| Magnum quidem illud saeculo dedecus, magnum rei pu- | 6.1.1 |
| blicae uulnus impressum est: imperator et parens generis | |
| humani obsessus captus inclusus, ablata mitissimo seni ser- | |
| uandorum hominum potestas, ereptumque principi illud in | |
| principatu beatissimum, quod nihil cogitur. Si tamen haec | 2.1 |
| sola erat ratio, quae te publicae salutis gubernaculis admo- | |
| ueret, prope est ut exclamem tanti fuisse. Corrupta est di- | |
| sciplina castrorum, ut tu corrector emendatorque contingeres; | |
| inductum pessimum exemplum, ut optimum opponeretur; | 5 |
| postremo coactus princeps quos nolebat occidere, ut daret | |
| principem, qui cogi non posset. Olim tu quidem adoptari | 3.1 |
| merebare; sed nescissemus quantum tibi deberet imperium, | |
| si ante adoptatus esses. Exspectatum est tempus quo liqueret | |
| non tam accepisse te beneficium quam dedisse. Confugit in | |
| sinum tuum concussa res publica, ruensque imperium super | 5 |
| imperatorem imperatoris tibi uoce delatum est. Imploratus | 4.1 |
| adoptione et accitus es, ut olim duces magni a peregrinis | |
| externisque bellis ad opem patriae ferendam reuocari sole- | |
| bant. Ita filius ac parens uno eodemque momento rem | |
| maximam inuicem praestitistis: ille tibi imperium dedit, tu | 5 |
| illi reddidisti. Solus ergo ad hoc aeui pro munere tanto paria | 5.1 |
| accipiendo fecisti, immo ultra dantem obligasti; communi- | |
| cato enim imperio sollicitior tu, ille securior factus est. |