<Domino meo>
|
|
* * * molliantur atque ita efficacius
|
3.16.1.1
|
sine ulla animos offensione audientium penetrent. Haec sunt pro-
|
|
fecto quae tu putas obliqua et insincera et anxia et verae amicitiae
|
|
minime adcommodata. At ego sine istis artibus omnem orationem
|
|
absurdam et agrestem et incognitam, denique inertem atque
|
5
|
inutilem puto. Neque magis oratoribus arbitror necessaria eius
|
|
modi artificia quam philosophis. In ea re non oratorum domesticis,
|
|
quod dicitur, testimoniis utar, sed philosophorum eminentissimis,
|
|
poetarum vetustissimis excellentissimisque, vitae denique coti-
|
|
dianae usu atque cultu artiumque omnium experimentis.
|
10
|
Quidnam igitur tibi videtur princeps ille sapientiae simul
|
2.1
|
atque eloquentiae Socrates? Huic enim primo ac potissimo
|
|
testimonium apud te denuntiavi: eone usus genere dicendi, in
|
|
quo nihil est oblicum, nihil interdum dissimulatum? Quibus ille
|
|
modis Protagoram et Polum et Thrasymachum et sophistas ceteros
|
5
|
versare atque inretire solitus? Quando autem aperta arte congressus
|
|
est? Quando non ex insidiis adortus? Quo ex homine nata inversa
|
|
oratio videtur, quam Graece εἰρωνείαν appellant? Alcibiaden vero
|
|
ceterosque adulescentis genere aut forma aut opibus feroces quo
|
|
pacto appellare atque adfari solebat? Per iurgium an per πολιτίαν?
|
10
|
Exprobrando acriter quae delinquerent an leniter arguendo? Neque
|
|
deerat Socrati profecto gravitas aut vis, quantum cynicus Dio-
|
|
genes volgo saeviebat; sed vidit profecto ingenia partim hominum
|
|
ac praecipue adulescentium facilius comi atque adfabili oratione
|
|
leniri quam acri violentaque superari. Itaque non vineis neque
|
15
|
arietibus errores adulescentium expugnabat, sed cuniculis subrue-
|
|
bat, neque umquam ab eo auditores discessere lacerati sed non
|
|
numquam lacessiti. Est enim genus hominum natura insectantibus
|
|
indomitum, blandientibus conciliatum. Quam ob rem facilius
|
|
precariis decedimus quam violentis deterremur, plusque ad corri-
|
20
|
gendum promovent consilia quam iurgia. Ita comitati monentium
|
|
obsequimur, inclementiae obiurgantium obnitimur.
|
|