VERGILIVS ORATOR AN POETA
|
|
†Capienti mihi in templo et saucium vigilia caput
|
1.1.1
|
plurimarum arborum amoenitate, euriporum frigore,
|
|
aeris libertate recreanti obviam subito quidam fuere,
|
|
quos ab urbis spectaculo Baeticam revertentes sinister
|
|
Africae ventus in hoc litus excusserat. quorum unus,
|
2.1
|
vir, ut postea apparuit, litteris pereruditus, subito ad
|
|
me convenit et "salve," inquit "hospes: nisi molestum
|
|
est, dic nomen tuum; nam nescio quid oculi mei admo-
|
|
nent et quasi per nubilum recognosco". "quid istic?"
|
3.1
|
inquam "Florum vides, fortasse et audieris, si tamen
|
|
in illo orbis terrarum conciliabulo sub Domitiano
|
|
principe certamini nostro adfuisti". et Baeticus "tune
|
4.1
|
es" inquit "ex Africa, quem summo consensu popo-
|
|
scimus? invito quidem Caesare et resistente, non quod
|
|
tibi puero invideret, sed ne Africae corona magni
|
|
Iovis attingeret". quae cum me videret verecunde
|
5.1
|
agnoscentem, in amplexum effunditur et "ama" inquit
|
|
"igitur fautorem tuum". "quidni amem?" et manu alte-
|
|
rutrum tenentes avidissime nascentem amicitiam foe-
|
|
derabamus, cum ille interim brevi intervallo usus "et
|
6.1
|
quid tu" inquit "tam diu in hac provincia? nec in no-
|
|
stram Baeticam excurris nec urbem illam revisis, ubi
|
|
versus tui a lectoribus concinuntur et in foro omni
|
|
clarissimus ille de Dacia triumphus exultat? potesne
|
7.1
|
cum hoc singulari ingenio tantaque natura provincia-
|
|
lem latebram pati? nihil te caritas urbis, nihil ille
|
|
<princeps> gentium populus, nihil senatus movet? nihil
|
|
denique lux et fulgor felicis imperi, qui in se rapit
|
5
|
atque convertit omnium oculos hominum ac deorum?"
|
|
ad quae ego varie perturbatus "quid nunc vis ego respon-
|
8.1
|
deam, o quisquis es? mihi quoque ipsi hoc idem mirum
|
|
videri solet, quod non Romae morer; sed nihil est
|
|
difficilius quam rationem reddere actus tui. quare
|
|
desine me in memoriam priorem reducendo vulnus
|
5
|
dolorum meorum rescindere. propitia sit illa civitas, et
|
|
fruantur illa quibus fortuna permittit. quod ad me
|
9.1
|
pertinet, ex illo die, cuius [quo] tu mihi testis es, post-
|
|
quam ereptam manibus et capiti coronam meo vidi, tota
|
|
mens, totus animus resiliit atque abhorruit ab illa civitate,
|
|
adeoque sum percussus et consternatus illo dolore, ut
|
5
|
patriae quoque meae oblitus <et> parentum carissimorum
|
|
similis furenti huc et illuc vager per diversa terrarum".
|
|
et ille "quae tamen loca quasve regiones peragrasti?"
|
|