Fortasse mirabuntur î, qui multa ventorum nomina 1.6.9.1
noverunt, quod a nobis expositi sunt tantum octo esse
venti. si autem animadverterint orbis terrae circumitionem
per solis cursum et umbras gnomonis aequinoctialis ex in-
clinatione caeli ab Eratosthene Cyrenaeo rationibus mathe- 5
maticis et geometricis methodis esse inventam ducentorum
quinquaginta duûm milium stadiûm, quae fiunt passus
trecenties et decies quinquies centena milia, huius autem
octava pars, quam ventus tenere videtur, est triciens non-
genta triginta septem milia et passus quingenti, non debe- 10
bunt mirari, si in tam magno spatio unus ventus vagando
inclinationibus et recessionibus varietates mutatione flatus
faciat. itaque dextra et sinistra austrum leuconotus et 10.1
altanus flare solet, <circa> africum libonotus et subve-
sperus, circa favonium argestes et certis temporibus etesiae,
ad latera cauri circius et corus, circa septentrionem thracias
et gallicus, dextra ac sinistra aquilonem supernas et caecias, 5
circa solanum carbas et certo tempore ornithiae, euri vero
medias partes tenentis in extremis euricircias et volturnus.
sunt autem et alia plura nomina flatusque ventorum e locis
aut fluminibus aut montium procellis tracta. praeterea 11.1
aurae matutinae, qua sol, cum emergit, de subterranea
parte versando pulsat aeris umorem et [impetu] scandendo
praeurens exprimit aurarum antelucano impetu flatus. qui
cum exorto sole permanserunt, euri venti tenent partes, 5
et ea re, quod ex auris procreatur, ab Graecis ευρος vide-
tur esse appellatus, crastinusque dies propter auras matu-
tinas αυριον fertur esse vocitatus. sunt autem nonnulli,
qui negant Eratosthenem potuisse veram mensuram orbis
terrae colligere. quae sive est certa sive non vera, non 10
potest nostra scriptura non veras habere terminationes
regionum, unde spiritus ventorum oriuntur. ergo si ita 12.1
est, tantum erit, uti non certam mensurae rationem sed
aut maiores impetus aut minores habeant singuli venti.