| III.iii | |
| Tyndarvs Nunc íllud est, cum mé fuisse quam ésse nimio mávelim: | 516 |
| nunc spes opes auxiliaque a me segregant spernuntque se. | |
| hic illést dies, cum nulla vitae meae salus sperabilest, | |
| neque † exílium exitio est néque adeo spes, quae mi hunc aspellat metum, | |
| nec subdolis mendaciis mihi usquam mantellum est meis, | 520 |
| [nec sycophantiis nec fucis ullum mantellum obviam est] | |
| neque deprecatio perfidiis meis nec male factis fuga est, | |
| nec confidentiae usquam hospitium est nec deverticulum dolis: | |
| operta quae fuere aperta sunt, patent praestigiae, | |
| ómnis res palam est, néque de hac re negotium est, | 525 |
| quín male occidam oppetamque pestem eri vicem meamque. | |
| perdidit me Aristophontes hic qui venit modo intro † | |
| is me novit, is sodalis Philocrati et cognatus est. | |
| neque iám Salus servare, si volt, me potest, nec copia est, | |
| nisi si áliquam corde machinor astutiam. | 530 |
| quám, malum? quid machiner? quid comminiscar? maxumas | |
| nugás ineptus incipisso. haereo. |