SATVRAE
|
|
SATVRA I
|
|
Semper ego auditor tantum? numquamne reponam
|
1.1
|
uexatus totiens rauci Theseide Cordi?
|
|
inpune ergo mihi recitauerit ille togatas,
|
|
hic elegos? inpune diem consumpserit ingens
|
|
Telephus aut summi plena iam margine libri
|
5
|
scriptus et in tergo necdum finitus Orestes?
|
|
nota magis nulli domus est sua quam mihi lucus
|
|
Martis et Aeoliis uicinum rupibus antrum
|
|
Vulcani; quid agant uenti, quas torqueat umbras
|
|
Aeacus, unde alius furtiuae deuehat aurum
|
10
|
pelliculae, quantas iaculetur Monychus ornos,
|
|
Frontonis platani conuolsaque marmora clamant
|
|
semper et adsiduo ruptae lectore columnae.
|
|
expectes eadem a summo minimoque poeta.
|
|
et nos ergo manum ferulae subduximus, et nos
|
15
|
consilium dedimus Sullae, priuatus ut altum
|
|
dormiret. stulta est clementia, cum tot ubique
|
|
uatibus occurras, periturae parcere chartae.
|
|
cur tamen hoc potius libeat decurrere campo,
|
|
per quem magnus equos Auruncae flexit alumnus,
|
20
|
si uacat ac placidi rationem admittitis, edam.
|
|
cum tener uxorem ducat spado, Meuia Tuscum
|
|
figat aprum et nuda teneat uenabula mamma,
|
|
patricios omnis opibus cum prouocet unus
|
|
quo tondente grauis iuueni mihi barba sonabat,
|
25
|
cum pars Niliacae plebis, cum uerna Canopi
|
|
Crispinus Tyrias umero reuocante lacernas
|
|
uentilet aestiuum digitis sudantibus aurum
|
|
nec sufferre queat maioris pondera gemmae,
|
|
difficile est saturam non scribere. nam quis iniquae
|
30
|
tam patiens urbis, tam ferreus, ut teneat se,
|
|
causidici noua cum ueniat lectica Mathonis
|
|
plena ipso, post hunc magni delator amici
|
|
et cito rapturus de nobilitate comesa
|
|
quod superest, quem Massa timet, quem munere palpat
|
35
|
Carus et a trepido Thymele summissa Latino;
|
|
cum te summoueant qui testamenta merentur
|
|
noctibus, in caelum quos euehit optima summi
|
|
nunc uia processus, uetulae uesica beatae?
|
|
unciolam Proculeius habet, sed Gillo deuncem,
|
40
|
partes quisque suas ad mensuram inguinis heres.
|
|
accipiat sane mercedem sanguinis et sic
|
|
palleat ut nudis pressit qui calcibus anguem
|
|
aut Lugudunensem rhetor dicturus ad aram.
|
|
quid referam quanta siccum iecur ardeat ira,
|
45
|
cum populum gregibus comitum premit hic spoliator
|
|
pupilli prostantis et hic damnatus inani
|
|
iudicio? quid enim saluis infamia nummis?
|
|
exul ab octaua Marius bibit et fruitur dis
|
|
iratis, at tu uictrix, prouincia, ploras.
|
50
|
haec ego non credam Venusina digna lucerna?
|
|
haec ego non agitem? sed quid magis? Heracleas
|
|
aut Diomedeas aut mugitum labyrinthi
|
|
et mare percussum puero fabrumque uolantem,
|
|
cum leno accipiat moechi bona, si capiendi
|
55
|
ius nullum uxori, doctus spectare lacunar,
|
|
doctus et ad calicem uigilanti stertere naso;
|
|
cum fas esse putet curam sperare cohortis
|
|
qui bona donauit praesepibus et caret omni
|
|
maiorum censu, dum peruolat axe citato
|
60
|
Flaminiam puer Automedon? nam lora tenebat
|
|
ipse, lacernatae cum se iactaret amicae.
|
|
nonne libet medio ceras inplere capaces
|
|
quadriuio, cum iam sexta ceruice feratur
|
|
hinc atque inde patens ac nuda paene cathedra
|
65
|
et multum referens de Maecenate supino
|
|
signator falsi, qui se lautum atque beatum
|
|
exiguis tabulis et gemma fecerit uda?
|
|
occurrit matrona potens, quae molle Calenum
|
|
porrectura uiro miscet sitiente rubetam
|
70
|
instituitque rudes melior Lucusta propinquas
|
|
per famam et populum nigros efferre maritos.
|
|
aude aliquid breuibus Gyaris et carcere dignum,
|
|
si uis esse aliquid. probitas laudatur et alget;
|
|
criminibus debent hortos, praetoria, mensas,
|
75
|
argentum uetus et stantem extra pocula caprum.
|
|
quem patitur dormire nurus corruptor auarae,
|
|
quem sponsae turpes et praetextatus adulter?
|
|
si natura negat, facit indignatio uersum
|
|
qualemcumque potest, quales ego uel Cluuienus.
|
80
|
ex quo Deucalion nimbis tollentibus aequor
|
|
nauigio montem ascendit sortesque poposcit
|
|
paulatimque anima caluerunt mollia saxa
|
|
et maribus nudas ostendit Pyrrha puellas,
|
|
quidquid agunt homines, uotum, timor, ira, uoluptas,
|
85
|
gaudia, discursus, nostri farrago libelli est.
|
|
et quando uberior uitiorum copia? quando
|
|
maior auaritiae patuit sinus? alea quando
|
|
hos animos? neque enim loculis comitantibus itur
|
|
ad casum tabulae, posita sed luditur arca.
|
90
|
proelia quanta illic dispensatore uidebis
|
|
armigero! simplexne furor sestertia centum
|
|
perdere et horrenti tunicam non reddere seruo?
|
|
quis totidem erexit uillas, quis fercula septem
|
|
secreto cenauit auus? nunc sportula primo
|
95
|
limine parua sedet turbae rapienda togatae.
|
|
ille tamen faciem prius inspicit et trepidat ne
|
|
suppositus uenias ac falso nomine poscas:
|
|
agnitus accipies. iubet a praecone uocari
|
|
ipsos Troiugenas, nam uexant limen et ipsi
|
100
|
nobiscum. 'da praetori, da deinde tribuno.'
|
|
sed libertinus prior est. 'prior' inquit 'ego adsum.
|
|
cur timeam dubitemue locum defendere, quamuis
|
|
natus ad Euphraten, molles quod in aure fenestrae
|
|
arguerint, licet ipse negem? sed quinque tabernae
|
105
|
quadringenta parant. quid confert purpura maior
|
|
optandum, si Laurenti custodit in agro
|
|
conductas Coruinus ouis, ego possideo plus
|
|
Pallante et Licinis?' expectent ergo tribuni,
|
|
uincant diuitiae, sacro ne cedat honori
|
110
|
nuper in hanc urbem pedibus qui uenerat albis,
|
|
quandoquidem inter nos sanctissima diuitiarum
|
|
maiestas, etsi funesta Pecunia templo
|
|
nondum habitat, nullas nummorum ereximus aras,
|
|
ut colitur Pax atque Fides, Victoria, Virtus
|
115
|
quaeque salutato crepitat Concordia nido.
|
|
sed cum summus honor finito conputet anno,
|
|
sportula quid referat, quantum rationibus addat,
|
|
quid facient comites quibus hinc toga, calceus hinc est
|
|
et panis fumusque domi? densissima centum
|
120
|
quadrantes lectica petit, sequiturque maritum
|
|
languida uel praegnas et circumducitur uxor.
|
|
hic petit absenti nota iam callidus arte
|
|
ostendens uacuam et clausam pro coniuge sellam.
|
|
'Galla mea est' inquit, 'citius dimitte. moraris?
|
125
|
profer, Galla, caput. noli uexare, quiescet.'
|
|
ipse dies pulchro distinguitur ordine rerum:
|
|
sportula, deinde forum iurisque peritus Apollo
|
|
atque triumphales, inter quas ausus habere
|
|
nescio quis titulos Aegyptius atque Arabarches,
|
130
|
cuius ad effigiem non tantum meiiere fas est.
|
|
uestibulis abeunt ueteres lassique clientes
|
|
uotaque deponunt, quamquam longissima cenae
|
|
spes homini; caulis miseris atque ignis emendus.
|
|
optima siluarum interea pelagique uorabit
|
135
|
rex horum uacuisque toris tantum ipse iacebit.
|
|
nam de tot pulchris et latis orbibus et tam
|
|
antiquis una comedunt patrimonia mensa.
|
|
nullus iam parasitus erit. sed quis ferat istas
|
|
luxuriae sordes? quanta est gula quae sibi totos
|
140
|
ponit apros, animal propter conuiuia natum!
|
|
poena tamen praesens, cum tu deponis amictus
|
|
turgidus et crudum pauonem in balnea portas.
|
|
hinc subitae mortes atque intestata senectus.
|
|
it noua nec tristis per cunctas fabula cenas;
|
145
|
ducitur iratis plaudendum funus amicis.
|
|
nil erit ulterius quod nostris moribus addat
|
|
posteritas, eadem facient cupientque minores,
|
|
omne in praecipiti uitium stetit. utere uelis,
|
|
totos pande sinus. dices hic forsitan 'unde
|
150
|
ingenium par materiae? unde illa priorum
|
|
scribendi quodcumque animo flagrante liberet
|
|
simplicitas? "cuius non audeo dicere nomen?
|
|
quid refert dictis ignoscat Mucius an non?"
|
|
pone Tigillinum, taeda lucebis in illa
|
155
|
qua stantes ardent qui fixo gutture fumant,
|
|
et latum media sulcum deducit harena.'
|
|
qui dedit ergo tribus patruis aconita, uehatur
|
|
pensilibus plumis atque illinc despiciat nos?
|
|
'cum ueniet contra, digito compesce labellum:
|
160
|
accusator erit qui uerbum dixerit "hic est."
|
|
securus licet Aenean Rutulumque ferocem
|
|
committas, nulli grauis est percussus Achilles
|
|
aut multum quaesitus Hylas urnamque secutus:
|
|
ense uelut stricto quotiens Lucilius ardens
|
165
|
infremuit, rubet auditor cui frigida mens est
|
|
criminibus, tacita sudant praecordia culpa.
|
|
inde ira et lacrimae. tecum prius ergo uoluta
|
|
haec animo ante tubas: galeatum sero duelli
|
|
paenitet.' experiar quid concedatur in illos
|
170
|
quorum Flaminia tegitur cinis atque Latina.
|
|