| LXX | |
| Quod mihi vix unus toto liber exeat anno, | 10.70.1 |
| Desidiae tibi sum, docte Potite, reus. | |
| Iustius at quanto mirere, quod exeat unus, | |
| Labantur toti cum mihi saepe dies. | |
| Non resalutantis video nocturnus amicos, | 5 |
| Gratulor et multis, nemo, Potite, mihi. | |
| Nunc ad luciferam signat mea gemma Dianam, | |
| Nunc me prima sibi, nunc sibi quinta rapit. | |
| Nunc consul praetorve tenet reducesque choreae, | |
| Auditur toto saepe poeta die. | 10 |
| Sed nec causidico possis inpune negare, | |
| Nec si te rhetor grammaticusve rogent. | |
| Balnea post decumam lasso centumque petuntur | |
| Quadrantes. Fiet quando, Potite, liber? |