<Domino meo>
* * * molliantur atque ita efficacius 3.16.1.1
sine ulla animos offensione audientium penetrent. Haec sunt pro-
fecto quae tu putas obliqua et insincera et anxia et verae amicitiae
minime adcommodata. At ego sine istis artibus omnem orationem
absurdam et agrestem et incognitam, denique inertem atque 5
inutilem puto. Neque magis oratoribus arbitror necessaria eius
modi artificia quam philosophis. In ea re non oratorum domesticis,
quod dicitur, testimoniis utar, sed philosophorum eminentissimis,
poetarum vetustissimis excellentissimisque, vitae denique coti-
dianae usu atque cultu artiumque omnium experimentis. 10
  Quidnam igitur tibi videtur princeps ille sapientiae simul 2.1
atque eloquentiae Socrates? Huic enim primo ac potissimo
testimonium apud te denuntiavi: eone usus genere dicendi, in
quo nihil est oblicum, nihil interdum dissimulatum? Quibus ille
modis Protagoram et Polum et Thrasymachum et sophistas ceteros 5
versare atque inretire solitus? Quando autem aperta arte congressus
est? Quando non ex insidiis adortus? Quo ex homine nata inversa
oratio videtur, quam Graece εἰρωνείαν appellant? Alcibiaden vero
ceterosque adulescentis genere aut forma aut opibus feroces quo
pacto appellare atque adfari solebat? Per iurgium an per πολιτίαν? 10
Exprobrando acriter quae delinquerent an leniter arguendo? Neque
deerat Socrati profecto gravitas aut vis, quantum cynicus Dio-
genes volgo saeviebat; sed vidit profecto ingenia partim hominum
ac praecipue adulescentium facilius comi atque adfabili oratione
leniri quam acri violentaque superari. Itaque non vineis neque 15
arietibus errores adulescentium expugnabat, sed cuniculis subrue-
bat, neque umquam ab eo auditores discessere lacerati sed non
numquam lacessiti. Est enim genus hominum natura insectantibus
indomitum, blandientibus conciliatum. Quam ob rem facilius
precariis decedimus quam violentis deterremur, plusque ad corri- 20
gendum promovent consilia quam iurgia. Ita comitati monentium
obsequimur, inclementiae obiurgantium obnitimur.