| <Domino meo Vero Augusto> | |
| * * * animi mei perturbatione non possem. Sed | 2.6.1.1 |
| acceptis litteris tuis ea re iam primum bona spes mihi ostentata | |
| est, quod tua manu scripseras; deinde quod post apstinentiam tri- | |
| dui et sanguinem satis strenue et prompte demissum, liberatum | |
| esse te periculo inpendentis valetudinis nuntiabas. Respiravi igitur | 5 |
| et revalui et apud omnis foculos aras lucos sacros arbores sacratas | |
| (nam rure agebam) supplicavi. Et nunc expecto cognoscere ex | |
| tuis litteris, quantum mediei isti dies promoverint ad vires refi- | |
| ciendas. Enim vero nunc maiore multo cura diligentiaque opus | |
| est, ut paulatim temet compleas, nec properes ad detrimenta | 10 |
| virium resarcienda. Nam id quidem omnium opinione compertum | |
| et traditum est sanguinem, ubi abundet, incursim detrahendum, | |
| postea pedetemptim esse reparandum. | |
| Fac, oro te et obsecro, domine, quod tuo egregio ingenio | 2.1 |
| decet, temperes et reparcas et modificeris desideriis omnibus, quae | |
| nunc acriora solito et procaciora existere necesse est post apsti- | |
| nentiam, qua necessario in tempore usus es. | |
| Fratrem dominum saluta, quem salvom habebis, si tu salvus | 3.1 |
| eris. Vale, domine dulcissime. |