| LXXV | |
| Milia viginti quondam me Galla poposcit | 10.75.1 |
| Et, fateor, magno non erat illa nimis. | |
| Annus abît: 'Bis quina dabis sestertia' dixit. | |
| Poscere plus visa est quam prius illa mihi. | |
| Iam duo poscenti post sextum milia mensem | 5 |
| Mille dabam nummos. Noluit accipere. | |
| Transierant binae forsan trinaeve Kalendae, | |
| Aureolos ultro quattuor ipsa petît. | |
| Non dedimus. Centum iussit me mittere nummos: | |
| Sed visa est nobis haec quoque summa gravis. | 10 |
| Sportula nos iunxit quadrantibus arida centum; | |
| Hanc voluit: puero diximus esse datam. | |
| Inferius numquid potuit descendere? fecit. | |
| Dat gratis, ultro dat mihi Galla: nego. |