| Sed parendum est senatus consulto quod ex utilitate pu- | 4.1.1 |
| blica placuit, ut consulis uoce sub titulo gratiarum agendarum | |
| boni principes quae facerent recognoscerent, mali quae facere | |
| deberent. Id nunc eo magis sollemne ac necessarium est, quod | 2.1 |
| parens noster priuatas gratiarum actiones cohibet et com- | |
| primit, intercessurus etiam publicis, si permitteret sibi uetare | |
| quod senatus iuberet. Vtrumque, Caesar Auguste, moderate, | 3.1 |
| et quod alibi tibi gratias agi non sinis, et quod hic sinis. Non | |
| enim a te ipso tibi honor iste, sed [ab] agentibus habetur: | |
| cedis adfectibus nostris, nec nobis munera tua praedicare sed | |
| audire tibi necesse est. | 5 |
| Saepe ego mecum, patres conscripti, tacitus agitaui, qualem | |
| quantumque esse oporteret, cuius dicione nutuque maria | 4.1 |
| terrae, pax bella regerentur; cum interea fingenti formantique | |
| mihi principem, quem aequata dis immortalibus potestas | |
| deceret, numquam uoto saltem concipere succurrit similem | |
| huic quem uidemus. Enituit aliquis in bello, sed obsoleuit in | 5.1 |
| pace; alium toga sed non et arma honestarunt; reuerentiam | |
| ille terrore, alius amorem humilitate captauit; ille quaesitam | |
| domi gloriam in publico, hic in publico partam domi per- | |
| didit; postremo adhuc nemo exstitit, cuius uirtutes nullo | 5 |
| uitiorum confinio laederentur. At principi nostro quanta con- | 6.1 |
| cordia quantusque concentus omnium laudum omnisque | |
| gloriae contigit! Vt nihil seueritati eius hilaritate, nihil graui- | |
| tati simplicitate, nihil maiestati humanitate detrahitur! Iam | 7.1 |
| firmitas iam proceritas corporis, iam honor capitis et dignitas | |
| oris, ad hoc aetatis indeflexa maturitas, nec sine quodam | |
| munere deum festinatis senectutis insignibus ad augendam | |
| maiestatem ornata caesaries, nonne longe lateque principem | 5 |
| ostentant? |