| Talem esse oportuit quem non bella ciuilia, nec armis | 5.1.1 |
| oppressa res publica, sed pax et adoptio et tandem exorata | |
| terris numina dedissent. An fas erat nihil differre inter impera- | 2.1 |
| torem quem homines et quem di fecissent? quorum quidem | |
| in te, Caesar Auguste, iudicium et fauor tunc statim, cum ad | |
| exercitum proficiscereris, et quidem inusitato <omine> enotuit. | |
| Nam ceteros principes aut largus cruor hostiarum aut sinister | 3.1 |
| uolatus auium consulentibus nuntiauit; tibi ascendenti de | |
| more Capitolium quamquam non id agentium ciuium clamor | |
| ut iam principi occurrit, siquidem omnis turba quae limen | 4.1 |
| insederat, ad ingressum tuum foribus reclusis, illa quidem, ut | |
| tunc arbitrabatur, deum, ceterum, ut docuit euentus, te | |
| consalutauit imperatorem. Nec aliter a cunctis omen acce- | |
| ptum est. Nam ipse intellegere nolebas; recusabas enim im- | 5.1 |
| perare, recusabas, quod erat bene imperaturi. Igitur cogendus | 6.1 |
| fuisti. Cogi porro non poteras nisi periculo patriae et nuta- | |
| tione rei publicae; obstinatum enim tibi non suscipere im- | |
| perium, nisi seruandum fuisset. Quare ego illum ipsum | 7.1 |
| furorem motumque castrensem reor exstitisse, quia magna | |
| ui magnoque terrore modestia tua uincenda erat; ac sicut | 8.1 |
| maris caelique temperiem turbines tempestatesque commen- | |
| dant, ita ad augendam pacis tuae gratiam illum tumultum | |
| praecessisse crediderim. Habet has uices condicio mortalium, | 9.1 |
| ut aduersa ex secundis, ex aduersis secunda nascantur. Occul- | |
| tat utrorumque semina deus, et plerumque bonorum malo- | |
| rumque causae sub diuersa specie latent. |