| IV.vii | |
| Tox. Postquam illic <hinc> abiit, dicere hic quidvis licet. | 711 |
| ne hic tibi dies inluxit lucrificabilis. | |
| nam non emisti hanc, verum fecisti lucri. | |
| Dor. Ille quidem iam scit, quid negoti gesserit, | |
| qui mihi furtivam meo periclo vendidit, | 715 |
| argentum accepit, abiit. quí ego nunc scio, | |
| an iam adseratur haec manu? quo illum sequar? | |
| in Persas? nugas. Tox. Credidi gratum fore | |
| beneficium meum apud te. Dor. Immo equidem gratiam | |
| tibi, Toxile, habeo; nam te sensi sedulo | 720 |
| mihi dare bonam operam. Tox. Tibine ego? immo sedulo. | |
| Dor. Attat, oblitus sum intus dudum edicere | |
| quae volui edicta. adserva hanc.—Tox. Salvast haec quidem. | |
| Vir. Pater nunc cessat. Tox. Quid si admoneam? Vir. Tempus est. | |
| Tox. Heus, Saturio, exi. nunc est illa occasio | 725 |
| inimicum ulcisci. Satvrio Ecce me. numquid moror? | |
| Tox. Age, illúc abscede procul e conspectu, tace; | |
| ubi cum lenone me videbis conloqui, | |
| tum turbam facito. Sag. Dictum sapienti sat est. | |
| Tox. Tunc, quando abiero—Sag. Quin taces? scio quid velis. | 730 |