| Domino meo | |
| Cholera usque eo adflictus sum, ut vocem amitterem, singul- | 5.55.1.1 |
| tirem, suspirio tum a<n>gerer, postremo venae deficerent, sine | |
| ullo pulsu venarum animo male fieret; denique conclamatus sum | |
| a nostris; neque sensi aliquandiu: ne balneo quidem aut frigida | |
| aut cibo recreandi me ac fovendi medicis tempus aut occasio data, | 5 |
| nisi post vesperam micularum minimum cum vino destillatum | |
| gluttivi. Ita focilatus totus sum. Postea per continuum triduum | |
| vocem non reciperavi. Sed nunc deis iuvantibus commodissime | |
| valeo, facilius ambulo, clarius clamito; denique, si dei iuvabunt, | |
| cras vehiculo vectari destino. Si facile silicem toleravero, quantum | 10 |
| pote ad te curram. Tum vixero, cum te videro. Ad VII kal. Roma | |
| proficiscar, sei dei iuvabunt. | |
| Vale, domine dulcissime, desiderantissime, causa optima vitae | 2.1 |
| meae. Dominam saluta. |