V.v
Stephanivm Mórem vobis geram, meaé deliciae. nam íta me Venus amoéna amet, 742
ut ego huc iam dudum simitu exissem vobiscum foras,
nisi me vobis exornarem. nam ita est ingenium muliebre:
bene cum lauta est, tersa ornata ficta est, infecta est tamen; 745
nimioque sibi mulier meretrix repperit odium ocius
sua inmunditia, quam in perpetuom ut placeat munditia sua.
Stich. Nimium lepide fabulata est. Sang. Veneris mera est oratio,
St. Sangarine. Sa. Quid est? St. Totus doleo. Sa. Totus? tanto miserior.
Steph. Vtrubi accumbo? Sang. Vtrubí tu vis? Steph. Cum ambobus volo, nam ambos amo. 750
Stich. Vapulat peculium, actum est. Sang. Fugit hoc libertas caput.
Steph. Date mihi lócum, ubi accumbam, amabo, siquidem placeo. Stich. Tun mihi?
Steph. Cupio cúm utroque. Stich. Ei mihi, bene <ego> dispereo. quid ais? Sang. Quid est?
Stich. Ita me di ament, numquam enim fíet hodie, haec quin saltet tamen.
age, mulsa mea suavitudo, salta: saltabo ego simul. 755
Sang. Numquam edepol med istoc vinces, quin ego ibidem pruriam.
Steph. Siquidem mihi saltandum est, tum vos date bibat tibicini.
Stich. Et quidem nóbis. Sang. Tene, tibicen, primum; postidea loci
si hoc eduxeris, proinde ut consuetu's antehac, celeriter
lepidam et suavem cantionem aliquam occupito cinaedicam, 760
ubi perpruriscamus usque ex unguiculis. inde huc aquam.