| Peregrinus cruciarius | |
| Civitatem peregrinus usurpans veneat. Liceat in matribus | 23.1 |
| adulteria vindicare et de iniusto supplicio tribunos appellare. Qui | |
| videbatur de civibus natus, cum absente patre eam, quae mater | |
| videbatur, in adulterio deprehensam insequeretur armatus, ait | |
| illa "non es meus". perseveravit et occidit. postea iudicio | 5 |
| peregrinus pronuntiatus emptus est ab interfectae patre. ab | |
| eodem agitur in crucem. reversus peregre is, qui pater vide- | |
| batur, appellat tribunos de iniusto supplicio. | |
| Vixdum reversus in patriam si tamen hanc adversarii vel meam | |
| patriam esse concedunt, parabam, tribuni, cognito filii mei casu | 10 |
| appellare vos de iniusto supplicio servitutis. Sed quatenus socer | |
| saevit, ut nec generum velit agnoscere nec nepotem, det et mihi | |
| veniam doloris, si non desum filio bene de me, bene de legibus | |
| merito, cum ipse vindictam quaerat exigere filiae vel nocenti. | |
| huius ego legibus filiam duxi eamque praegnantem simul vidi- | 15 |
| mus et uteri decem menses ambo numeravimus et natum ex ea | |
| pignus accepimus. Sed cum me necessitas peregrinationis ab- | |
| duceret, commendavi avo filium meum. adulescentulo prae- | |
| cepi, in domo <patris> partibus fungeretur, et, ut plus illi | |
| necessitatis imponerem, sententiam vestrae legis ingessi. de- | 20 |
| nuntiavi postremo futurum ipsius crimen, si non patri paruisset | |
| et legi. Adulteram, quae per insanam libidinem stimulis tanti | |
| furoris exarserat, ut nec suos agnosceret, interemit. Peregrinus | |
| esse filius meus post adulterium matris suae coepit. "Occidit" | |
| inquit "filiam meam." grave est, tribuni, in servitute defendere | 25 |
| quod in libertate commiseris. Merito mulier suos iam negabat | |
| esse quos laeserat. ipsa post tantum furorem iam sua non erat. | |
| Illa dixit "meus non est", at ego dico "meus est". mater arma- | |
| tum timuit, sed pater servientem, quod est maius, agnoscit. |