| IV.ii | |
| Evclio Tu modo cave quoiquam indicassis aurum meum esse istic, Fides: | 608 |
| non metuo ne quisquam inveniat, ita probe in latebris situmst. | |
| edepol ne illic pulchram praedam agát, si quis illam invenerit | 610 |
| aulam onustam auri; verum id te quaeso ut prohibessis, Fides. | |
| nunc lavabo, ut rem divinam faciam, ne affinem morer | |
| quin ubi accersát meam extemplo filiam ducat domum. | |
| vide, Fides, etiam atque etiam nunc, salvam ut aulam abs te auferam: | |
| tuae fide concredidi aurum, in tuo luco et fano est situm.— | 615 |
| Strob. Di immortales, quod ego hunc hominem facinus audivi loqui: | |
| se aulam onustam auri abstrusisse hic intus in fano Fide. | |
| cave tu illi fidelis, quaeso, potius fueris, quam mihi. | |
| atque hic pater est, ut ego opinor, huius, erus quám amat, <virginis>. | |
| ibo hinc intro, perscrutabor fanum, si inveniam uspiam | 620 |
| aurum, dúm hic est occupatus. sed si repperero, o Fides, | |
| mulsi congialem plenam faciam tibi fideliam. | |
| id adeo tibi faciam; verum ego mihi bibam, ubi id fecero.— |