| Armati abdicati | |
| Abdicati ad curiam convenerunt armati petentes revocari. unus | 18.1 |
| ex patribus contradixit. filius eius se interemit. idem suadet, ut | |
| recipiantur. | |
| Peto, ne indulgeatis irae domesticae, cum me videatis publicae | |
| paenitere sententiae. nam, sicut in vita numquam errare felicis | 5 |
| est, ita errorem quam primum emendare sapientis. Parentum | |
| illa deliberatio fuit, haec iam cunctatio parricidarum est. | |
| "Aetate lapsi sumus, egestate correcti. in hoc vos exoramus | |
| loco, in quo etiam hostes superati non frustra supplicaverunt." | |
| Ego ille tristis et saevus, cum abdicarem tamen flevi et semper | 10 |
| ex eo, licet tacitus, ingemui et opportunum ius restitutionis | |
| optavi. restituet nobis filios auctoritas publica tamquam alia | |
| natura. Vereor iam, P. C., ne sapientior videatur et cautior ille | |
| abdicatorum senatus. fateor, armatorum facie non immerito | |
| terremur; <minantur> enim suam mortem. Quemadmodum | 15 |
| possum, te, fili carissime, vel in morte revocabo, inferam | |
| maiorum sepulcris et elogio, quod optasti, nomen inscribam. |