Etiamne cuiquam mirum uideri potest, cui sit ulla
|
56.2
|
memoria religionis, hominem tot mysteriis deum conscium
|
|
quaedam sacrorum crepundia domi adseruare atque ea
|
|
lineo texto inuoluere, quod purissimum est rebus diuinis
|
5
|
uelamentum? quippe lana, segnissimi corporis excremen-
|
|
tum, pecori detracta iam inde Orphei et Pythagorae
|
|
scitis profanus uestitus est; sed enim mundissima lini
|
|
seges inter optumas fruges terra exorta non modo indutui
|
|
et amictui sanctissimis Aegyptiorum sacerdotibus, sed
|
10
|
opertui quoque rebus sacris usurpatur. atque ego scio
|
|
nonnullos et cum primis Aemilianum istum facetiae sibi
|
|
habere res diuinas deridere. nam, ut audio partim Oe<e>n-
|
|
sium qui istum nouere, nulli deo ad hoc aeui supplicauit,
|
|
nullum templum frequentauit, si fanum aliquod praetereat,
|
15
|
nefas habet adorandi gratia[m] manum labris admouere.
|
|
iste uero nec dis rurationis, qui eum pascunt ac uestiunt,
|
|
segetis ullas aut uitis aut gregis primitias impertit;
|
|
nullum in uilla eius delubrum situm, nullus locus aut
|
|
lucus consecratus. ecquid ego de luco et delubro loquor?
|
20
|
negant uidisse se qui fuere unum saltem in finibus eius
|
|
aut lapidem unctum aut ramum coronatum. igitur ad-
|
|
gnomenta ei duo indita: Charon, ut iam dixi, ob oris et
|
|
animi diritatem, sed alterum, quod libentius audit, ob
|
|
deorum contemptum, Mezentius. quapropter facile intellego
|
25
|
hasce ei tot initiorum enumerationes nugas uideri, et fors
|
|
anne ob hanc diuini contumaciam non inducat animum
|
|
uerum esse quod dixi, me sanctissime tot sacrorum signa
|
|
et memoracula custodire. sed ego, quid de me Mezentius
|
|
sentiat, manum non uorterim, ceteris autem clarissima
|
30
|
uoce profiteor: si qui forte adest eorundem sollemnium
|
|
mihi particeps, signum dato, et audias licet quae ego
|
|
adseruem. nam equidem nullo umquam periculo com-
|
|
pellar, quae reticenda accepi, haec ad profanos enuntiare.
|
|