| O nouum atque inauditum ad principatum iter! Non te | 7.1.1 |
| propria cupiditas proprius metus, sed aliena utilitas alienus | |
| timor principem fecit. Videaris licet quod est amplissimum | 2.1 |
| inter homines consecutus, felicius tamen erat illud quod | |
| reliquisti: sub bono principe priuatus esse desisti. Adsum- | 3.1 |
| ptus es in laborum curarumque consortium, nec te prospera | |
| et laeta stationis istius, sed aspera et dura ad capessendam | |
| eam compulerunt: suscepisti imperium, postquam alium | |
| suscepti paenitebat. Nulla adoptati cum eo qui adoptabat | 4.1 |
| cognatio, nulla necessitudo, nisi quod uterque optimus erat, | |
| dignusque alter eligi alter eligere. Itaque adoptatus es non | |
| ut prius alius atque alius in gratiam uxoris. Adsciuit enim te | |
| filium non uitricus sed princeps, eodemque animo diuus | 5 |
| Nerua pater tuus factus est, quo erat omnium. Nec decet | 5.1 |
| aliter filium adsumi, si adsumatur a principe. An senatum | |
| populumque Romanum, exercitus prouincias socios trans- | |
| missurus uni successorem e sinu uxoris accipias, summaeque | |
| potestatis heredem tantum intra domum tuam quaeras? Non | 5 |
| totam per ciuitatem circumferas oculos et hunc tibi proxi- | |
| mum, hunc coniunctissimum existimes, quem optimum quem | |
| dis simillimum inueneris? Imperaturus omnibus eligi debet | 6.1 |
| ex omnibus; non enim seruolis tuis dominum, ut possis esse | |
| contentus quasi necessario herede, sed principem ciuibus | |
| daturus et imperatorem, superbum istud et regium, nisi | |
| adoptes eum quem constet imperaturum fuisse, etiamsi non | 5 |
| adoptasses. Fecit hoc Nerua nihil interesse arbitratus, genu- | 7.1 |
| eris an elegeris, si perinde sine iudicio adoptentur liberi ac | |
| nascuntur; nisi quod tamen aequiore animo ferunt homines, | |
| quem princeps parum feliciter genuit, quam quem male | |
| elegit. | 5 |