| II.i | |
| Evnomia Velím te arbitrári med haéc verba, fráter, | 120 |
| meai fidei tuaique rei | |
| causa facere, ut aequom est germanam sororem. | |
| quamquam haud falsa sum nos odiosas haberi; | |
| nam multum loquaces merito omnes habemur, | |
| nec mutam profecto repertam ullam esse | 125 |
| <aut> hodie dicunt mulierem <aut> ullo in saeclo. | |
| verum hoc, frater, unum tamen cogitato, | |
| tibi proximam me mihique esse item te; | |
| ita aequom est quod in rem esse utrique arbitremur | |
| et mihi te et tibi <me> consulere et monere; | 130 |
| neque óccultum id habéri neque pér metúm mussári, | |
| quin participem pariter ego te et tu me ut facias. | |
| eo núnc ego secreto ted huc foras seduxi, | |
| ut tuam rém ego tecum hic loquerer familiarem. | |
| Megadorvs Da mi, optuma femina, manum. | 135 |
| Evn. Vbi ea est? quis ea est nam optuma? | |
| Meg. Tu. Evn. Túne ais? Meg. Si négas, nego. | |
| Evn. Decet te équidem vera próloqui; | |
| nam optúma nullá potest eligi: | |
| alia ália peior, fráter, est. Meg. Idem ego árbitror, | 140 |
| néc tibi advorsari certum est de istac ré umquam, soror. | |
| Evn. Dá mihí óperam amabó. Meg. Tuast, útere atque | |
| ímpera, si quíd vis. | |
| Evn. Íd quod in rém tuam óptumum esse árbitror, | |
| téd id monitum advénto. | 145 |
| Meg. Soror, móre tuo facis. Evn. Fáctum volo. | |
| Meg. Quid ést id, sorór? Evn. Quod tibí sempitérnum | |
| salútare sit: liberís procreándis | |
| (ita dí faxint) volo te úxorem | |
| domum dúcere. Meg. Ei occidí. Evn. Quid ita? | 150 |
| Meg. Quia míhi misero cerebrum éxcutiunt | |
| tua dícta, soror: lapidés loqueris. | |
| Evn. Heia, hoc face quod te iubet soror. Meg. Si lubeat, faciam. | |
| Evn. In rem hoc tuam est. Meg. Vt quidem emoriar prius quam ducam. | |
| sed hís legibús si quam dáre vis dúcam: | 155 |
| quae crás veniat, peréndie forás feratur; | |
| his legibús dare vís? cedo: nuptiás adorna. | |
| Evn. Cum máxima possúm tibi, fratér, dare dote; | |
| sed ést grandiór natu: média est múlieris aetas. | |
| eam sí iubes, fratér, tibi me póscere, poscam. | 160 |
| Meg. Núm non vis me intérrogare te? Evn. Ímmo, si quid vís, roga. | |
| Meg. Post mediam aetatem qui media ducit uxorem domum, | |
| si eam senex anum praegnatem fortuito fecerit, | |
| quid dubitas, quin sit paratum nomen puero Postumus? | |
| nunc ego istúm, soror, laborem demam et deminuam tibi. | 165 |
| ego virtute deum et maiorum nostrum dives sum satis. | |
| istas magnas factiones, animos, dotes dapsiles, | |
| clámores, impéria, eburata véhicla, pallas, púrpuram, | |
| nil moror quae in servitutem sumptibus redigunt viros. | |
| E. Dic mihi, quaeso, quis ea est, quam vis ducere uxorem? M. Eloquar. | 170 |
| nostin hunc senem Euclionem ex proximo pauperculum? | |
| Evn. Novi, hominem haud malum mecastor. Meg. Eius cupio filiam | |
| virginem mihi desponderi. verba ne facias, soror. | |
| scio quid dictura es: hanc esse pauperem. haec pauper placet. | |
| E. Di bene vortant. M. Idem ego spero. E. Quid me? num quid vis? M. Vale. | 175 |
| Evn. Et tu, frater.—Meg. Ego conveniam Eúclionem, si domi est. | |
| sed eccum <video>. nescio unde sese homo recipit domum. |