Si quis forte in hoc pulcherrimo coetu ex il<l>is inuisoribus
|
9.1
|
meis malignus sedet, quoniam ut in magna ciuitate hoc
|
|
quoque genus inuenitur, qui meliores obtrectare malint
|
|
quam imitari et, quorum similitudinem desperent, eorundem
|
|
adfectent simultatem, scilicet uti, qui suo nomine obscuri
|
5
|
sunt, meo innotescant,—si qui igitur ex illis liuid[in]is
|
|
splendidissimo huic auditorio uelut quaedam macula se
|
|
immiscuit, uelim paulisper suos oculos per hunc incredi-
|
|
bilem consessum circumferat contemplatusque frequentiam
|
|
tantam, quanta ante me in auditorio philosophi nunquam
|
10
|
uisitata est, reputet cum animo suo, quantum periculum
|
|
conseruandae existimationis hic adeat, qui contemni non
|
|
consueuit, cum sit arduum et oppido difficile uel modicae
|
|
paucorum expectationi satisfacere, praesertim mihi, cui et
|
|
ante parta existimatio et uestra de me benigna praesumptio
|
15
|
nihil [non] quicquam sinit neglegenter ac de summo pectore
|
|
hiscere. quis enim uestrum mihi unum soloecismum igno-
|
|
uerit? quis uel unam syllabam barbare pronuntiatam dona-
|
|
uerit? quis incondita et uitiosa uerba temere quasi deliran-
|
|
tibus oborientia permiserit blaterare? quae tamen aliis facile
|
20
|
et sane meritissimo ignoscitis. meum uero unumquod-
|
|
que dictum acriter examinatis, sedulo pensiculatis, ad limam
|
|
et lineam certam redigitis, cum torno et coturno uero
|
|
comparatis. tantum habet u[t]ilitas excusationis, dignitas
|
|
difficultatis. adgnosco igitur difficultatem meam nec depre-
|
25
|
cor, quin sic existimetis. nec tamen uos parua quaedam
|
|
et praua similitudo falsos animi habeat, quoniam quaedam,
|
|
ut saepe dixi, palliata mendicabula obambulant. praeco
|
|
proconsul(is) et ipse tribunal ascendit, et ipse togatus illic
|
|
uidetur, et quidem perdiu stat aut ambulat aut plerumque
|
30
|
contentissime clamitat, enimuero proconsul ipse moderata
|
|
uoce rarenter et sedens loquitur et plerumque de tabella
|
|
legit, quippe praeconis uox garrula ministerium est, pro-
|
|
consulis autem tabella sententia est, quae semel lecta ne-
|
|
que augeri littera una neque autem minui potest, sed utcum-
|
35
|
que recitata est, ita prouinciae instrumento refertur. patior
|
|
et ipse in meis studiis aliquam pro meo captu similitudi-
|
|
nem; nam quodcumque ad uos protuli, exce[r]ptum ilico et
|
|
lectum est, nec reuocare illud nec autem mutare nec emen-
|
|
dare mihi inde quidquam licet. quo maior religio dicendi
|
40
|
habenda est, et quidem non in uno genere studiorum. plura
|
|
enim mea extant in Camenis quam Hippiae in opificiis
|
|
opera. quid istud sit, si animo attendatis, diligentius et
|
|
accuratius disputabo.
|
|
Et Hippias e numero sophistarum est, artium multitu-
|
45
|
dine prior omnibus, eloquentia nulli secundus; aetas illi
|
|
cum Socrate, patria Elis; genus ignoratur, gloria uero magna,
|
|
fortuna modica, sed ingenium nobile, memoria excellens,
|
|
studia uaria, aemuli multi. uenit Hippias iste quondam
|
|
certamine Olympio Pisam, non minus cultu uisendus quam
|
50
|
elaboratu mirandus. omnia secum quae habebat, nihil eorum
|
|
[m]emerat, sed suis sibi manibus confecerat, et indumenta,
|
|
quibus indutus, et calciamenta, quibus erat inductus, et
|
|
gestamina, quibus erat conspicatus. habebat indutui ad
|
|
corpus tunicam interulam tenuissimo textu, triplici licio,
|
55
|
purpura duplici: ipse eam sibi solus domi texuerat. habebat
|
|
cinctui balteum, quod genus pictura Babylonica miris colo-
|
|
ribus uariegatum: nec in hac eum opera quisquam adiu-
|
|
uerat. habebat amictui pallium candidum, quod superne
|
|
circumiecerat: id quoque pallium co<m>perior[is] ipsius
|
60
|
laborem fuisse. etiam pedum tegumenta crepidas sibimet
|
|
compegerat; etiam anulum in laeua aureum faberrimo signa-
|
|
culo quem ostentabat, ipse eius anuli et orbiculum circu-
|
|
lauerat et palam clauserat et gemmam insculpserat. non-
|
|
dum omnia eius commemoraui. enim non pigebit me com-
|
65
|
memorare, quod illum non puditum est ostentare, qui magno
|
|
in coe[p]tu praedicauit, fabricatum semet sibi ampullam
|
|
quoque oleariam, quam gestabat, lenticulari forma, tereti
|
|
ambitu, pressula rutunditate, iuxtaque honestam strigile-
|
|
culam, recta fastigatione cymulae, flexa tubulatione ligulae,
|
70
|
ut et ipsa in manu capulo moraretur et sudor ex ea riuulo
|
|
laberetur. quis autem non laudabit hominem tam nume-
|
|
rosa arte multiscium, totiugi scientia magnificum, tot uten-
|
|
silium peritia daedalum? quin et ipse Hippian laudo, sed
|
|
ingenii eius fecunditatem malo doctrinae quam supellectilis
|
75
|
multiformi instrumento aemulari, fateorque me sellularias
|
|
quidem artes minus callere, uestem de textrina emere,
|
|
baxeas istas de sutrina praestinare, enimuero anulum nec
|
|
gestare, gemmam et aurum iuxta plumbum et lapillos nulli
|
|
aestimare, strigilem et ampullam ceteraque balnei utensilia
|
80
|
nundinis mercari. prorsum enim non eo infiti[ti]as nec radio
|
|
nec subula nec lima nec torno nec id genus ferramenti<s>
|
|
uti nosse, sed pro his praeoptare me fateor uno chartario
|
|
calamo me reficere poemata omnigenus apta uirgae, lyrae,
|
|
socco, coturno, item satiras ac <g>riphos, item <h>istorias
|
85
|
uarias rerum nec non <o>rationes laudatas disertis nec non
|
|
dialogos laudatos philosophis atque haec <et> alia [et] eius-
|
|
dem modi tam graece quam latine, gemino uoto, pari studio,
|
|
simili stilo. quae utinam possem equidem non singillatim
|
|
ac discretim, sed cunctim et coaceruatim tibi, proconsul
|
90
|
[ut] optime, offerre ac praedicabili testimonio tuo ad
|
|
omnem nostram Camenam frui! non hercule penuria laudis,
|
|
quae mihi dudum integra et florens per omnes antecessores
|
|
tuos ad te reseruata est, sed quoniam nulli me probatiorem
|
|
uolo, quam que<m> ipse ante omnis merito probo. enim
|
95
|
sic natura comparatum est, ut eum quem laudes etiam
|
|
ames, porro quem ames etiam laudari te ab illo uelis. at-
|
|
que ego me dilectorem tuum profiteor, nulla tibi priuatim,
|
|
sed omni publicitus gratia obstrictus. nihil quippe a te
|
|
impetraui, quia nec postulaui. sed philosophia me docuit
|
100
|
non tantum beneficium amare, sed etiam maleficium <negare>
|
|
magisque iudicio impertire quam commodo inseruire et
|
|
quod in commune expediat malle quam quod mihi. igitur
|
|
bonitatis tuae diligunt plerique fructum, ego studium. idque
|
|
facere adortus sum, dum mo[do]derationem tuam in prouin-
|
105
|
cialium negotiis contemplor, qua effec<is>ti ut te amare
|
|
debeant experti propter beneficium, expertes propter exem-
|
|
plum. nam et beneficio multis commodasti et exemplo om-
|
|
nibus profuisti. quis enim a te non amet discere, quanam
|
|
moderatione optineri queat * * * ; tua ista grauitas iucunda,
|
110
|
mitis austeritas, placida constantia blandusque uigor est.
|
|
neminem proconsulum, quod sciam, prouincia Africa magis
|
|
reuerita est, minus uerita: nullo nisi tuo anno ad coercenda
|
|
peccata plus pudor quam timor ualuit. nemo te alius pari
|
|
potestate saepius profuit, rarius terruit, nemo similiorem
|
115
|
uirtute filium adduxit. igitur nemo Carthagini proconsulum
|
|
diutius fuit. nam etiam eo tempore, quo prouincia<m>
|
|
circumibas, manente nobis Honorino minus sensimus absen-
|
|
tiam tuam, quam<quam> te magis desideraremus; paterna
|
|
in filio aequitas, senilis in iuuene [auctoritas] prudentia,
|
120
|
consularis in legato auctoritas, prorsus omnis uirtutes tuas
|
|
ita effi<n>git ac repraesentat, ut medius fidius admirabilior
|
|
esset in iuuene quam in te parta laus, nisi eam tu talem
|
|
dedisses. qua utinam perpetuo liceret frui. quid nobis cum
|
|
istis proconsulum uici[ci]bus, quid cum annis breuibus et
|
125
|
festinantibus mensibus. o celer<e>s bonorum hominum dies,
|
|
o praesidum optimorum citata curricula. iam te, Seueriane,
|
|
tota prouincia desideramus. enimuero Honorinum et honos
|
|
suus ad praeturam uocat et fauor Caesarum ad consulatum
|
|
format et amor noster inpraesentiarum tenet, et spes Cartha-
|
130
|
ginis in futurum spondet, uno solacio freta exempli tui, quod
|
|
qui legatus mittitur, proconsul ad nos cito reuersurus est.
|
|