| IV.i | |
| Strobilvs Hóc est servi facinus frugi, facere quod ego persequor, | 587 |
| ne morae molestiaeque imperium erile habeat sibi. | |
| nam qui ero ex sententia servire servos postulat, | |
| in erum matura, in se sera condecet capessere. | 590 |
| sin dormitet, ita dormitet, servom sese ut cogitet. | |
| [nám qui amanti ero sérvitutem servit, quasi ego servio, | |
| si érum videt superare amorem, hoc servi esse officium reor, | |
| retinere ad salutem, non enim quo incumbat eo impellere. | |
| quasi pueri qui nare discunt scirpea induitur ratis, | 595 |
| qui laborent minus, facilius ut nent et moveant manus, | |
| eodem modo servom ratem esse amanti ero aequom censeo, | |
| ut <eum> toleret, ne pessum abeat tamquam * * ] | |
| † erile imperium ediscat, ut quod frons velit oculi sciant; | |
| quod iubeat citis quadrigis citius properet persequi. | 600 |
| qui éa curabit, abstinebit censione bubula, | |
| nec sua opera rediget umquam ín splendorem compedes. | |
| nunc erus meus amat fíliam huius Euclionis pauperis; | |
| eam ero nunc renuntiatum est nuptum huic Megadoro dari. | |
| is speculatum huc misit me, ut quae fierent fieret particeps. | 605 |
| nunc sine omní suspicione in ara hic adsidam sacra; | |
| hinc ego et huc et illuc potero quid agant arbitrarier. |