| II.iii | |
| ubi tu es, quae deblateravisti iam vicinis omnibus, | 268 |
| meae me filiae daturum dotem? heus, Staphyla, te voco. | |
| ecquid audis? vascula intus pure propera atque elue: | 270 |
| filiam despondi ego: hodie huic nuptum Megadoro dabo. | |
| Staphyla Di bene vortant. verum ecastor non potest, subitum est nimis. | |
| Evcl. Tace atque abi. curata fac sint cum a foro redeam domum; | |
| atque aedis occlude; iám ego hic adero.—Staph. Quid ego nunc agam? | |
| nunc nobis prope adest exitium, mi atque erili filiae, | 275 |
| nunc probrum atque partitudo prope adest ut fiat palam; | |
| quod celatum atque occultatum est usque adhuc, nunc non potest. | |
| ibo intro, ut erus quae imperavit facta, cum veniat, sient. | |
| nam ecastor malum maerore metuo ne mixtum bibam.— |