| LX | |
| Martis alumne dies, roseam quo lampada primum | 12.60.1 |
| Magnaque siderei vidimus ora dei, | |
| Si te rure coli viridisque pudebit ad aras, | |
| Qui fueras Latia cultus in urbe mihi: | |
| Da veniam, servire meis quod nolo Kalendis, | 5 |
| Et qua sum genitus, vivere luce volo. | |
| Natali pallere suo, ne calda Sabello | |
| Desit; et ut liquidum potet Alauda merum, | |
| Turbida sollicito transmittere Caecuba sacco; | |
| Atque inter mensas ire, redire suas; | 10 |
| Excipere hos illos, et tota surgere cena | |
| Marmora calcantem frigidiora gelu: | |
| Quae ratio est, haec sponte sua perferre patique, | |
| Quae te si iubeat rex dominusque, neges? |