| Domino meo Vero Augusto | |
| Fatigatum me valetudine diutina et praeter solitum gravi | 2.9.1.1 |
| ac gravissimis etiam luctibus paene continuis adflictum, nam in | |
| paucissimis mensibus et uxorem carissimam et nepotem trimulum | |
| amisi, sed his plerisque me malis perculsum, relevatum tamen | |
| aliquantum fateor, quod te meminisse nostri et quaedam nostra | 5 |
| desiderasse cognovi. Misi igitur quae dominus meus frater tuus | |
| litteris tuis admonitus mittenda censuit. Adiunxi praeterea ora- | |
| tionem pro Demostrato, quam cum fratri tuo primum optuli, | |
| didici ex eo Asclepiodotum, qui oratione ista compelletur, a te non | |
| improbari. Quod ego ubi comperi, cupivi equidem abolere orationem, | 10 |
| sed iam pervaserat in manus plurium quam ut abolere possem. Quid | |
| igit<ur q>uid igitur, inquam, probabis? Asclepiodotum, cum | |
| a te probetur, mihi quoque fieri amicissimum, tam Hercule quam | |
| est Herodes summus nunc meus, quamquam extet oratio. | |
| Egit praeterea mecum frater tuus inpense, quod ego multo | 2.1 |
| inpensius adgredi cupio, et ubi primum commentarium miseris, | |
| adgrediar ex summis voluntatis opibus, nam de facultate tute | |
| videbis, qui me idoneum censuisti. |