| Magistro meo | |
| Certum esse te, mi magister carissime, etiam si reticeam, nihil | 2.10.1.1 |
| dubito, quantae mihi acerbitatis sit tua omnis vel minima tristitia. | |
| Enim vero cum et uxorem per tot annos caram et nepotem dul- | |
| cissimum paene simul amiseris maximam miser<icordiam> .... | |
| .......................................................... | 5 |
| ...................................................... per- | |
| nostique graviora mala quam ut magistrum doctis dictis consolari | |
| audeam; sed patris est pectus amoris pietatisque plenum effundere | |
| * * * delibera * * * | |
| Nunc ad reliqua litterarum tuarum convertar delectatus * * * | 2.1 |
| ua th * * * mem * * * in grav * * * rit * * * veri * * * quid <or>as, mi | |
| magister? * * * nisi qui * * * a me munus aut no * * * mus defendisset, | |
| qua si deficis * * * quid aliud ego doctior quicquam aut expeto aut | |
| somnio * * * fratris acta et scripta cum inedit<is> aliis fratris ad- | 5 |
| quisita trans<mittam> * * * | |
| * * * |