Etiamne cuiquam mirum uideri potest, cui sit ulla 56.2
memoria religionis, hominem tot mysteriis deum conscium
quaedam sacrorum crepundia domi adseruare atque ea
lineo texto inuoluere, quod purissimum est rebus diuinis 5
uelamentum? quippe lana, segnissimi corporis excremen-
tum, pecori detracta iam inde Orphei et Pythagorae
scitis profanus uestitus est; sed enim mundissima lini
seges inter optumas fruges terra exorta non modo indutui
et amictui sanctissimis Aegyptiorum sacerdotibus, sed 10
opertui quoque rebus sacris usurpatur. atque ego scio
nonnullos et cum primis Aemilianum istum facetiae sibi
habere res diuinas deridere. nam, ut audio partim Oe<e>n-
sium qui istum nouere, nulli deo ad hoc aeui supplicauit,
nullum templum frequentauit, si fanum aliquod praetereat, 15
nefas habet adorandi gratia[m] manum labris admouere.
iste uero nec dis rurationis, qui eum pascunt ac uestiunt,
segetis ullas aut uitis aut gregis primitias impertit;
nullum in uilla eius delubrum situm, nullus locus aut
lucus consecratus. ecquid ego de luco et delubro loquor? 20
negant uidisse se qui fuere unum saltem in finibus eius
aut lapidem unctum aut ramum coronatum. igitur ad-
gnomenta ei duo indita: Charon, ut iam dixi, ob oris et
animi diritatem, sed alterum, quod libentius audit, ob
deorum contemptum, Mezentius. quapropter facile intellego 25
hasce ei tot initiorum enumerationes nugas uideri, et fors
anne ob hanc diuini contumaciam non inducat animum
uerum esse quod dixi, me sanctissime tot sacrorum signa
et memoracula custodire. sed ego, quid de me Mezentius
sentiat, manum non uorterim, ceteris autem clarissima 30
uoce profiteor: si qui forte adest eorundem sollemnium
mihi particeps, signum dato, et audias licet quae ego
adseruem. nam equidem nullo umquam periculo com-
pellar, quae reticenda accepi, haec ad profanos enuntiare.