VERGILIVS ORATOR AN POETA
  †Capienti mihi in templo et saucium vigilia caput 1.1.1
plurimarum arborum amoenitate, euriporum frigore,
aeris libertate recreanti obviam subito quidam fuere,
quos ab urbis spectaculo Baeticam revertentes sinister
Africae ventus in hoc litus excusserat. quorum unus, 2.1
vir, ut postea apparuit, litteris pereruditus, subito ad
me convenit et "salve," inquit "hospes: nisi molestum
est, dic nomen tuum; nam nescio quid oculi mei admo-
nent et quasi per nubilum recognosco". "quid istic?" 3.1
inquam "Florum vides, fortasse et audieris, si tamen
in illo orbis terrarum conciliabulo sub Domitiano
principe certamini nostro adfuisti". et Baeticus "tune 4.1
es" inquit "ex Africa, quem summo consensu popo-
scimus? invito quidem Caesare et resistente, non quod
tibi puero invideret, sed ne Africae corona magni
Iovis attingeret". quae cum me videret verecunde 5.1
agnoscentem, in amplexum effunditur et "ama" inquit
"igitur fautorem tuum". "quidni amem?" et manu alte-
rutrum tenentes avidissime nascentem amicitiam foe-
derabamus, cum ille interim brevi intervallo usus "et 6.1
quid tu" inquit "tam diu in hac provincia? nec in no-
stram Baeticam excurris nec urbem illam revisis, ubi
versus tui a lectoribus concinuntur et in foro omni
clarissimus ille de Dacia triumphus exultat? potesne 7.1
cum hoc singulari ingenio tantaque natura provincia-
lem latebram pati? nihil te caritas urbis, nihil ille
<princeps> gentium populus, nihil senatus movet? nihil
denique lux et fulgor felicis imperi, qui in se rapit 5
atque convertit omnium oculos hominum ac deorum?"
ad quae ego varie perturbatus "quid nunc vis ego respon- 8.1
deam, o quisquis es? mihi quoque ipsi hoc idem mirum
videri solet, quod non Romae morer; sed nihil est
difficilius quam rationem reddere actus tui. quare
desine me in memoriam priorem reducendo vulnus 5
dolorum meorum rescindere. propitia sit illa civitas, et
fruantur illa quibus fortuna permittit. quod ad me 9.1
pertinet, ex illo die, cuius [quo] tu mihi testis es, post-
quam ereptam manibus et capiti coronam meo vidi, tota
mens, totus animus resiliit atque abhorruit ab illa civitate,
adeoque sum percussus et consternatus illo dolore, ut 5
patriae quoque meae oblitus <et> parentum carissimorum
similis furenti huc et illuc vager per diversa terrarum".
et ille "quae tamen loca quasve regiones peragrasti?"