| IV.vi | |
| Evclio Fide censebam maxumam multo fidem | 667 |
| esse, ea sublevit os mihi paenissume: | |
| ni subvenisset corvos, periissem miser. | |
| nimis hercle ego illum corvom ad me veniat velim, | 670 |
| qui indicium fecit, ut ego ílli aliquid boni | |
| dicam; nam quod edit tam duim quam perduim. | |
| nunc hoc ubi abstrúdam cogito solum locum. | |
| Silvani lucus extra murum est avius, | |
| crebro salicto oppletus. ibi sumam locum. | 675 |
| certumst, Silvano potius credam quam Fide.— | |
| Strob. Euge, euge, di me salvom et servatum volunt. | |
| iam ego illúc praecurram atque inscendam aliquam in arborem | |
| indeque óbservabo, aúrum ubi abstrudat senex. | |
| quamquam hic manere mé erus sese iusserat; | 680 |
| certum est, malam rem potius quaeram cum lucro.— |