Indemnatus carnificem recusans
|
|
Lege indemnatorum interficiendum pater filium carnifici tradi-
|
24.1
|
dit. ille vult manu patris interfici. pater ipse, qui fuerat offensus,
|
|
ultro se non posse facere quod coeperat, confitetur.
|
|
Quam morigerum sibi filium senex iste formarit, nolo aliud
|
|
indicium, quam quod, ne patrem laedere<m>, nec mortem
|
5
|
recusavi[t]. Mori iussus adulescens in primis adhuc annis, quo
|
|
tempore et vita carissima est et mors acerba, non quaero
|
|
vitam. si potest, feriat hostiam, quam dis penatibus vovit, satis
|
|
sibi faciat meo sanguine, immo et ipse suo, dummodo ne per
|
|
manum vilem ius pietatis infuscet; quia nec iuris ratio per-
|
10
|
mittit, ut adhibeatur adversum eum carnifex, in quem non fuit
|
|
iudex. Faciat vitae finem qui originem fecit. non de morte cum
|
|
patre sed de mortis [patris] genere dissentio. eripere vis vitam,
|
|
quam dedisti; non infitiabor. quid per alterum petis? ius, quod
|
|
tibi vindicas, experire, nemo te prohibet. occide, si potes, con-
|
15
|
fitere, <si> non potes. Nemo umquam magistratum fecit
|
|
vicarium nec in alio militavit nec sacra gentilicia insitiva stirpe
|
|
corrupit. Vita mihi tollitur, sed manus paterna debet<ur>. non
|
|
potes, pater, legis eiusdem et inrogare supplicium et denegare
|
|
solacium. Placabo dexteram meam; cedo tantisper exosculer:
|
20
|
o manus olim mea, quae me parvulum saepe gestasti, quam
|
|
saepe lacrimis puer lavi! Erras, pater, qui facilius existimas
|
|
huiusmodi caedem videre quam facere.
|
|