| LXXI | |
| Candidius nihil est te, Caeciliane. Notavi: | 2.71.1 |
| Si quando ex nostris disticha pauca lego, | |
| Protinus aut Marsi recitas aut scripta Catulli. | |
| Hoc mihi das, tamquam deteriora legas, | |
| Ut conlata magis placeant mea? Credimus istud: | 5 |
| Malo tamen recites, Caeciliane, tua. |