C. PLINIVS <MATVRO> ARRIANO SVO S.
|
|
Quia tardiorem aduentum tuum prospicio, librum quem
|
1.2.1.1
|
prioribus epistulis promiseram exhibeo. Hunc rogo ex con-
|
|
suetudine tua et legas et emendes, eo magis quod nihil ante
|
|
peraeque eodem ζήλῳ scripsisse uideor. Temptaui enim imi-
|
2.1
|
tari Demosthenen semper tuum, Caluum nuper meum, dum-
|
|
taxat figuris orationis; nam uim tantorum uirorum, 'pauci
|
|
quos aequus . . .' adsequi possunt. Nec materia ipsa huic
|
3.1
|
(uereor ne improbe dicam) aemulationi repugnauit: erat
|
|
enim prope tota in contentione dicendi, quod me longae
|
|
desidiae indormientem excitauit, si modo is sum ego qui ex-
|
|
citari possim. Non tamen omnino Marci nostri ληκύθους fugi-
|
4.1
|
mus, quotiens paulum itinere decedere non intempestiuis
|
|
amoenitatibus admonebamur: acres enim esse non tristes
|
|
uolebamus. Nec est quod putes me sub hac exceptione
|
5.1
|
ueniam postulare. Nam quo magis intendam limam tuam,
|
|
confitebor et ipsum me et contubernales ab editione non
|
|
abhorrere, si modo tu fortasse errori nostro album calculum
|
|
adieceris. Est enim plane aliquid edendum—atque utinam
|
6.1
|
hoc potissimum quod paratum est! audis desidiae uotum—
|
|
edendum autem ex pluribus causis, maxime quod libelli quos
|
|
emisimus dicuntur in manibus esse, quamuis iam gratiam
|
|
nouitatis exuerint; nisi tamen auribus nostris bibliopolae
|
5
|
blandiuntur. Sed sane blandiantur, dum per hoc mendacium
|
|
nobis studia nostra commendent. Vale.
|
|