Domino meo
  Quod tu me putes somnum cepisse, totam paene noctem per- 3.17.1.1
vigilavi mecum ipse reputans, num forte nimio amore tui remis-
sius et clementius delictum aliquod tuum aestumarem; num tu
ordinatior perfectior iam in eloquentia esse debueris, sed ingenio
tuo vel desidia vel indiligentia claudat. Haec mecum anxie volutans 5
inveniebam te multum supra aetatem, quantum est, multum supra
tempus quo operam his studiis dedisti, multum etiam supra opi-
nionem meam, quamquam ego de te sperem inmodica, in eloquen-
tia promovisse.
  Sed quo mihi tum demum venit nocte media in mentem, 2.1
qualem ὑπόθεσιν scribas, nimirum ἐπιδεικτικήν, qua nihil est diffi-
cilius! Cur? Quia, cum sint tria ferme genera ὑποθέσε<ω>ν <ἐπιδεικ-
τικῶν, συμβουλευτικῶν>, δικανικῶν, cetera illa multo sunt proniora
multifaria procliva vel campestria, τὸ ἐπιδεικτικόν in arduo situm. 5
Denique cum aeque tres quasi formulae sint orationis, ἰσχνόν,
μέσον, ἁδρόν, prope nullus in epidicticis τῷ ἰσχνῷ locus, qui est
in dicis multum necessarius. Omnia ἐν τῷ ἐπ<ι>δεικτικῷ ἁδρῶς di-
cenda, ubique ornandum, ubique phaleris utendum; pauca τῷ μέσῳ
χαρακτῆρι. 10
  Meministi autem tu plurimas lectiones, quibus usque adhuc 3.1
versatus es, comoedias, Atellan<a>s, oratores veteres, quorum
aut pauci aut praeter Catonem et Gracchum nemo tubam inflat;
omnes autem mugiunt vel stridunt potius. Quid igitur Ennius
egit quem legisti? Quid tragoediae ad versum sublimiter faciundum 5
te iuverunt? Plerumque enim ad orationem faciendam versus, ad
versificandum oratio magis adiuvat. Nunc nuper coepisti legere
ornatas et pompaticas orationes. Noli postulare statim eas imitari
posse. Verum, ut dixi, incumbamus conitamur. Me vade, me praede,
me sponsore celeriter te in cacumine eloquentiae sistam. Dii facient, 10
dei favebunt.
  Vale, domine, καὶ ἔλπιζε καὶ εὐθύμει καὶ χρόνῳ καὶ ἐμπειρίᾳ 4.1
πείθου. Matrem dominam saluta.
  Quom Persarum disciplinam memorares, bene "battunt" ais. 5.1