| Magistro meo | |
| Gratia minor ef<f>ecit, quod Gratia maior fecit, ut solli- | 2.14.1.1 |
| citudinem nostram vel interim minuat vel iam omnino detergeat. | |
| Ego tibi de patrono meo M. Porcio gratias ago, quod eum crebro | |
| lectitas; tu mihi de C. Crispo timeo ut umquam gratias agere possis. | |
| nam uni M. Porcio me dedicavi atque despondi atque delegavi. | 5 |
| Hoc etiam ipsum 'atque' unde putas? Ex ipso furore. Perendinus | |
| dies meus dies festus erit, si certe tu venis. Vale, amicissime et | |
| rarissime homo, dulcissime magister. | |
| D<i>e senatus huius magis hic futuri quam illuc venturi | 2.1 |
| videmur. Sed utrumque in ambiguo est. Tu modo perendie veni, | |
| et fiat quod volt. Semper mi vale, animus meus. Mater mea te | |
| tuosque salutat. |