus quarta parte militum, captiui cuiusdam, sed
Romani, consilio ac fide seruatus, qui clade Crassiani
exercitus captus, cum fortuna non animum mutasset,
accessit nocte ad stationem Romanam praedixitque
ne destinatum iter peterent, sed diuerso siluestrique 10
peruaderent.
Hoc M. Antonio ac tot illis legionibus 3.1
saluti fuit; de quibus tamen totoque exercitu haud
minus pars quarta, ut praediximus, militum, calo-
num seruitiique desiderata tertia est; impedimen-
torum uix ulla superfuit. Hanc tamen Antonius 5
fugam suam, quia uiuus exierat, uictoriam uocabat.
Qui, tertia aestate reuersus in Armeniam, regem eius
Artauasden fraude deceptum, catenis, sed, ne quid
honori deesset, aureis uinxit.
Crescente deinde et 4.1
amoris in Cleopatram incendio et uitiorum, quae sem-
per facultatibus licentiaque et adsentationibus alun-
tur, magnitudine, bellum patriae inferre consti-
tuit, cum ante nouum se Liberum Patrem appellari 5
iussisset, cum redimitus hederis coronaque uelatus
aurea et thyrsum tenens cothurnisque succinctus
curru uelut Liber Pater uectus esset Alexandriae.