| XLIV | |
| Emi seu puerum togamve pexam | 2.44.1 |
| Seu tres, ut puta, quattuorve libras, | |
| Sextus protinus ille fenerator, | |
| Quem nostis veterem meum sodalem, | |
| Ne quid forte petam timet cavetque, | 5 |
| Et secum, sed ut audiam, susurrat: | |
| 'Septem milia debeo Secundo, | |
| Phoebo quattuor, undecim Phileto, | |
| Et quadrans mihi nullus est in arca.' | |
| O grande ingenium mei sodalis! | 10 |
| Durum est, Sexte, negare, cum rogaris, | |
| Quanto durius, antequam rogeris! |